คอร์สเรียนภาษาอังกฤษออนไลน์ ภาษาอังกฤษที่อยู่ที่อยู บนเกมส์และประสบการณ์ในภาษาอังกฤษ

ในบทความนี้ เราจะนำเด็กๆ ไปเดินทางระหว่างการเล่นเกมส์ที่มีความสนุกสนานและข้อความการสนทนาที่ง่ายๆ เพื่อให้พวกเขาเรียนภาษาอังกฤษในบรรยากาศที่สบายใจและเจริญกำลังด้านบวก ขอให้พวกเราร่วมสำรวจความอัศวินทานของโลกภาษาอังกฤษด้วยกันนะ!

เรื่องราวหน้าแรก: สวนสัตว์

เมื่อไหร่ก็เป็นเด็กหญิงเล็กที่อาศัยอยู่ในเมืองชายฝั่งเล็กๆ มีเด็กหญิงชื่อว่าลิลี่ ลิลี่รักทะเลและสิ่งมีชีวิตที่อาศัยในน้ำทะเล หนึ่งเช้าที่มีแดดร้อน ลิลี่ตัดสินใจจะไปทะเลสาบเพื่อเดินทาง

เมื่อเธอเดินตามชายหาด เธอเห็นหงส์ชายบินเหนือฝั่ง “สวัสดีหงส์ชาย!” เธอตะโกนขึ้นไป หงส์ชายหยิบหน้าลงมาและหงคิดกลับ “ลิลี่ได้หงคิดเอา” ลิลี่ยิ้มและยังคงเดินเดิน

เธอไปถึงชายหาดและเห็นหมวกสีสันที่มีน่ารัก “เหยื่อหมวกที่น่ารัก!” เธอกล่าว และนั่งใต้หมวกและสนุกกับลมเย็น ติดตามเสียงคลื่นเต้นต่อชายหาดและรู้สึกแผ่นทรายระหว่างนิ้วเท้า

อย่างไรก็ตาม หนึ่งตะขอที่เล็กๆ กลายเข้ามาบนเท้าเธอ “สวัสดีตะขอ!” ลิลี่กล่าว โดยเอาตะขอขึ้นมาอย่างอ่อนๆ ตะขอทะยายปลายขาของมันให้เธอ ลิลี่จึงลงตะขอกลับที่ทรายและดูด้วยตาว่ามันหลุดหนีไป

เธอเดินไปตามชายหาดและหายายได้ดูดาวทางทะเล “ดาวทางทะเล คุณสามารถพูดได้หรือไม่?” ลิลี่ถาม ดาวทางทะเลปิดตาและเล่นต่อกล่าว “ฉันไม่สามารถพูดได้ แต่ฉันสามารถรู้สึกคลื่นได้” ลิลี่ยิ้มและจัดให้ดาวทางทะเลกลับที่น้ำ

ขณะที่วันไหลไป ลิลี่ได้พบสิ่งมีชีวิตต่างๆ มากมาย หมวกหนูหนึ่งตะขอ หอยนมทะเล และหมวกเจลลี่ แต่ละสิ่งมีชีวิตหนึ่งได้มีเรื่องที่เป็นของตนเองและความลับที่เป็นของตนเองมาแบ่งปันกับเธอ

ขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มตกลง ลิลี่รู้ว่าเป็นเวลาแล้วที่จะไปบ้าน โดยที่เธอบอกจากบิดาและแม่และให้สัญญาว่าจะมาอีกครั้งในวันต่อไป

ลิลี่วิ่งกลับบ้าน รู้สึกดีและเจ็บปวดจากการเดินทาง และบอกครอบครัวเกี่ยวกับการเดินทางของเธอและแสดงของที่เธอเก็บมาด้วยตน พวกเขายิ้มและเต้นเพื่อฉลองว่าลิลี่ได้มีวันที่ดีที่ชายหาด

เรื่องราวที่สอง: สนามกีฬา

เด็กเล็กเลาน์: “ว่ายน้ำดีมั้ย?” หลายสัตว์น้ำมองมาที่เขาแล้วบอก: “ใช่แล้ว! ฉันชอบว่ายน้ำเป็นอย่างไร?”

