ในเช้าวันแห่งแสงและความร้อน หนูอาเมริกี่พร้อมกับเพื่อนๆของเธอ ตั้งตัวเดินทางไปสู่การเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกสนาน พวกเขาจะมีโอกาสสำรวจตัวอักษร ตัวเลข สีและสัตว์ ด้วยการเล่นเกมและการติดตามเสียงไฟล์ ในการเรียนรู้และการเติบโตที่น่ายินดี ให้เราร่วมเดินทางตามหนูอาเมริกี่เพื่อเปิดประตูสู่การเดินทางการเรียนภาษาอังกฤษที่น่าน่าตลกนี้ด้วยกันเอย!
เรื่องเปิดตัว: การออดเวิลด์ในห้องสมุดที่น่าตื่นตระหนก
หนึ่งครั้งในอดีต ในเขตป่ามหาศาลที่มีอาณาจักรแห่งเวทีนิยม มีหนูไก่เล็กที่ชื่อว่าโอลิเวอร์ โอลิเวอร์รักการเดินทางและการเรียนรู้อย่างแข็งแกร่ง หนึ่งเช้าที่มีแสงแดดไฟ โอลิเวอร์พบแผนที่ลึกลับอยู่ในใต้ต้นไม้โบราณ
แผนที่แสดงถึงเส้นทางลับที่นำไปสู่สถานที่ลับของป่า หัวใจของโอลิเวอร์กระโลกให้กับความยินดี และเขาตัดสินใจจะเดินทางเพื่อเปิดเผยความลับของป่า
โอลิเวอร์กระโดดจากต้นไม้ไปต้นไม้ ใช้ตาที่รอดทักษะมองตามข้อบอกในแผนที่ ข้อบอกแรกนำเขาไปสู่ทะเลสาบที่มีปลาที่บอกคำขาด
“หาสัตว์ปีกที่มีปีกทอง” ปลาบอก โอลิเวอร์คิดเร็วๆ และตกลงว่าปลากำลังพูดถึงหนูหลวงทอง สัตว์ปีกที่หายากที่อาศัยอยู่ในจุดกลางของป่า
ด้วยความรู้ใหม่นี้ โอลิเวอร์ยืดทางต่อไป และขึ้นภูเขาสูง ข้ามหนูสัตว์ที่เล่นงานและร้องรับรอง ในที่สุดเขาก็พบที่พักอาศัยของต้นไม้ที่มีอายุยาวและมีหนูไก่สาวที่รู้เรื่องราวมากอยู่ภายใน
“วันสวัสดี โอลิเวอร์” หนูไก่สาวนามว่าโอลิเวียยินตรากับใจกลิ่นสดใส “ผมเคยคาดคิดว่าคุณจะมาด้วย ข้อบอกคลายข้อที่สองอยู่ในต้นไม้โก้แก้วที่ข้างมาของป่า”
โอลิเวอร์ขอบคุณโอลิเวียและออกเดินทางไปยังต้นไม้โก้แก้ว ขณะที่เขาเข้าถึงต้นไม้ เขาได้ยินเสียงเบี้ยวบินและพบตัวตรงนั้น ตัวมดุกเล็กที่มีแผนที่เกี่ยวอยู่ติดขาของมันบินลงมาบินติดหลังหนูโอลิเวอร์
แผนที่ที่มดุกนำเขาไปยังถ้ำที่ลับ โอลิเวอร์เข้าถ้ำอย่างเงียบง่าย ผนังของถ้ำตกแต่งด้วยหล่องหลวงที่สว่างเป็นไปด้วยแสง
ทันทีที่มีเสียงเสียงที่หวานออกมา มีเสียงพูด “ใครที่มาเข้าถ้ำของผม” หนูหมีใหญ่และบริสุทธิ์ปรากฏตัว สีขาวของหนูหมีมีเหมือนดำของคืน
“สวัสดี หนูหมีมิตรา” โอลิเวอร์พูดอย่างกล้าหาญ “ผมมาเดินทางเพื่อหาความลับของป่า”
หนูหมียิ้มและบอก “เพื่อหาความลับของป่า คุณต้องทำคำขาดของสี่ฤดู คุณสามารถทำได้ไหม?”
