ในดินแดนไกลๆ ที่ห่างไกลเจ้าหญิงเสือขาวตัดสินใจที่จะเริ่มกิจการปฏิบัติการประชาสัมพันธ์ครั้งใหม่ เพื่อหาวัตถุที่เกี่ยวข้องกับตำนาน ด้วยความสนใจและกำลังใจ มันจึงขึ้นเรือและเดินทางสู่เดินทางที่ไม่ทราบทางอย่างนอกภาพภาคเก่าอันหนึ่งที่มีสัตว์เลี้ยงดูที่น่ารักอาศัยอยู่
เขาติดตามความฝันที่เต็มไปด้วยแววรงระเลง ของป่าแห่งมหาศาล
ในป่าที่เต็มไปด้วยพืชผลสีเขียวเขียวสด มีหนูเล็กที่ชื่อว่าลิลี่ ตัวเธอมีผ้าปกสีขาวขาวสวยงามและตาที่บริสุทธิ์และใจสนใจมาก ในเช้าวันที่มีแดดวางบนฝน ลิลี่ตัดสินใจที่จะไปออกสำรวจป่า
ขณะที่เธอกระโดดตามทาง เธอพบแม่น้ำที่สว่างตะวันใต้แสงแดด ลิลี่ตามแม่น้ำและไม่นานก็พบปลาที่เล่นงานอยู่ “สวัสดีปลาเลี้ยง!” ลิลี่ตะโกน แต่ปลาก็เลี้ยวหลังหนีไป ร่วมกันเสียดาย
ต่อไปบนทาง เธอได้พบกับนกนกกระโจมที่อยู่บนกิ่งไม้ “สวัสดีลิลี่” นกนกกระโจมบอก “เธอรู้เวลาเท่าไหร่แล้ว?” ลิลี่ชมแวะแล้วบอก “เป็นเวลา 10 โมงเช้า”
นกนกกระโจมเอ่ยนหักเอ่ยวแล้วบอก “เป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะหาของทรัพย์สิน ตามฉันไป ฉันจะนำเธอไปหาของทรัพย์สิน”
พวกเขาก็เริ่มค้นหาของทรัพย์สินประปายนิยม ลิลี่ได้เรียนรู้คำเกี่ยวกับ “ของทรัพย์สิน” และ “ประปายนิยม” ขณะที่พวกเขาค้นหา พวกเขาพบต้นอุดทอง, หินที่มีประกายและปีกที่งดงาม
ขณะที่พวกเขากำลังเดินทางต่อไป พวกเขาได้พบกับหนูปูที่มีความรู้สึกธรรมดา “คุณกำลังหาอะไร ลูกทั้งสอง?” หนูปูบอก นกนกกระโจมอธิบายว่าพวกเขากำลังค้นหาของทรัพย์สินประปายนิยม
หนูปูยิ้มและบอก “ฉันมีเรื่องปรับปรุงให้คุณ” หนูปูจังหวะ “อะไรมีบ้านแต่ไม่มีการปิดประตู และสามารถบรรทุกได้โดยเด็ก?”
ลิลี่คิดล่วงหน้าแล้วบอก “หนังสือ!”
