ในวันเสาร์ที่มีแสงแดดแจ่มใจ หม่อม ตั้งใจที่จะพาสุนัขของเขาไปเดินทางเล่าเรื่องในสวนสาธารณะที่มีต้นไม้หนาแน่น น้ำตาลอยหลอด และได้รับการดูแลดูแลด้วยความยินดีของมนุษย์และสัตว์. หม่อมพาสุนัขของเขา มีความหวังในเที่ยวเล่นนี้ที่ทำให้ยินดีทั้งใจในทันที.
ข้อเปิดเรื่อง: การเดินทางประสบการณ์ของเมิ่งมี
ในอดีตเมื่อสมัยหนึ่ง ในป่าที่เขียวอ่อน มีหนูเล็กที่ชื่อเป็นเบนนี่ เบนนี่รักการไล่ล่าและเรียนรู้ที่มีความรู้สึกสนใจ หนึ่งเช้าที่อาลัยเปลายแดง เบนนี่ตัดสินใจที่จะไปสนุกสนานเพื่อค้นหาละเมิดความลับของป่า
ขณะที่เบนนี่กระโดดไป เขาได้พบกับหนูสีดำสาวที่ชื่อว่าโอลิเวอร์ “สวัสดีครับเบนนี่” โอลิเวอร์กล่าว “ดูเหมือนว่าคุณกำลังไปสนุกสนาน คุณกำลังหาอะไรมา?”
“ฉันอยากเรียนรู้เกี่ยวกับป่า” เบนนี่ตอบ “โอลิเวอร์ คุณสามารถช่วยฉันได้ไหม?”
โอลิเวอร์เอ่ยไปกล่าวเรื่องราวเกี่ยวกับป่า “ในป่ามีสัตว์มากมาย แต่ละสัตว์มีความสามารถที่เฉพาะเจาะจงของตนเอง ขอตั้งต้นกับสัตว์ปีก คุณจะเห็นได้ว่าหนูที่ออกเสียง ‘ตวีต’ คือหนูไหน?”
เบนนี่คิดลึกลงแล้วกล่าว “หนูกินกาล”
“ถูกต้อง” โอลิเวอร์กล่าว “เราจะหาภาพของหนูกินกาลและตรวจสอบว่ามันตรงกับคำ ‘sparrow’”
เบนนี่และโอลิเวอร์ก้าวข้ามทางเดินของพวกเขา และเรียนรู้เกี่ยวกับสัตว์และเสียงของมัน พวกเขาหาภาพของแมวและตรวจสอบว่ามันตรงกับคำ ‘meow’ หนูหน้วย ‘ribbit’ และสุนัข ‘bark’
ขณะที่พวกเขาเดินไป เบนนี่จับตาเห็นเงาเหลืองที่ฟ้า “โอลิเวอร์ มันคืออะไรนี้?” เบนนี่ถาม
“นั่นคือเงาเหลือง” โอลิเวอร์ตอบ “นี่คือสัญาณของความสุขและความทายาท ขอตั้งต้นกับเงาเหลือง มันมีสีดังนี้: แดง ส้ม แหลบ เขียว ฟ้า ม่วง และม่วงสีม่วง”
เบนนี่ฟังอย่างจริงจังและพยายามจำสีเหล่านั้น พวกเขาหาภาพของเงาเหลืองและตรวจสอบว่าแต่ละสีตรงกับชื่อของมัน
ขณะที่วันหมดลง เบนนี่รู้สึกสุขภาพและเป็นที่ยินดีกับทั้งหมดที่พวกเขาเรียนรู้ “ขอบคุณโอลิเวอร์” เบนนี่กล่าว “คุณช่วยฉันมากมายในการค้นหาความลับของป่า”
โอลิเวอร์ยิ้มและกล่าว “ยินดีมากเบนนี่ จดจำว่าป่ามีอะไรที่ริมแวดล้อมเพียงพอที่จะเรียนรู้”
เบนนี่กระโดดกลับบ้าน ได้รู้สึกดุดดานและพร้อมที่จะไปสนุกสนานมากกว่านี้ และดังนั้น เที่ยวเดินของหนูเล็กเบนนี่ในป่าก็ยังมีการค้นหาใหม่และช่วงเวลาที่ยินดีมากกว่านี้
เตรียมตัวก่อนเดินทาง
กลางเช้าที่มีแสงแดดรายใสสวยงาม หมอมีกำลังเดินทางไปสำหรับการท่องเที่ยวของเขา ซึ่งเขาซี่งก็เลือกกุญแจกระเป๋าหลวงที่ติดตัวมากที่สุด ภายในมีแผนที่ ที่แวยนาคู่ และของยอดทานด้วยเช่นนั้น หมอมีการตรวจสอบสุดท้ายกับตัวเองในกล้องตัว หลังจากนั้นเขาเรียกดึงลมเข้าไปในปากและเดินออกจากบ้านไปตามทางไปยังป่า