โอลิเวอร์ยืนยันและเริ่มบอกชื่อของฤดูและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับฤดูนั้น หนูหมีฟังอย่างอยู่ติดตามและเมื่อมีเหมือนที่ยินดี หนูหมีเรียกความลับ: “ความลับที่แท้จริงของป่าคือความสุขและความทรงจำที่ฤดูแต่ละฤดูนำมา”
โอลิเวอร์รู้สึกเกิดความยินดีใจในใจ และขอบคุณหนูหมีและกลับเดินทางต่อ รู้ดีว่าความฝันของป่าจะเป็นกับเขาตลอดไป
กลับมาที่หมู่บ้าน โอลิเวอร์บอกเรื่องเดินทางของเขากับเพื่อนๆ พวกเขาต่างก็ยินดีและให้สัญญาว่าจะเดินทางเพื่อหาความฝันของตนเองในอีกวันหนึ่ง และดังนั้น เรื่องเดินทางของโอลิเวอร์ก็กลายเป็นบทเรื่องที่แข็งแกร่ง ที่เปิดโอกาสให้ทุกคนรู้ว่าโลกเต็มไปด้วยความฝันที่รอเรียกให้การค้นหา
หน้าแรก: พบแผนที่ลึกลับ
ในป่าที่มีต้นไม้ล้อมแผ่นดินแคว้นและตะโกนระหว่างกลุ่มเด็กที่รู้สึกชักชวนด้วยหน้าตาเกี่ยวกับแผนที่ลึกลับที่รอยร่องอยู่บนเถ้าต้นไม้และมีแผนที่ภาพลายแสดงร่างการเดินทางยาวๆที่นำไปสู่ซ่อนเร้นของทรัพย์สินสมบัติ。
เด็กๆต่างก็มามารวมตัวกันเพื่อสนใจและพิจารณาแผนที่นี้
“มองไปนี้ว่าทางนี้นำไปที่ไหนบ้าง?” ลูกเด็กหนึ่งที่ชี้ไปยังสายสีบนแผนที่บอก
“อาจจะนำไปสู่สถานที่มหาวิทยาะ!” ลูกเด็กอีกคนคาดคะเน
เด็กๆต่างก็ตัดสินใจที่จะเดินทางตามคำสั่งในแผนที่และเดินไปอย่างขิมกันตามทางนี้ ซึ่งพวกเขาตั้งตามล่างตามหางานสนุกหลากหลายตลอดทางเดินของพวกเขา
“ดูว่ามันนั้นเป็นหนูนั้น!” ลูกเด็กหนึ่งชี้ไปยังฝูงบิน
“ใช่นะ มันเหมือนจะนำเราไปข้างหน้า!” ลูกเด็กอีกคนตอบกลับ
พวกเขาเดินต่อไป แผนที่บนแผนที่กลับมาเป็นเป็นรูปแบบยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
จนเมื่อพวกเขามาถึงสี่แยกกว้างหนึ่ง กลางสี่แยกมีฝุ่นที่เก่าแก่หนึ่งที่งดงาม
“เห็นแล้ว! ฝุ่นนี้เป็นน่ายินดี!” ลูกเด็กหนึ่งเกลียดชื่น
“เราก็พบจุดหมายบนแผนที่ของเราแล้ว!” ลูกเด็กอีกคนตอบกลับ
พวกเขาเดินรอบฝุ่นสี่แยกและพบว่าทุกมุมของฝุ่นนี้มีรูปสัญลักษณ์ที่แตกต่างกัน
เด็กๆต่างก็เริ่มสนใจรูปสัญลักษณ์เหล่านี้และพยายามหาความเน้นตรงของมัน
พวกเขาพบว่าแต่ละรูปสัญลักษณ์ตอบคู่กับสัตว์เลี้ยงลูกสาวของป่า และชื่อของสัตว์เหล่านี้ต่างถูกขัดขอบด้วยชื่อในแผนที่
“รูปสัญลักษณ์เหล่านี้ดูเหมือนเป็นสัตว์ของป่า!” ลูกเด็กหนึ่งบอก
“มันอาจจะเป็นข้อมูลที่นำเราไปสู่ทรัพย์สินสมบัติ!” ลูกเด็กอีกคนแนะนำ
เด็กๆต่างก็เริ่มหาสัตว์เหล่านี้ พวกเขาเดินทางไปตามหาหนูป่าอย่างทิพย์แท้ หงส์มีขนสวยงามและแมวลวลที่เงียบๆ
