ในเช้าวันที่มีแสงแดดแจกใส่ในท้องฟ้า นักสำรวจเยาว์ชื่ออีมิลีจับตามือกระเป๋าหลังของเธอเพื่อเตรียมตัวเริ่มวันการสำรวจของตนเอง。เธอรักธรรมชาติและชื่นชอบในการค้นหาสิ่งที่น่าสนใจในป่าและป่าหลวง。วันนี้ ภารกิจของเธอคือการค้นหาสมบัติที่ซ่อนตัวในป่าเลี้ยงตัวเอง。
ประตูนักออกเดินทางทั้งวัน
กลางรุ่งเริ่มที่มีแดดอาบตาลงมาอย่างมีความยิิวยิ่ง แอมิลี่ตื่นขึ้นมาจากเก้าอี้หลับเด็ดดันเพราะเธอรู้ว่าวันนี้เธอจะไปเลือกเดินทางสำรวจพื้นที่สวนสาธารณะอยู่นี้ ธิตีแอมิลี่หลุดร่างกายลงจากเก้าอี้และถอดเสื้อเท้าที่เธอชอบใช้ จากนั้นเธอเอากระเป๋าสำรวจของเธอออกมาเพื่อเตรียมพร้อมเริ่มวันใหม่
แอมิลี่เดินผ่านถนนมาถึงทางเข้าสู่สวนสาธารณะ ซึ่งมีหลายสถานที่ที่เธอสามารถสำรวจได้ ได้แก่ หญ้าสัมฤทธิ์ ทะเลสาบ ต้นไม้ และสวนเล่น ธิตีแอมิลี่ตัดสินใจจะไปที่ทะเลสาบเสียก่อน
น้ำทะเลสาบสดใหม่และเห็นได้ชัดเจน แอมิลี่เห็นว่านกหลายตัวบินเหนือพื้นน้ำของทะเลสาบ ธิตีแอมิลี่เอาตาเลล์ดูหากใหญ่ออกมา จับตาดูลงไปเห็นอย่างละเอียด อย่างไรก็ตาม หนึ่งในตอนที่เธอได้ยินเสียง “กวกกวก” ที่มาจากเกลืองของหงส์เลี้ยงลูก ธิตีแอมิลี่กล่าว “สวัสดีครับ หงส์เลี้ยงลูก!” หงส์เลี้ยงลูกดูเหมือนจะเชื่อมั่นกับเสียงของเธอและหลงเข้ามาเกี่ยวกับเธอ
หลังจากนั้น แอมิลี่เดินมาถึงหญ้าสัมฤทธิ์ ซึ่งมีดอกไม้สีสันสดสวยมากมาย ธิตีแอมิลี่หยุดลงและพิจารณาดอกไม้เป็นเวลานาน ธิตีแอมิลี่พบว่าดอกไม้ทุกดอกมีลักษณะเฉพาะเจาะจง บางดอกเหมือนมลฑก บางดอกเหมือนหนุ้มบัว ธิตีแอมิลี่ใช้นิ้วขายิ้มดอกไม้และบอก “มองมันดูว่าดอกไม้นี้สวยมาก!มันสีแดง”
ต่อมา แอมิลี่มาถึงสวนเล่น ซึ่งมีเด็กๆหลายคนเล่นอยู่ที่นั่น บางคนกำลังเล่นสลไล้ บางคนกำลังท่องนกตะลึง แอมิลี่เข้าร่วมกับพวกเขาด้วย ธิตีแอมิลี่พยายามท่องนกตะลึง แม้ว่าในตอนแรกเธอไม่มีประสบการณ์ แต่เธอก็เรียบร้อยได้หลังจากไม่นาน
เมื่อแสงใบป่าเริ่มหมดและดินแดนกลางท้องฝ่ายตะวันตก แอมิลี่รู้ว่าเป็นเวลาแล้วที่ต้องกลับบ้าน ธิตีแอมิลี่เดินบ้างกลับทางบ้าน ทั้งคิดถึงการสำรวจวันนี้ที่ทำให้เธอรู้สึกดีและพอใจมาก ธิตีแอมิลี่รู้ว่าแต่ละวันเป็นโอกาสการสำรวจใหม่หากเธอยังคงต้องการไปสำรวจต่อไปด้วย
หาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนอยู่
ข้าวโพดวันรุ่งที่มีแสงแดงแจกะหัน นักอุปรากรอมีลี่์ พร้อมกับกระเป๋าของเธอ กำลังออกเดินทางเพื่อหาซากที่ซ่อนอยู่บนโลก。เธอเดินตามทางตามเนิน ตาของเธอใช้ติดตามพื้นดินดูหาใครบางอย่างที่อาจเป็นข้อมูลบอกเล่าได้。