หมอเดินตามทางที่เปิดด้านหน้าและรับรู้ว่าภายในพื้นที่นี้มีภาพวาดที่งดงาม หมอก็ทำแผนการการเดินทางของเขาสำหรับวันนี้ หมอตัดสินใจที่จะเข้าไปสำรวจป่าที่เกี่ยวข้องกับความลึกลับ ซึ่งตามความเล่าของคนบอกว่ามีสัตว์ป่าและพืชพรรณที่น่าสนใจมาก
ในลึกของป่า หมอได้พบกับหนูสัตว์อายุเล็กหนึ่ง หนูสัตว์ดูกับหมออย่างปลอกตาเปิด และใช้หางของมันบอกไปทางหลังเขา เหมือนกับที่กล่าวว่า “จากที่นี่ไปทางด้านหน้านั้นคุณจะเห็นสิ่งที่น่าสนใจมาก”
หมอตามทางที่หนูสัตว์บอก และไม่นานก็พบกับพื้นสวนที่เปิดเผย ซึ่งมีดอกไม้สีสันสวยงามที่เปิดบานทั่วพื้น หมอบอกว่า “วาย สีที่นี่ดูงามเช่นนั้น” และเอากล้องของตัวเองมาถ่ายทอดทันที
หลังจากนั้นหมอยังคงเดินไป และมาถึงแม่น้ำเล็กหนึ่ง แม่น้ำมีน้ำชัดเจนเห็นได้ชัด และมีดอกหวานหลายดอกลอยอยู่บนน้ำ หมอนั่งบนเนื้อดินของแม่น้ำและรับรู้สภาพอากาศที่เย็นชาติ ขณะนั้นหนึ่งตัวหนูปลาจากในน้ำและพัดขึ้นน้ำเป็นน้ำลาย หมอก็ร้องขึ้นว่า “ทั้งหมด ดูหนูปลานี้!”
ในขณะที่หมอสงสัยในภาพวาดธรรมชาติที่งดงาม หมอได้ยินเสียงร้องของนก หมอขึ้นมามองดู และเห็นนกขาวหนึ่งเล่นบนต้นไม้และร้องเพลงที่น่าฟัง หมอถูกดึงดูดโดยความงามและเสียงร้องของนก และนั่งอยู่โดยปลอดภัยจนกว่านกจะบินไป
เมื่อดวงอาทิตย์ดับลง หมอก็จบการท่องเที่ยวของเขา และเดินกลับทางที่เขาเดินมาด้วยความรู้สึกเอิญชั่งกับธรรมชาติและความสุขจากการท่องเที่ยวนั้น หมอกลับบ้านและบอกครอบครัวเกี่ยวกับประสบการณ์ของเขา และแสดงภาพถ่ายที่เขาถ่ายมาให้เห็น ครอบครัวของหมอเป็นที่ยินดีต่อการท่องเที่ยวของเขา และยินดีต่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่เขาได้ทำได้ด้วย
ทางของการเดินทางครั้งแรกที่เจอกัน
ในทางการโดยสาร เมื่อเร็วๆนี้ หมางูสด์ได้เผชิญกับสุนัขอาหรับที่ดูมีความอ่อนโอยและมีความเป็นดิ่งดีเลย สุนัขอาหรับดังกล่าวขับขานหางตามและดูเหมือนว่ามันจะมีความยินดีมาก หมางูสด์รู้สึกน่าอุตสาหะและใช้ภาษาอังกฤษเพื่อพูดต่อสุนัขว่า: “hey, canine! what’s your name?”
สุนัขอาหรับตอบกลับด้วยความยินดี: “My name is pal. Are you on a ride too?”
หมางูสด์เอ่ยยอมว่า: “sure, i am going to the zoo with my own family. i am excited to see all of the animals.”
friendดูเหมือนว่าจะมีความสนใจมาก ขับขานหางตามและดูเหมือนว่ากำลังพูดว่า: “i might like to go with you! I recognize the zoo very well.”
แล้วหมางูสด์และpalก็ตัดสินใจที่จะเดินทางร่วมกัน พวกเขาผ่านดินแดน กระโดดตามแม่น้ำเล็ก และสนุกสนานกันตลอดทางยานทาง หมางูสด์บอกแก่friendด้วยภาษาอังกฤษว่า: “look, friend, it’s a tree. it is inexperienced and tall. and notice, over there, there may be a hen flying inside the sky.”
buddyตอบกลับด้วยความยินดี: “yes, I see. i really like trees and birds too. We must forestall and play for some time.”