หนูปูจังหวะขวาของตนเอง “ถูกต้อง!หนังสือเป็นที่มีทรัพย์สินมากมาย เดินทางต่อไป คุณจะหาได้มากมาย”
การเดินทางของลิลี่ยังคงดำเนินต่อไป ลิลี่ได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่และมีผู้เพื่อนใหม่ ลิลี่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับฤดูกาล สัตว์ และโลกที่มีความงดงาม
ขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มตกแสง ลิลี่ตระหนักว่าเธอได้เรียนรู้มากมาย ลิลี่ขอบคุณผู้เพื่อนของเธอและสัญญาว่าจะกลับมาอีกครั้งเพื่อการเดินทางอีกครั้ง โดยการกระโดด กระเด็น และกระโดดไปทางบ้าน หัวใจเต็มไปด้วยความดีและจิตใจเต็มไปด้วยความรู้ใหม่
：
เช้าวันที่มีแสงแดดยิ่งใหญ่เมื่อหนูขาวตื่นขึ้น มันพบว่าโลกนอกหน้าต่างดูงามยิ่งนัก มันตัดสินใจจะไปตะโกนเรื่องที่ป่าและเดินตามทางแยก หนูขาวกระโดดตลอดทางเดิน และบนทางนั้นมันได้พบสัตว์เลี้ยงด้วยตน
-
หนูขาวได้พบกับหนูปอนที่กำลังวางมันอยู่บนต้นไม้ หนูขาวบอก “，หนูปอนเล็ก! คุณมีอย่างไรวันนี้ไหม?” หนูปอนตอบ “，หนูเล็ก! ฉันมีอย่างดีที่สุด ขอบคุณสำหรับการสอบถาม ฉันกำลังวางตุ๊กตาที่รักษาสภาพให้รอดฤดูหนาว”
-
หลังจากนั้น หนูขาวมาถึงพื้นที่ดอกไม้สวยงาม มันบอก “ดอกไม้นี้เป็นที่สวยงามมาก! มันเรียกว่าอะไร?” ในตอนที่มีใบเมฆมาลายผ่านมาตอบ “มันเรียกว่า ‘ดอกทานาวาส’ เพราะมันตามแสงอาทิตย์ มันมีความดีใจมาก”
three. หลังจากนั้น หนูขาวยังเดินต่อไปจนถึงชายหลอดน้ำเล็ก มันเห็นเป็ดกวางกำลังว่ายน้ำในหลอดน้ำ หนูขาวบอกติดตาม “ทำไมเป็ดกวางจึงว่ายน้ำในหลอดน้ำนี้?” เป็ดหนึ่งตอบ “เราว่ายน้ำเพื่อที่จะเย็นลงในวันร้อน น้ำนี้ดูดเย็นมาก”
- สุดท้าย หนูขาวมาถึงพื้นที่หญ้าและพบกับหนูกันที่กำลังหลับอยู่ หนูขาวบอกต่อ “, หนูกัน! คุณหลับอยู่นะ?” หนูกันเปิดตาและยิ้มด้วยตนเองตอบ “ใช่แล้ว ฉันหลับอยู่นะ ฉันต้องการหลับมากเพื่อที่จะดีภายใน”
ระหว่างการเดินทางของหนูขาวเป็นการเดินทางที่มีประหลาดใจและน่าสนุกมาก มันได้พบเพื่อนหลายคนในป่าและเรียนรู้ความรู้ใหม่มากมาย ในที่สุด หนูขาวกลับบ้านกับความทรงจำและความยินดีที่เต็มไปด้วยความยินดี
บทที่สอง: ได้พบกับหนูป่าและเพื่อนของมัน
ข้าวเม็ดสวยงามของทางตะวันออกที่ระลึกขึ้นแล้ว หนูขาวรีบวิ่งตลอดเท้าเป็นอย่างดีในป่า. แต่ในตอนหนึ่ง หนูขาวได้ยินเสียงเสียงหลั่นหลั่นที่แบบบาง จึงหมอกตัวเปลี่ยนทิศทาง แล้วพบกับหนูสัตว์หนึ่งตั้งอยู่บนกิ่งของต้นไม้ใหญ่ ข้างหน้ามันยังมีสัตว์เล็กๆ หลายตัวด้วย.
หนูสัตว์ดังกล่าวเห็นหนูขาว จึงกระโดดลงมา ขณะที่เลื่อนหางอย่างสนุกสนาน แล้วกล่าว “สวัสดีครับ ฉันคือหนูสัตว์! มันเพื่อนของฉันคือหนูหางเข็ดและหนูเขาหน้า. พวกเราเล่นกันที่ที่นี้.”
หนูขาวเจอกับหนูสัตว์ จึงเชิดฝ่ายอย่างมีความเคารพ “สวัสดีครับ หนูสัตว์! พวกคุณทำอะไรที่ที่นี้ไปนัก? ฉันก็กำลังสำรวจป่าเพื่อหาอะไรน่าสนุกไป.”
หนูหางเข็ดแบบบอกเติม “อ่อนๆ พวกเราตั้งใจจะเชิญเธอไปสำรวจด้วย. พวกเราจะไปดูลับป่าในนั้น.”
หนูเขาหน้ายังมีความเห็นเดียวกัน “ใช่แล้ว ใช่แล้ว! สำรวจกับกันนั้นมากไปกว่านี้!”
จึงมีเพื่อนทั้งสี่คนร่วมกันเริ่มต้นการประมงเก็บของในป่า. พวกเขาผ่านหน้าป่าหนา กระโดดข้ามแม่น้ำ และปีนขึ้นเนินเขา ทุกทีมที่เดินทางกันตลอดทางได้เติบโตด้วยเสียงเสียงยิ้มยิ้ม.