อย่างไรก็ตาม นักอุปรากรอมีลี่์หยุดทางเมื่อเธอพบหินที่มีรูปร่างประหลาดพิเศษบนพื้นที่นั้น หินดังกล่าวมีสัญลักษณ์ที่น่าสนใจที่เธอพยายามจะตรวจสอบและจับตาดูเพื่อตระหนักว่าสัญลักษณ์ดังกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมรอบๆ มันเหมือนว่าเธอจะตามคำบอกของสัญลักษณ์บนหินไปด้วยความตั้งใจในสิ่งนี้。
ไม่นานหลังจากนั้น นักอุปรากรอมีลี่์มาถึงพื้นที่หัวใจแห่งสวนหญ้าแห่งหนึ่ง พื้นที่นี้มีหินต่างๆ ที่แจกๆ ตามพื้นดินและดูเหมือนว่าเป็นรูปแบบของแผนที่บางอย่าง นักอุปรากรอมีลี่์ตามรูปแบบบนหินอย่างเตรียมตัวและเดินไปจนถึงหน้าประตูของหน่วงถ้ำเล็กๆ หนึ่ง。
เธอดึงเท้าแทงด้วยแสงเล็ดของเท้าและแสงของหลอดไฟฟ้ามองเห็นว่าหน่วงถ้ำมืดและเงียบ แต่มีเสียงน้ำตกเหมือนมีดฝังในตัวเธอที่อยู่ห่างไกล นักอุปรากรอมีลี่์หวานใจและเดินเข้าไปในหน่วงถ้ำอย่างอดกลัวและระมัดระวัง。
ในละแวกที่อยู่ตั้งแต่ละแวกของหน่วงถ้ำ นักอุปรากรอมีลี่์พบกับชิ้นหินที่มีรูปร่างแปลกประหลาด หินเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเคลื่อนไหวอย่างอ่อนๆ ตามขาของเธอที่เดินมา
ในบริเวณลึกของหน่วงถ้ำ นักอุปรากรอมีลี่์พบกับซากกระเป๋าทองเหลืองขนาดเล็ก ที่มีเครื่องหนังสือที่มีสีสันสวยงและเมื่อไหร่ของหลอดแสงที่กำลังปล่อยแสงขึ้นมา นักอุปรากรอมีลี่์ยิ้มด้วยความยินดี เธอรู้ว่าการทายาทายและค้นหาของเธอนี้เป็นความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง
เธอกลับตามทางเดิมของตัวเองและระหว่างทางกลับมา เธอทรงจับตามองที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในการออกเดินทางนี้ นักอุปรากรอมีลี่์ตระหนักว่าแต่ละข้อมูลและการค้นหาเป็นที่ที่ทำให้เธอใกล้เคียงกับซากที่ซ่อนอยู่ และทำให้เธอเข้าใจโลกที่แปลกประหลาดนี้มากยิ่งขึ้น นักอุปรากรอมีลี่์รู้ว่าเธอจะรักการออกเดินทางอยู่ตลอดกาล เพราะเธอเชื่อว่าการออกเดินทางในแต่ละครั้งจะนำมาซึ่งประหลาดประสิทธิ์ที่ไม่คาดคิดสำหรับเธอ
ธรรมชาติกาลเรื่องงาม และ พันธมิตรสัตว์
ในป่าที่เขียวมีมาก อเมริกาเดินบนทางเล็กๆที่เลี้ยวโค้งๆ อย่างระมัดระวัง。แสงแดดรั่วผ่านกิ่งไม้เข้ามาที่หน้าเธอ ทำให้เกิดแสงเงาสลับเปลี่ยนบนเธอ。เธอมองรอบๆ แล้วพบว่าภาพที่เห็นรอบตัวเป็นภาพเขียนงานดีสวยเหมือนกัน。
อย่างไรก็ตาม หนึ่งตัวบาทหลากสีสันได้บินออกมาจากดอกไม้ และเพลิงเต้นอย่างง่ายแง่ง อเมริกาจึงตามหลังบาทหลาก และไม่ต้องการตระหนักว่าเธอได้มาถึงแหล่งน้ำลึกที่สะอาดอย่างไร้ขวัญ น้ำในแหล่งน้ำลึกไหลอย่างเร็ว และชายปลาหลายตัวเลี้ยงตัวเองอย่างอิสระในน้ำ.