เด็กเล็กเลาน์: “ฉันชอบมากที่สุดเมื่อเราเล่นกีฬาตามน้ำนี้!”

สัตว์น้ำแรก: “แล้วคุณชอบเล่นกีฬาอะไรมา?”

เด็กเล็กเลาน์: “ฉันชอบเล่นแบดมินตัน! คุณชอบเล่นอะไร?”

สัตว์น้ำที่สอง: “ฉันชอบเล่นวอลเลย์บอล! วอลเลย์บอลดีมั้ย?”

เด็กเล็กเลาน์: “ใช่มาก! ฉันเล่นวอลเลย์บอลกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียน!”

สัตว์น้ำที่สาม: “ฉันชอบเล่นสเปลิง! สเปลิงดีมั้ย?”

เด็กเล็กเลาน์: “สเปลิงเหมาะกับทะเลมาก! ฉันชอบเล่นด้วย!”

สัตว์น้ำที่สี่: “แล้วคุณชอบเล่นกีฬาอะไรข้างนี้?”

เด็กเล็กเลาน์: “ฉันชอบเล่นสายน้ำ! สายน้ำดันมาก!”

สัตว์น้ำที่ห้า: “ฉันชอบเล่นปลายน้ำ! ปลายน้ำดันมากเกินไป!”

เด็กเล็กเลาน์: “ทุกอย่างดีมาก! ฉันชอบเล่นกับสัตว์น้ำทุกอย่าง!”

สัตว์น้ำทั้งหมด: “เราชอบเล่นกับคุณเก็ด! ขออภัยว่ายน้ำกับคุณมาก!”

เด็กเล็กเลาน์: “ไม่เป็นประเด็น! ฉันชอบเล่นกับทุกคน!”

เรื่องราวที่สาม: มหาวิทยาลัย

ในเช้าวันที่มีแสงแดดอย่างแสนมาก มิ่งก่อนนี้ หมอเฉียน และเพื่อนๆของเขามาที่มหาวิทยาลัย ที่มีสายฝ่ายและความรู้ พวกเขาเริ่มปฏิบัติการในวันใหม่ของพวกเขา

ห้องสมุด：หมอเฉียนมาที่ห้องสมุดเกิดความชื่นชมกับหนังสือและเอกสารที่มีมากมาย พวกเขาเห็นหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ ซึ่งหน้าจอหนังสือเป็นภาพของสัตว์ทั้งหลาย หมอเฉียนชี้หน้าจอหนังสือและชี้ให้เพื่อนๆเห็นว่า “เห็นว่านี้เป็นหมาป่า! นั่นเป็นเปาะวาน! และนี้เป็นหมี!”

ห้องแล๊บ：ต่อมาพวกเขามาที่ห้องแล๊บ ที่มีเครื่องมือและวัตถุใช้ในการทดลองทางวิทยาศาสตร์ เช่นท่อทดลอง ถ้วยทดลอง และเชิร์ทจินต์ หมอเฉียนเอาท่อทดลองมาและความตื่นตระหนกต่อเพื่อนๆว่า “มีอะไรนี้? สามารถเล่นด้วยมันได้ไหม?” พวกเพื่อนเล่ากับเขาว่านั่นใช้ที่จะทำการทดลองวิทยาศาสตร์ และพวกเขาสามารถทดลองด้วยคำแนะนำของครู

ห้องเรียน：หลังจากนั้น พวกเขาเข้าไปที่ห้องเรียน ที่มีหลังความศึกษาและตาราง บนตารางมีคอมพิวเตอร์ หมอเฉียนเห็นเพื่อนๆที่กำลังใช้คอมพิวเตอร์เรียน และเขาต้องการทดลองด้วย ครูเดินมาที่เขาและให้ความเคลื่อนไหวว่า “คุณสามารถทดลองได้ แบบเหมือนทุกคน”