：ค้นหาเมืองทองในป่า
เช้าวันที่มีแสงอาทิตย์ยั่งยวดในบ่ายนี้ หมาป่าเล็กชื่อว่า บิ๊ก ตัดสินใจไปตามลำด่านในป่าเพื่อหาสมบัติที่ซ่อนตัวบางทีในป่านี้。เขาเดินตามลำด่านด้วยความยิ้มยิ้ว และอยู่ติดตามภาพพิมพ์ที่งดงามตลอดทางเดินของเขา。จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเศร้าโรยหลังไปหลังตามเสียงดังกล่าว และความสนใจของเขาทำให้เขาตามเสียงมาถึงต้นไม้ใหญ่หนึ่ง。
ใต้ต้นไม้ หมาป่าเล็กเจอกับกุสุมายนลูกโม้งที่กำลังเก็บง่ายนางออกมาเป็นวัน. กุสุมายนลูกโม้งเห็นหมาป่าเล็กเจอและทำการสอบถาม “สวัสดีครับ หมาป่าเล็ก! คุณกำลังมองหาสมบัติอะไรในป่านี้? คุณอยากให้เราช่วยหาด้วยไหม?”
หมาป่าเล็กตอบกลับอย่างเจ็ดจ่อ “สวัสดี! ฉันกำลังมองหาสมบัติที่ซ่อนตัวในป่านี้ น่าจะอยู่ที่นี้ทางนี้! คุณสามารถช่วยฉันหาพร้อมไปด้วยไหม?”
กุสุมายนลูกโม้งยิ้มและเห็นชอบ “ตอบด้วยเช่นนั้น! เราจะหาพร้อมกัน!” จากนั้น เขาได้ของเฉยในกระเป๋าของเขา ที่ภายในมีแผนที่ที่แสดงเครื่องหมายที่บ้างประการต่างๆ.
“ดูนี้คือแผนที่ มีข้อที่นำไปสู่สมบัติ” กุสุมายนลูกโม้งอธิบาย
หมาป่าเล็กและกุสุมายนลูกโม้งตามข้อที่มีในแผนที่มาถึงพื้นที่ว่างในดินป่าต่อไปแล้ว พบกุ้งหินประหลาดๆตั้งอยู่กลุ่มหนึ่ง ในกลุ่มหินมีช่องโล่งเล็กอยู่ภายใน
“สมบัติอยู่ที่นี่!” กุสุมายนลูกโม้งกล่าวเพลิง
หมาป่าเล็กขุดกุ้งหินขึ้นมาอย่างเฉยตัว และพบตะกร้าขนาดเล็กมากขึ้นมาอยู่ใต้กุ้งหิน เมื่อเปิดตะกร้าขึ้นเขาพบหนึ่งใบหวานที่เลือดเหลืองแสงเปิดเผย
“วว นี่คือหวานที่เลือดเหลือง! เราเจอสมบัติแล้ว!” หมาป่าเล็กกระโดดขึ้นมาอย่างยิ้มยิ้ว
กุสุมายนลูกโม้งยิ้มตามตาม “ดีมาก! เราทำงานร่วมกันอย่างแรงเรียบร้อยที่สุด เราเจอสมบัติแล้ว!”
เขาเอาหวานนั้นพากลับบ้านและแบ่งประโยชน์เรื่องประหลาดใจของการทายทายนี้. ตั้งแต่นั้นหมาป่าเล็กและกุสุมายนลูกโม้งก็กลายเป็นเพื่อนสนิท พวกเขาทั้งคู่ร่วมกันสำรวจป่า และสนุกสนานกันมาตลอดมา
บทที่ 4: การบอกกับสัญลาภาดินแดน
เรียนแก้ไขความขาดความสมบูรณ์ในเนื้อหาก่อนการแปลเป็นไทย:
ในดินแดนลึกลงในป่า หมาหมูขนเทาลอยตัวอย่างเงียบๆ ที่ค้นหาที่ดินนี้ที่มีความลึกลับ. แสงแดดสลักผ่านรูปแบบของเขาหลอดทางกิ่งไม้ โดยหลอดระหว่างช่องว่างที่ทำให้เกิดแสงเขียวขาว. จริงๆ แล้ว ลมอากาศน่ารักไหลมาด้วยเสียงเพลิงต่อต้าน และมีเสียงร้องยิ้มน่ารัก หนึ่งตัวตุกตุนจากต้นไม้กระโดดลงมา.