“เราก็เข้าใกล้กับทรัพย์สินสมบัติแล้ว!” ลูกเด็กหนึ่งพูดด้วยความยินดี
เท่าทันทีที่พวกเขามาถึงหน้ากางหน้าโกะภายใต้ฝน ซึ่งมีแสงมืดมืด แต่เด็กๆไม่มีความหวาดกลัว เพราะพวกเขารู้ว่าทรัพย์สินสมบัติกำลังอยู่ด้านหน้า
“เราพบแล้ว! ทรัพย์สินสมบัติอยู่ที่นี่!” ลูกเด็กหนึ่งกล่าวดังดุง
พวกเขาเปิดทางเข้าของโกะ และพบว่าภายในมีชิ้นของมงกุฎที่วางอยู่แต่งดวงเมื่อแสง
เด็กๆต่างก็เอามงกุฎเข้ามาและเดินทางของพวกเขาก็จบลง
“เราสำเร็จแล้ว!” ลูกเด็กหนึ่งกล่าวด้วยความยินดี
“การเดินทางนี้เป็นประสบการณ์ที่มีความยินดีมาก!” ลูกเด็กอีกคนกล่าว
เด็กๆต่างก็กลับบ้านด้วยทรัพย์สินของพวกเขาและเล่าเรื่องการเดินทางของพวกเขาให้กับคนอื่น ๆ ทุกคนรู้สึกยินดีและสุขสำนึกอย่างมาก
：ค้นหาคำซับซ้อนที่ซ่อนตก，。
บริเวณที่มีแสงแดดระเชิดในบ่ายนี้ หมายเลขหลังจากที่มีการชมดูหลักฐานที่สมบูรณ์ น้องมีและน้องหญิงใหญ่ได้ตัดสินใจที่จะหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ในห้องสมุดตามแผนที่ลับที่พวกเขามีในมือ แผนที่ซึ่งมีสัญลักษณ์และสายที่น่าสนใจ
พวกเขาก็มาถึงมุมห้องสมุดที่มีหนังสือมากมาย หมายเลขมีที่หาฝากับหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ แล้วค้นหาคำศัพท์ที่แผนที่ระบุ แล้วหาเจอ “cat” และ “canine” แล้วมีความยินดีมากและบอกน้องหญิงว่า “เราหาได้คำศัพท์สองคำแล้ว!”
พวกเขาก็เดินมาไปที่บริเวณเพื่ออ่านหนังสือ น้องหญิงเห็น “tree” บนแผนที่ แล้วเริ่มค้นหาคำศัพท์นี้ในหนังสือที่อยู่ในบริเวณนั้น ไม่นานเขาก็หาเจอ “tree” และ “chook” และแชร์การหาคำศัพท์นี้กับหมายเลข
จากนั้นพวกเขาก็เดินมาไปที่บริเวณศิลปะ หมายเลขเห็น “painting” บนแผนที่ แล้วเริ่มค้นหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องในงานศิลปะที่อยู่ในบริเวณนั้น แล้วหาเจอ “blue” และ “crimson” แล้วบอกน้องหญิง
ทันทีหลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงรอยยิ้มมาจากบริเวณคอมพิวเตอร์ น้องหญิงเห็น “pc” บนแผนที่ แล้วรีบเดินไปที่คอมพิวเตอร์เพื่อดูคำศัพท์ที่มีอยู่บนหน้าจอ แล้วหาเจอ “keyboard” และ “mouse” และร้องยินดี
พวกเขาก็เดินมาไปที่บริเวณพักผ่อนของห้องสมุด หมายเลขเห็น “book” บนแผนที่ แล้วเริ่มค้นหาคำศัพท์นี้ในหนังสือที่อยู่ในบริเวณนั้น แล้วหาเจอ “ebook” และ “library” และรู้สึกยินดีว่า “เราหาได้ทุกคำศัพท์แล้ว!”