ห้องกาแฟ：ขณะที่เวลากินอาหารแล้ว พวกเขามาที่ห้องกาแฟ ที่มีอาหารทั้งหลายประเภท หมอเฉียนเห็นหมดอาหารที่ชอบ เช่นยำ ปิซซ่า และผลไม้ และพวกเขาบอกว่า “ฉันอยากทดลองแบบนี้และแบบนั้น”

สนามกีฬา：ในช่วงบ่าย พวกเขามาที่สนามกีฬา ที่มีอุปกรณ์กีฬาหลากหลาย เช่นกระดานบาสเกตบอล สนามฟุตบอล และจอหลวง หมอเฉียนและเพื่อนๆของเขาตั้งใจที่จะเล่นฟุตบอล พวกเขาแบ่งเป็นทีมสองและเริ่มการแข่งขันที่มีความเข้มงวด

ห้องพัก：ในที่สุด พวกเขากลับมาที่ห้องพัก ที่มีเตียง ตู้เสื้อผ้า และตารางเขียน หมอเฉียนและเพื่อนๆของเขาพักผ่อนในห้องพัก และเตรียมพร้อมที่จะรับรองวันใหม่

ผ่านการท่องเที่ยวในมหาวิทยาลัยนี้ หมอเฉียนไม่เพียงแต่ได้เรียนรู้คำศัพท์และวลีใหม่ แต่ยังได้ประสบประสบการณ์ทางวัฒนธรรมและกิจกรรมที่ต่างๆ หมอเฉียนรู้สึกดีและมีความสุขมาก

เรื่องราวที่สี่: ร้านสินค้าเฉพาะกิจ

สำหรับชายและเพื่อนของเขามาที่ห้างสรรพสินค้าที่มีสีสันและสวยงามในกลางเมืองที่วุ่นวาย พวกเขาตัดสินใจที่จะใช้ภาษาอังกฤษเพื่อสนทนากันเพื่อเห็นใครที่จะใช้ภาษามากที่สุด

การเดินทางการซื้อของของเหมียว

เหมียวและเพื่อนๆ ของเขามาที่ห้างสรรพสินค้านี้ พวกเขาตั้งใจที่จะใช้ภาษาอังกฤษเพื่อสนทนาในการซื้อของ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสวรรค์สำหรับการซื้อของ แต่มันยังเป็นที่ที่ดีสำหรับเรียนภาษาอังกฤษด้วย

1. หน่วยขายอาหาร

เหมียวเห็นแถวของผลไม้ที่มีสีสันและหลากหลาย และเขาตื่นเต้นกล่าวว่า: “มองเห็นผลไม้ที่น่ายอมรับนี้! ชื่อของพวกมันเรียกว่าอะไรในอังกฤษ?”

เพื่อนๆ ของเขาตอบกลับ:

• “พวกมันเรียกว่า apples.”
• “Oranges!”
• “และนี้คือ bananas.”

เหมียวยังคงถามต่อ: “แล้วสำหรับอาหารเล็กนี้? คุณสามารถบอกชื่อของพวกมันได้ไหม?”

เพื่อนๆ ของเขาตอบต่อ:

• “พวกมันเรียกว่า chips.”
• “และนี้คือ cookies.”
• “และนี้คือ chocolates.”