อเมริกานั่งลงบนข้างแหล่งน้ำและใช้มือรับน้ำที่เย็นชายตามหน้าเธอ รู้สึกถึงความงามของธรรมชาติอย่างแท้จริง。เธอมองขึ้นแล้วพบหนึ่งตัวหนูป่าที่เข้ามาจากต้นไม้ และมองดูเธออย่างอิจฉายง อเมริกาเอามือออกไป หนูป่าก็เข้าชมเธออย่างเงียบๆ ดูเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง.
อเมริกาตามลายรอยที่เห็นบนพื้นไป พบว่าลายรอยนั้นนำไปสู่พุ่มไม้หนาแน่น อเมริกาตามลายรอยเข้าไปในหลุมที่กำลังซ่อนอยู่บริเวณนั้น และเปิดแฟล็คเล็กเพื่อสว่างแสงลงในดินโกลงของหลุม.
หลุมดำมืด แต่อเมริกาไม่รู้สึกหวาดกลัว ธีรอย่างอย่างเงียบเข้าไปในหลุม พบว่าหลุมตกแต่งด้วยหินที่มีรูปร่างแปลกประหลาด. อย่างไรก็ตาม อเมริกาได้ยินเสียงป่างสั้นๆ และพบว่ามันเป็นหนูหมากรีนที่เพลิงเต้นอย่างอิจฉายง หนูหมากรีนเพลิงเต้นและเลี้ยงหางอย่างเป็นหนูหมากรีนที่น่ารัก อเมริการู้สึกมีความปลอดภัย.
อเมริกาเดินต่อไป พบว่าทางหลุมจบลงที่หลุมใหญ่มากขึ้น หลุมมีระเบียงอุ่น อเมริกาเดินตามระเบียงไปจนถึงหลุมที่เก็บของที่มีของทองและแก้วที่มีประโยชน์. อเมริกายิ้มด้วยความยินดี รู้ว่าการเดินทางการท่องเที่ยวของเธอได้สำเร็จ.
อเมริกากลับบ้านกับของที่หามาได้ และแสดงให้ครอบครัวเห็นสิ่งที่เธอหาได้. ครอบครัวของเธอรู้สึกเป็นเกียรติด้วยความกล้าและความฉลาดของเธอ และจัดงานเฉลิมฉลองเล็กๆ สำหรับเธอ.
ผ่านการท่องเที่ยวครั้งนี้ อเมริกาไม่เฉพาะจะหาของทองและแก้ว แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะหาข่าวที่น่าสนใจในธรรมชาติ และจะกลายเป็นเพื่อนกับสัตว์. เรื่องของเธอเป็นที่เรียกย้ำว่า หากมีความสนใจและกล้าหาญ ทุกคนก็สามารถเป็นนักสำรวจเล็กๆ ได้.
ระยะการหาคำลับ
อาจารย์นักประมงแห่งหนึ่งกำลังออกสำรวจสมบัติซ่อนรอนในตอนเช้าที่มีแดดวิจิละอองชัดเจน อาจารย์นักประมงชื่อเอมิลีนำตัวและกระเป๋าของตัวติดตามทางร่องเรียงกัน ที่รอบตัวเป็นที่งดงามอย่างยิ่ง ต้นไม้ทึ่งก้อน นกและดอกไม้เด็ดหนังสือยิ่งไปกว่านี้ อตุนหนึ่งแบบสว่าง จนถึงแก่ได้ยินรายละเอียดที่แตกต่างกันจากแร่หนองหินเดียวที่ขรุขระกลมขึ้นเรียกว่า “สมบัติอยู่ใต้รองของฉัน”
เอมิลีเปิดเกลื่อนหินดังกล่าวได้ค้นพบว่าใต้หินมีช่องโครงหนึ่ง ตอนนั้นเธอนั่งลงไป และใช้แท้งคู่ยางมีเล็ดข้างในเป็นแว้ง พบกับกระบี่แก้วขนาดเล็กแบบสวยงามซึ่งภายในมีแผนที่หนึ่งที่ทำติดตามจุดสำคัญหลายแห่ง
เอมิลีตามแผนที่ตามคำนำมาสู่ป่าเปล่าเฟื่องเฟื่อน ที่นั้นเธอได้เผชิญกับกิ้งกุ้งหนุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะรู้ความลับของสมบัติ กิ้งกุ้งนี้นำเอมิลีผ่านป่าสู่พื้นที่บริเวณแปลงง่ายขึ้นที่มีหน่องเกล้งน้ำเล็กในกลาง ดังนั้นเอมิลีจึงจับเห็นว่าเส้นสายบนเท้าของนกหงส์ที่ฝั่งของทะเลสาบมีลายประทับที่มีความมนตราธิก เธอจึงนำเส้นสายนั้นไปทางหลวงในหลอม
