เริ่มเรื่องด้วยการนำเสนอตัวละครหลักและบริเวณที่เกิดเหตุ คือเด็กที่หลงหลวงและแมวของเขา
แบบภาพเมษายนที่มีแดดออกและเปิดใจ จิ๊ว กับครอบครัวของเขาได้มาที่สวนสาธารณะแล้ว ซึ่งมีต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้บานมากมาย จิ๊วรู้สึกดีและมองไปทั่ว
“แม่ มองไหนนี้ นี่คืออะไร?” จิ๊วชี้ไปยังสัตว์ปีกที่อยู่ห่างไกล จิ๊วบอก
“นั่นคือหงส์ประกาย มันกำลังเรียนร้องอยู่นี้” แม่ยิ้มและตอบ
จิ๊วเดินข้างหน้ามาใกล้หงส์ประกาย มองเยี่ยมอย่างละเอียด ตอนนี้ บิดาที่มีดอกเขียนภาพหน้าด้านหนึ่งของเขาเดินมา ขึ้นมาพร้อมกับดอกเขียนภาพที่มีสัตว์เลี้ยงด้วยกัน
“เด็กๆ คุณอยากเรียนบางอย่างน่าสนุกไหม?” บิดาของเขาบอก
“ใช่แน่นอน!” จิ๊วตอบกับความยินดี
บิดานำกระดาษหนึ่งมา ซึ่งมีภาพของปลาที่เขียนอยู่ด้วยคำว่า “fish” จากนั้นเขายังนำภาพของแมวที่เขียนอยู่ด้วยคำว่า “cat”
“คุณสามารถบอกให้รู้ว่าภาพเหล่านี้เป็นอะไรได้ไหม?” บิดาบอก
จิ๊วมองโลกอย่างละเอียด หลังจากนั้นจิ๊วชี้ไปยังภาพของปลาบอก “นี้คือปลา ภาษาอังกฤษคือ ‘fish’”
“ดีมาก!” บิดายกย่องเกล้ายใจ แล้ววิ่งต่อไป “แล้วดูภาพอีกดึง คุณสามารถบอกชื่ออังกฤษของมันได้ไหม?”
จิ๊วคิดแล้วก็วิ่งตอบ “นี้คือแมว ภาษาอังกฤษคือ ‘cat’!”
บิดายิ้มด้วยความพึงพอใจ แล้วเขายังดำเนินการนำภาพของสัตว์ที่มีอีกมากมายและคำว่าอังกฤษที่เปิดใจกับจิ๊วเพื่อประกอบกันฝึก
ด้วยวิธีนี้ จิ๊วไม่เฉยแยกเฉยได้เรียนชื่อสัตว์ และยังเรียนทางเทรียมด้วยภาษาอังกฤษด้วย จิ๊วรู้สึกดีมาก เพราะเขาไม่เฉยแยกเฉยได้เรียนความรู้ใหม่ และหาอาชีพการเรียนที่น่าสนุก
เมื่อดาวออกเป็นแสงและเริ่มขึ้น การฝึกของจิ๊วกับบิดาก็เรียบร้อยแล้ว จิ๊วกลับบ้านและตกลงที่จะมาที่สวนทุกวันเพื่อเรียนภาษาอังกฤษต่อไป
และเช่นนั้น จิ๊วได้เรียนภาษาอังกฤษด้วยความสุข และระดับของภาษาอังกฤษของเขาก็ได้พัฒนาขึ้นอย่างไม่ทราบตัว