พวกเขาหาและหากุญแจและหาสถานที่ที่สามารถหยุดเล่นได้ หมางูสด์นำออกลูกโบว์ลและเล่นกับfriend สุนัขอาหรับกระโดดมากระโดดกลับมาและรองรับลูกโบว์ลแล้วทิ้งกลับมาให้หมางูสด์ หมางูสด์ก็พูดว่า: “appropriate activity, buddy! you’re a great player!”
หลังจากเล่นสักพัก พวกเขาก็กลับมาเดินทางต่อไป ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็มาถึงหญ้าที่แสนสวย หมางูสด์เห็นกลุ่มหมู่เลี้ยง “look, pal, the ones are sheep. they are white and fluffy.”
friendมองที่หมู่เลี้ยงและดูเหมือนว่ากำลังคิด: “Sheep are lovable. i love them too.”
พวกเขาก็เดินต่อไป จนมาถึงสวนสัตว์ หมางูสด์เห็นสัตว์ที่หลากหลายที่สวนสัตว์ และอธิบายให้buddyฟังด้วยภาษาอังกฤษว่า: “that is a lion, and that is a giraffe. look, friend, the giraffe is so tall!”
friendตอบกลับด้วยความยินดี: “yes, I see. Animals are exquisite. i’m glad i will go on this journey with you.”
ในสวนสัตว์ หมางูสด์และpalกลับมีช่วงเวลาที่สนุกสนานมาก พวกเขาชมการแสดงสัตว์ ปลูกอาหารให้สัตว์เล็ก และเรียนรู้ชื่อและพฤติกรรมของสัตว์ วันนี้หมางูสด์ไม่เฉพาะจะได้รับความสุขแต่ยังเพิ่มความสามารถในภาษาอังกฤษด้วย การเจอปะกับbuddyทำให้การเดินทางของเขามีความทรงจำไว้ได้มากขึ้น
การพูดคุยกับสัตว์
ในการเดินทางของเขา หมิ่มมิงได้เจอกับสุนัขเลี้ยงง่ายๆ ที่ยันยันเสนอง่ายๆ รอบตัวเขาเอาเงินมือออกมา สุนัขทิ้งเงินลงฝ่ามือของเขาอย่างเงียบๆ หมิ่มมิงยังติดหนาวเชิดเธอด้วยภาษาอังกฤษว่า “good day, lovely canine! How are you?”
สุนัขดูเหมือนจะเข้าใจว่าหมิ่มมิงพูดอะไร มันหล่องหูยันๆ เหมือนกำลังบอกว่า “i’m pleasant, thanks! what is your name?”
หมิ่มมิงยิ้มและตอบว่า “My name is Ming. you can name me Ming too.”
สุนัขเห็นแล้วยันหลังๆ ดูเหมือนกำลังบอกว่า “ok, Ming. Do you want gambling with me?”
หมิ่มมิงตอบกลับด้วยความยินดีที่ว่า “yes, I do! allow’s play collectively!”
จึงตอนนั้นหมิ่มมิงและสุนัขเลี้ยงได้เล่นกันที่สวนสนุก พวกเขาเล่นตามกันตลอด สุนัขตะโกนเสียงเสียงมากมายด้วยความดีใจ หมิ่มมิงก็สนทนากับสุนัขด้วยภาษาอังกฤษ และสุนัขก็ตอบกลับด้วยวิธีของมันเอง
หมิ่มมิงบอกว่า “let’s visit the playground, lovely dog! There are lots of toys there.”
สุนัขกระโดดขึ้นมากมาย เหมือนกำลังบอกว่า “sure, yes! permit’s move!”
พวกเขาจึงรีบรันไปยังสวนสนุก และเล่นกันดีมากที่นั่น หมิ่มมิงไม่เฉยเฉยแค่กลายเป็นเพื่อนสนิทกับสุนัขเลี้ยง แต่ยังได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษมากยิ่งขึ้นในการเดินทางของเขาด้วยเช่นกัน
แก้ปัญหายังต้องมีวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง
“ในการประมงนี้ มิ่มห์และเพื่อนๆของเขาเผชิญกับหลายๆปัญหา สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือเรียนรู้ว่าจะสื่อสารกับสัตว์ มิ่มห์พบว่าแต่ละสัตว์มีภาษาของตนเอง และพวกเขาต้องหาวิธีที่จะเข้าใจกัน
“hiya, what’s your name?” มิ่มห์พยายามต่อคำสวัสดีให้กับแมวหนึ่ง แมวตอบด้วยเสียงแรงซึม “Meow, i am Whiskers.”