หลังจากนั้นหมายเลขและน้องหญิงก็ปิดแผนที่ลง พวกเขาไม่เพียงหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ แต่ยังสนุกเดินทางการค้นหาที่ห้องสมุดด้วย ด้วยการนี้พวกเขาไม่เพียงได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังเพิ่มความรู้และความชื่นชมต่อห้องสมุดด้วย
ฝายควรตรวจสอบความเที่ยงชันของข้อความที่แปลมาข้างต้น แต่ไม่ให้มีข้อความจีนแผ่นไซน์ภายใน
ในช่วงบ่ายที่มีแดดอาละวันโปร่งชัดเจน เด็กๆ ก็เดินทางมาสู่ห้องสมุดที่มีอุปรากรและอุปราคาเฉพาะเจาะจง ซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือเก่าแก่และสมุดบันทึกที่ลึกลับ แต่ละโซนของห้องสมุดส่องรังวับด้วยหลังที่เกี่ยวข้องกับความรู้ทั้งหมด เด็กๆ รู้สึกดุดดันและมองแปลงมุมมองไปทั่วทุกทิศทาง
จากนั้น พวกเขาเจอฝายแผนที่ที่เป็นแบบแฟล็ป บนแผนที่มีเส้นทางเล็กๆ ที่เรียบเรียงไปยังที่แห่งที่ไม่รู้จัก เด็กๆ ใช้ความระมัดระวังเล็กน้อยและเรียกขอแผนที่เปิด พบว่าบนแผนที่มีตัวที่มีสีแดงที่บันทึกแบบมาตราฐาน
เด็กๆ ตัดต่อตามแผนที่และพบว่าบนแผนที่มีตัวที่มีสีแดงที่บันทึกแบบมาตราฐาน เด็กๆ ตัดต่อตามแผนที่และพบว่าบนแผนที่มีตัวที่มีสีแดงที่บันทึกแบบมาตราฐานเพื่อตามทิศทาง พวกเขาเดินผ่านประตูเก่าแก่ และมาถึงห้องที่เต็มไปด้วยปริศนา
บนผนังของห้องมีภาพวาดสีแตกต่างกันหลายภาพ ข้างในแต่ละภาพวาดมีกระดาษเล็กๆ ติดข้างไว้ที่บันทึกคำศัพท์บางข้อ เด็กๆ ต้องตรวจสอบรอบๆ พบว่าภาพวาดมีหงส์คนหนึ่ง ข้างกระดาษเล็กๆ ที่มีคำศัพท์ “hen” เด็กๆ ก็เขียน “chook” ลงบนกระดาษ แล้วก็หาคำศัพท์ต่อไป
ขณะที่เล่นเกมส์นี้ เด็กๆ ต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย บางคำศัพท์ซ่อนอยู่ในมุมมุมของภาพวาด บางคำศัพท์ถูกขัดข่วยให้เรียงตัวเป็นรูปหนึ่งบนขอบของหน้าประกอบภาพ เด็กๆ ต้องใช้สมองใจและความทรงจำของพวกเขาเพื่อหาคำศัพท์ทั้งหมด
หลังจากที่ทำปริศนามาโดยต่อเนื่อง เด็กๆ ก็พบคำศัพท์สุดท้ายที่เป็น “treasure” ซึ่งหมายความว่าพวกเขาได้หาแหล่งทรัพย์สินที่ซ่อนอยู่ในห้องสมุดแห่งนี้ เด็กๆ ก็ตะลงรอดและรักษาอุปราคาเพื่อเปิดทรัพย์สิน ภายในนั้นมีของขวัญที่น่ารักษาซึ่งเป็นหนังสือที่ถูกหุ้มด้วยสายทองและบันทึกบทบาททั้งหมดของการเดินทางของพวกเขา
การประสบการณ์ในห้องสมุดของเด็กๆ ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้คำศัพท์มากมาย แต่ยังทำให้พวกเขาได้สนุกสนานกับความสำคัญของการทำงานร่วมกันและหาทางแก้ปริศนาด้วย พวกเขาก็นำสิ่งที่ได้รับและความดีใจมากมายกลับจากการเดินทางในห้องสมุดที่น่าจำทำนอง
มุมที่สี่: ร่วมมือทีมงาน ประสบความสำเร็จในการแก้ปรับคำเรียกเก็บ
ขอขอบคุณ นี่คือการแปลของเนื้อหาที่ให้ไว้เป็นภาษาไทย:
บนสี่หน้ากระดาน บรรดาเด็กๆ ถูกนำโดยครูให้เริ่มเล่นเกมหารายการที่มีความสนุกสนานต่อกัน พวกเขานั่งรอบตามตารางเล็ก บนตารางมีใบปากกากาและปลิวปูนสีสัน ที่มีรูปร่างที่มีความเกี่ยวข้องกับการทำลับ
“มองเห็นว่าที่นี่มีคำที่มีรูปร่างคล้ายปลา แต่มันไม่ใช่ปลา มันคืออะไร?” ครูเอาใบปากกาไปที่คำที่ของ “fish”
เด็กๆ หลายคนคิดและกล่าวกันๆ บ้าง บางคนขึ้นมือกำหนด มิ่งมีใครชื่อว่าติ่ง “fish” มันคือฉันตามความหมายที่บอกไว้ คำมากคือ “fishes”!
ครูยิ้มและเห็นว่า “มีที่ตกลงมา เธอได้ตอบถูกแล้ว มิ่งแล้วนําคำว่า ‘fishes’ มาติดในพื้นที่ที่เข้ากันในแผนที่นี้”
เด็กๆ นำใบปากกาไปติดคำว่า “fishes” บนแผนที่ แล้วก็หาปากกาตามคำเกี่ยวข้องต่อไป พวกเขาพบคำที่มีรูปร่างคล้ายนก แต่มันไม่ใช่นก มันคืออะไร?