“สวัสดีครับ หมาหมูขนเทา! ผมคือตุกตุน ยินดีต้อนรับคุณมาสู่ป่าของเรา.” ตุกตุนตะโกนร้องมากับอุดมคติ.
หมาหมูขนเทาตอบกลับอย่างมีมาศรรค์, “สวัสดีครับ ตุกตุน! ผมก็ยินดีที่มาที่นี่.”
ตุกตุนพูดกับความตื่นเต้น, “ป่ามีอะไรที่น่าสนใจมากมาย อย่างเช่น ดอกไม้ที่งดงาม สัตว์เลี้ยงลูกขนที่อรรมย์ และทรัพย์ครัวเรือนที่ซ่อนอยู่ในกิ่งไม้. คุณอยากไปสำรวจร่วมกับผมไหม?”
หมาหมูขนเทายืนยันว่ายอมต่อข้อเสนอ, แล้วพวกเขาก็จะติดตามกันเดินทางเริ่มจากนั้น. ในป่าพวกเขาได้เจอสัตว์ที่มีชีวิตที่ต่าง ๆ ทั้งหมด อย่างเช่น นกที่ร้องเพลง ผีพายที่เต้นรำ และหนุนที่บอกเรื่อง.
“คุณรู้ไหม?” ตุกตุนขอร้องประกาศ, “ในป่ามีแมลงป่าซาบายซีดีหนึ่งที่รู้ทุกซ่อนเร้นของทรัพย์ครัวเรือน. ถ้าเราหาพบเธอ อาจจะบอกเราความลับของทรัพย์ครัวเรือนด้วย.”
หมาหมูขนเทาและตุกตุนตัดสินใจที่จะหาแมลงป่าซาบายซีดีดังกล่าว พวกเขาเดินผ่านพื้นที่หญ้า ฟัดผ่านเนินเขา จนกระทั่งมาถึงพื้นที่บริเวณเปิดที่ ที่พวกเขาเห็นหน้ากากเหล็กที่ปล่อยแสงวาบ นี่เป็นที่ซ่อนของแมลงป่าซาบายซีดี.
“คุณมาเดินทางมาถึงแล้ว!” รายงานเสียงของแมลงป่าซาบายซีดีเสียงดังมาจากหน้ากากเหล็ก มันมีเสียงแสนน่ารักและน่ายินดี.
ตุกตุนพูดกับความตื่นเต้น, “แมลงป่าซาบายซีดี พวกเราหาพบคุณแล้ว คุณจะบอกเราที่ทรัพย์ครัวเรือนอยู่ไหนไหม?”
แมลงป่าซาบายซีดียิ้มและบอก, “ใช่แล้ว. แต่ก่อนหน้านี้ คุณจำเป็นต้องตอบคำถามของฉันเลย.”
แมลงป่าซาบายซีดีเริ่มที่จะถามคำถาม หมาหมูขนเทาและตุกตุนตอบคำถามโดยใส่ใจ. และเรื่องเล่าเรื่องออกมาก็เล็กน้อยในแต่ละครั้ง จนกระทั่งแมลงป่าซาบายซีดีเปิดเผยตำแหน่งของทรัพย์ครัวเรือน. ในที่สุด พวกเขาก็หาพบทรัพย์ครัวเรือนและนำกลับความทรงจำที่ยินดีใจของพวกเขาในป่า.