2. หน่วยขายเครื่องเล่น

เหมียวและเพื่อนๆ ไปที่หน่วยขายเครื่องเล่น และพวกเขาเห็นเครื่องเล่นที่มีสีสันและน่าสนุก

• “นี่คือเครื่องเล่นรถ. สีของมันเป็นอะไร?” เหมียวถาม

• “มันเป็นสีแดง!” พื่อนตอบ

• “แล้วนี้? สีของมันเป็นอะไร?” เหมียวถามต่อ

• “มันเป็นสีฟ้า!” พื่อนตอบ

3. หน่วยขายเสื้อผ้า

พวกเขาก็ไปที่หน่วยขายเสื้อผ้า และเหมียวเห็นเสื้อผ้าที่งดงาม

• “นี่เรียกว่าอะไรในอังกฤษ?” เหมียวถาม
• “มันเรียกว่า dress!”
• “แล้วผ้ากางเกงนี้?” เหมียวถามต่อ
• “มันเรียกว่า pants.”

four. จุดชำระเงิน

พวกเขาก็มาที่จุดชำระเงิน

• “ราคาของสินค้านี้เท่าไหร่?” เหมียวถาม
• “มันเป็นสิบดอลาเรียม.” พนักงานจุดชำระเงินตอบ
• “แล้วสินค้านี้?” เหมียวถามต่อ
• “มันเป็นสองสิบดอลาเรียม.” พนักงานจุดชำระเงินตอบ

เหมียวและเพื่อนๆ สนทนาด้วยภาษาอังกฤษในการซื้อของ ไม่เพียงแต่เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังฝึกฝนทักษะการพูดด้วยภาษาอังกฤษด้วย พวกเขากลับบ้านด้วยสิ่งที่ซื้อมาและยังคงฝึกฝนต่อไป เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางการซื้อของครั้งต่อไป

เรื่องราวที่ห้า: ห้องนอน

ฝันยังเล็กเล็กในเตียงนุ่มนวล หมิ่มเซียนย่อนตัวเอง ตาเขาปรากฎความสนใจเล็กน้อย เขาเพิ่งจบวันเรียนศึกษาของเขาและตอนนี้กำลังเตรียมกลับสู่หลุมนอนแล้ว。ห้องนอนนิ้วนางด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ผ้าเตียงซึ่งนุ่มนวลและสบายสนิท ทุกอย่างดูว่านิ่มนวลและสงบสุขอยู่แล้ว。

“Goodnight, my bed,” หมิ่มเซียนพูดด้วยเสียงละลายใจที่แสดงความหลงไหลต่อบ้านของเขา

ตามเตียงที่อยู่ข้างเท้า ไฟตาติ้งของเท้าสว่างออกโดยอ่อนๆ และอาลากแผงหนึ่งของห้องออกแสง. หมิ่มเซียนจับตาเห็นนาฬิกาบนตามเตียง ที่แสดงอายุ 9 โมง. เขายิ้มและคิดว่า “เมื่อวันรุ่งขึ้นเป็นวันใหม่ ฉันจะนอนชั่วคราวและตะโกนเช้า เพื่อที่จะมีสติประสงค์แข็งแกร่งไปเรียนเมื่อวันรุ่งขึ้น”

เขาเลิกแยกไฟแบบอ่อนๆ และห้องนอนถูกล้อมด้วยความมืด. แต่มีไฟเท้าข้างหัวเตียงที่ยังเปิดอยู่ และส่องแสงออกมาที่อ่อนๆ เพื่อช่วยหมิ่มเซียนหาหนทางกลับบ้าน

“tomorrow is a new day,” หมิ่มเซียนพูดอีกครั้งด้วยเสียงละลายใจ แล้วเขาปิดตา และไม่นานเขาก็ทรงตนอยู่ในหลุมนอนที่อ่อนๆ

ห้องนี้เล็กน้อยได้เป็น witnes การเติบโตของหมิ่มเซียนวันหนึ่งต่อวันหนึ่ง และได้ดูแลเขาผ่านมหายลูกที่ดีๆ ของคืนที่เป็นที่รัก. ที่นี่ หมิ่มเซียนเรียนรู้ว่าจะเป็นอิสระ และแข็งแกร่ง และรักชาติวันที่ปกติและรักชาติที่นุ่มนวลทุกช่วงที่เป็นที่รัก