มิ่งมีใครชื่อว่าขอ “ครู คำนี้คือ ‘bird’ แต่มันไม่ใช่นกที่แท้จริง มันคือชื่อของสัตว์”
ครูเห็นแล้วยิ้มและเห็นว่า “เห็นแล้ว ขอบคุณเด็กที่ทำได้ดี นั่นไม่แค่ทราบความหมายของคำ แต่ยังทราบว่าจะใช้คำนี้ได้อย่างไรในประโยค”
เรื่อยๆ แล้วคำเกี่ยวข้องต่างๆ จะมีการจัดเรียงให้ติดตั้งเข้ากัน พวกเด็กติดตั้งใบปากกาเข้ากันอย่างสนุกสนานแล้วก็ปูติดเข้ากันเป็นภาพที่งดงาม
เด็กๆ มองในทางภาพที่ปูเข้ากันนี้และมีความยินดีแสดงออกเป็นเรื่องที่ประสบความสำเร็จ
ครูเดินมาข้างเด็กๆ ยิ้มและบอกว่า “เราทำได้ดีที่มาก!ด้วยการเล่นเกมทำลับนี้ นักเรียนที่แย่และรู้ความหมายของคำที่ใหม่และทราบว่าจะใช้คำนี้ได้อย่างไรในประโยค จดจำไว้ว่า การเรียนภาษาอังกฤษคือเหมือนที่จะทำลับ ต้องมีความหลงและความระมัดระวัง และยังคงทำต่อไป พวกเราจะกลายเป็นที่ดีขึ้นเรื่อยๆ”
เด็กๆ ตอบกลับโดยร้องว่า “เราทำได้ เราก็จะยังคงทำต่อไป ขอบคุณครูที่เอาไว้ให้เรายินดี!”
ได้รับความรู้เข้าใจ และฉลองชัยชนะ
หลังจากที่ข้อท้าทายทั้งหมดถูกปรับปรุงเรียบร้อย เด็กๆ บนใบหน้าแสดงออกความดีใจและสุขส�วาดเนื่องจากการที่พวกเขาทำงานร่วมกันและเรียนรู้อย่างแข็งขัน。พวกเขารวมกันกลับดูที่คำและวลีที่พวกเขาเรียนวันนี้ และทุกคนสามารถบอกได้สมบูรณ์ในภาษาอังกฤษที่พวกเขาได้เรียนจากเกมส์ของพวกเขาอย่างมั่นใจในตัวเอง。ครูนำมาดอกของขวัญที่มีสวยงามหนึ่งซึ่งทุกคนได้รับของรางวัลเป็นการยกย่องและเป็นการยืนยันสำหรับการที่พวกเขาทำงานร่วมกันและเรียนรู้อย่างแข็งขัน。
“มองเห็นนี้นะ! นี่คือของคุณ!” ครูชี้ที่กระเป๋าของขวัญกล่าว “คุณไม่เพียงแค่เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะพูดคุยกับสัตว์โดยที่มีความสนุกสนานอีกด้วย。”
เด็กๆ ต่างๆ ได้เปิดของขวัญของตัวเอง บางคนได้รับสเปรย์โปรงขนาดเล็ก บางคนได้รับหนังสือเล็กที่มีสีสัน บนหน้ามีภาพของสัตว์และชื่ออังกฤษของมันที่พวกเขาเรียนวันนี้。พวกเขาเชื่อมโยงกันและแบ่งปันผลงานของตัวเอง。
“ฉันเรียนรู้คำ ‘cat’ แล้ว!” ลูกหนึ่งบอกกับความดีใจ
“ฉันเรียนรู้คำ ‘fish’ แล้ว!” ลูกอีกคนตามมา
ครูเห็นเหล่านั้น ยิ้มและบอก “ที่ดีมาก! คุณไม่เพียงแค่เรียนรู้คำศัพท์ แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะใช้ภาษาอังกฤษเพื่อบรรยายโลกที่คุณเห็น ตอนนี้ ลองเล่นเกมส์เล็กๆ ด้วยคำศัพท์ที่คุณเรียนรู้ไปแล้วนะ。”
เด็กๆ รวมกันอยู่รอบครอบครัวครูเพื่อเตรียมตัวเริ่มกิจกรรมใหม่ สุดท้ายวันนี้จบลงด้วยความสุขและความรู้สึกสำเร็จที่มาจากการเรียนรู้และการสนุกสนาน แต่ละคนบรรทุกความชักชวนในการเรียนภาษาอังกฤษและความหวังที่จะได้ร่วมการประสบการณ์ใหม่อีกครั้ง。