มิ่มห์ตกลงว่าเขาต้องดูและฟังเพื่อเรียนรู้วิธีการสื่อสารของสัตว์ เขาสังเกตว่าเมื่อแมวออกเสียง ‘มิ๊ม’ มันมักจะหวั่นหิว; และเมื่อมันออกเสียง ‘ม่อ’ มันอาจต้องการเล่นตลอด
เรื่องราวที่เดินหน้าไป มิ่มห์และเพื่อนๆของเขาเผชิญกับสัตว์มากมาย พวกเขาเรียนรู้ว่าจะสื่อสารกับสัตว์ผ่านการสังเกตการณ์และฟังเสียงของสัตว์ ตัวอย่างเช่น เมื่อหมาหลุดหูและแสดงภายในด้วยฟัน มันอาจกำลังบอก “ฉันเป็นเพื่อน คุณสามารถเข้าชมฉันได้” และเมื่อมันหลุดหูไปทางหลัง มันอาจกำลังบอก “ฉันหวาดกลัว โปรดออกไปนอกไกล”
ผ่านการสื่อสารเช่นนี้ มิ่มห์และเพื่อนๆของเขาไม่เพียงแค่เรียนรู้วิธีการสื่อสารกับสัตว์ แต่ยังได้รับความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์และพฤติกรรมของสัตว์อีกด้วย พวกเขาพบว่าแต่ละสัตว์มีวิธีที่เป็นมงคลของตนเองเพื่อแสดงอารมณ์และต้องการ
ในที่สุด เมื่อมิ่มห์และเพื่อนๆของเขาเตรียมที่จะออกไป พวกเขารู้สึกดีมากเพราะไม่เพียงแค่ได้ประสบการณ์การเดินทางที่ทรงจำไว้ถึง พวกเขายังได้รับทรรศน์ในการสื่อสารกับสัตว์เพื่อเป็นเพื่อน การนี้ไม่เพียงแค่ทำให้พวกเขาใกล้ชมพฤกษาธรรมชาติมากขึ้น แต่ยังทำให้พวกเขาเรียนรู้ว่าควรเอาใจใส่และให้ความสำคัญกับทุกชีวิต”
ความดีใจในการกลับบ้าน
เมื่อวันกลับบ้าน สมภูติก็รู้สึกกระตุ้นขึ้นมากยิ่งกว่านั้นตลอดทางกลับบ้าน โดยจำลองในใจว่าเขากำลังกลับสู่บ้านที่มีความรักและสุขสนาน รู้สึกสำหรับกลิ่นของแม่ของเขาและกลิ่นของข้าวสารที่เหมาะกับตัวเขา แสงแดดที่เข้ามาผ่านหน้าต่างเข้าไปใส่ห้องใน ทำให้มีความร้อนและสบายโดยไม่ต้องได้ทำมัน
สมภูติกลับบ้านแล้ว แม่ของเขายืนรอที่ประตูทางออก เขาเร่งรัดหน้าต่อหน้าแม่และลงมือเข้าใส่อวัยวาตของเธอ แม่ของเขาเล็งกลับและรยายว่า “เธอกลับมาแล้ว ฉันรอเธอมากทีเดียวนี้!”
สมภูติกลับเล่าเรื่องที่เขาเห็นและประสบในทางที่เขาไป แม่ของเขาฟังอย่างสนุกสนาน และมักจะเอ่ยเอาะยวกับเขา พวกเขาก็เดินเข้าไปที่โรงงานอาหาร แม่ของเขาเริ่มเตรียมรายการของแบบเด็ดขาด
ตอนเวลากินอาหาร ครอบครัวของสมภูติเดินเข้ามาเลื่อนตัวที่โต๊ะ สมภูติแบ่งประสบการณ์ของวันนี้กับทุกคน แต่ละคนก็ฟังและดูด้วยความสนุกสนาน หลังจากที่เสร็จแล้ว สมภูติช่วยตั้งโต๊ะ และแม่ของเขาวานว่าเขาเป็นเด็กที่รู้ตัวตนดี
ในคืนดึง สมภูตินอนอยู่บนเตียงของเขาและกลับความทรงจำเกี่ยวกับชั่วโมงที่ดีที่เขาเคยประสบในวันนั้น แล้วปิดตาลงและจำลองกลางคืนว่าวันต่อมาจะมีอะไรดีขึ้นกับเขา ซึ่งรู้ดีว่าในทุกครั้งที่เขาออกเดินทาง นั่นเป็นการเติบโต และในทุกครั้งที่เขากลับบ้าน นั่นเป็นการได้รับเงียบหลังที่ร้อนระลอก ในรอยหลังความรัก สมภูตินอนอย่างมีความสุขและสงบใจไป