แบบที่ห้า: แก้ปรับสอบหน้าที่ หาซ่อนเงิน
ในดินแดนของป่าแห่งลึกลับ หมาป่าขาวก็ได้หาถึงบ้านไม้ลึกลับตัวหนึ่ง ประตูของบ้านมีกลุ่มสัญลักษณ์น่าสนใจติดเหนือ หมาป่าขาวหันหน้าที่สำนึก แต่ไม่ได้ยกเลิกนั้น มันตัดสินใจที่จะใช้ความรู้ที่ได้จากสวนสนุกป่าเพื่อปรับเปลี่ยนรหัสประตูนี้。
“ให้ทายว่า ‘ผู้รักษาป่า’ หมายถึงอะไร” หมาป่าขาวพูดเองก่อนที่จะพยายามหมุนตัวหลักล็อค แล้วทันทีที่มันเปิดลงทางเข้า เปิดด้านหน้าเผยออกห้องเล็กๆ ซึ่งเต็มไปด้วยของขวัญปลายเปลือยที่น่าสนใจ
หมาป่าขาวก็ได้ตระหนักถึงภาพวาดของหนูที่ติดที่โต๊ะด้วยของขวัญมากมายและข้อบทบัญญัติต่างๆ หมาป่าขาวได้พูดต่อตัวเองว่า “ให้พยายามด้วย ‘ผู้รักษาป่า’ นี้หมายถึงอะไร”
หลังจากนั้น หมาป่าขาวเริ่มตามคำสั่งในแผนที่ที่มีจุดหมายจำนวนหนึ่ง ในจุดที่หนึ่ง มันหาได้ที่เจาะจงดอกไม้ที่มีรูปร่างเหมือนหนุ่มเหมือนหูหมาป่า ในจุดที่สอง มันหาได้ไม้ยี่หลังที่มีรูปร่างเหมือนหางหมาป่า ในจุดที่สาม มันหาได้ลูกหินเล็กที่มีคำติดบน
หมาป่าขาวได้เก็บของลึกลับนี้เอามา แล้วพยายามที่จะปรับเปลี่ยนมันเป็นประโยคที่หมายถึง “หู หาง หิน ติดกันกันแล้วจะได้ ‘หมา’”
หมาป่าขาวได้ตระหนักว่าประโยคนี้หมายถึงชื่อของมัน ในจุดที่สี่ หมาป่าขาวหาและได้มาที่ตะกร้าไม้ที่มีอุปราคาติดเอาไว้ หมาป่าขาวเปิดตะกร้า และได้เจอกับมรดกที่เปิดเผยออกมาว่าเป็นเพลิงประมาณชิ้น นี่ก็เป็นที่ที่มันหาตัวมันหาแล้วเพื่อพบทรัพย์คุ้มกันป่า
หมาป่าขาวแสดงความดีใจและตกลงกันว่ามันได้เสร็จสิ้นการอดทนและหาทรัพย์คุ้มกันของป่าเพราะมันได้พบแล้ว
สิ้นสุดด้วย หนูขาวได้รับผลประโยชน์และเติบโตขึ้น
สุนัขขี้เหลืองได้เดินทางตามเรื่องราวเล็กน้อยของเขาในป่าและท้ายที่สุดก็ได้ค้นพบที่ฝากทรัพย์สมบัติของป่าแห่งนี้ แล้วเขาก็เปิดทรัพย์สมบัติอย่างเงียบๆ และพบจดหมายหนึ่ง จดหมายนั้นขาดข้อความว่า: “ขอแสดงความยินดีกับคุณ หนูสุนัขขี้เหลืองที่มีกลิ่นหน้า! คุณได้หาทรัพย์สมบัติของป่าและตอนนี้คุณได้กลายเป็นนักผจญภัยที่แท้จริงแล้ว”
หนูสุนัขขี้เหลืองตกใจกับความยินดี และตัดสินใจจะนำทรัพย์สมบัติไปที่บ้านและแบ่งปันความดีกับเพื่อนๆ ของเขา โดยทุกคนในบ้านทั้งหมดยินดีต่อความกล้าและความฉลาดของเขา และเตือนเพื่อนๆ ให้ยินดี
ในขั้นตอนนี้ หนูสุนัขขี้เหลืองไม่เพียงได้ทรัพย์สมบัติ แต่ยังได้เรียนรู้ว่าวิธีที่จะเผชิญหน้ากับความยากลำบากและกล้าหาญในการตามความฝันของตนเอง หนูเขาได้ตกลงว่า ด้วยความพยายามอย่างไม่เคยละทรมาน คุณจะสามารถปฏิบัติตามประสงค์ของตนเองได้
ครั้งนี้เดินทางของหนูสุนัขขี้เหลืองทำให้เขาเติบโตมาก และเขากลายเป็นคนมากขึ้นและกล้าหาญขึ้น จากนั้นเขาก็ไม่ต้องหวาดกลัวเผชิญหน้ากับความยากลำบากอีกต่อไป และกล้าหาญในการรับชาติกับความท้าทาย เพื่อนๆ ของเขาก็เรียนรู้จากเขาและกลายเป็นคนกล้าหาญและแข็งแรงขึ้นด้วย
เรื่องราวของหนูสุนัขขี้เหลืองเป็นบทเรียนให้เราทราบว่า กล้าหาญและความฉลาดเป็นสิ่งสำคัญสำหรับความสำเร็จ หากเรากล้าหาญในการตามความฝันของตนเอง คุณจะสามารถปฏิบัติตามประสงค์ของตนเองได้ ขอให้พวกเราเรียนรู้จากหนูสุนัขขี้เหลืองและกลายเป็นนักผจญภัยที่กล้าหาญด้วยกัน!