เอมิลีเข้าหลวงเอยามน้อยที่มีตึงเศร้า ดูเหมือนว่าเธอไม่เกลียดกลัว เธอเปิดแท้งคู่ยางเพื่อแสงชะงั่นทางด้านหน้า เธอตั้งตนให้หลีกเลี่ยงหินต่างๆ ที่มีลักษณะบนหลวง และทันทีเธอก็ได้ยินเสียงทวายลงอย่างราบคาบ เนื่องมาจากมีน้ำยังหนุ่มออกมาแสดงรอยลักษณ์ที่ดูดวงใจ เมื่อเธอทำสัมผัสกับเลียง มีงูวานออกมาเจอหน้าทันทีแต่เงินนี้แสดงความมีเหตุแม้น้อยทั้งสิ้นเธอยังรู้สึกอยู่เดียวกันกับเลียงนี้
ต่อต้นนั้น เอมิลีก็เดินต่อไปจนถึงมงกุฎอยู่ภายใต้หลวงมันเองที่สวยงามขึ้นเรียกว่าหลังรองที่เป็นส่วนเปลี่ยนธาตุและมีทองเหลืองสวยงามประกอบด้วยลูกบาลหนึ่งในมงกุฎนี้ เอมิลียิ้มยิ้มและรู้ด้วยใจว่าการเดินทางสำรวจของเธอเรียบร้อยเสมอ
เอมิลีนำสมบัติกลับบ้านและแสดงให้ครอบครัวของเธอดู ครอบครัวของเธอรู้สึกยิิงดีกับการที่เธอสำเร็จ และได้จัดงานเฉลิมฉลองเล็กๆให้แก่เธอ ข่าวของเธอก็เป็นข่าวที่แพร่หลายในเพศรวมเข้าในกลุ่มเรียกว่า “เพศเด็ด” และกลายเป็นเรื่องที่หลายๆคนอยากกล่าวกัน
ผ่านการที่ออกสำรวจดังกล่าว อาจารย์นักประมงเอมิลีไม่เพียงจะหาหาสมบัติแต่ยังได้รับความรู้ที่จะหาลูกทางในธรรมชาติและมีโอกาสที่จะเป็นเพื่อนกับสัตว์ทั้งหลาย เรื่องของเธอเป็นการแจ้งให้เราก็รู้ว่าเมื่อมีความสนใจและกล้าทายแทย ทุกคนก็สามารถเป็นนักประมงสมบัติและนักสำรวจตัวเองตัวเองนี้เองด้วย
เปิดเผยคำตอบและฉลอง
อีมิลี่เดินอย่างเตรียมรับกับที่มีหินแก้วที่ช่องรอย ซึ่งมีภายในที่มีกล่องเล็กที่ซ่อนไว้ในหิน อีมิลี่เปิดกล่องแล้วพบแผนที่ที่บันทึกตำแหน่งของเกาะเล็กหนึ่ง อีมิลี่ก็กระตือร้นขึ้นมาเพราะพวกเธอได้หาอุปรากรแล้ว
ฉลองชัยชนะ
อีมิลี่และเพื่อนๆของเธอตั้งใจที่จะฉลองความสำเร็จนี้ พวกเธอนำออกของขวัญที่เตรียมไว้มาก่อนและเปลี่ยนกัน และรายงานประสบการณ์การประชุมของตนเอง พวกเธอเอาตัวรวมกันและแบ่งปันความดีความดีที่ได้รับและความสำเร็จ
แบ่งปันและการเติบโต
เรื่องของอีมิลี่ได้สร้างความโชคชะตาในกลุ่มเพื่อนของเธอ ทุกคนต่างชื่นชมความกล้าหาญและความสามารถทางปัญหาของอีมิลี่ ผ่านการประชุมเดินทางนี้ อีมิลี่ไม่เพียงแต่หาแล้วทรัพย์สมบัติ แต่ยังได้เรียนรู้ว่าทางประสงค์ที่คงที่ก็สามารถเป็นนักสำรวจเล็กๆ ในคนทุกคน
จบและการพิจารณาใหม่อีกครั้ง
หลังจากฉลองชัยชนะเสร็จ อีมิลี่และเพื่อนๆของเธอก็กลับบ้านด้วยหน้าตาที่เต็มไปด้วยอุปรากร พวกเธอตั้งใจที่จะบันทึกเรื่องที่พวกเธอพบทรัพย์สมบัตินี้และแบ่งปันกับประชาชนมากมาย การเดินทางครั้งนี้ทำให้อีมิลี่เข้าใจว่า หากมีความกล้าหาญที่จะตามหา เราทุกคนก็สามารถเป็นนักสำรวจเล็กๆ ได้
