ในเช้าวันที่มีแดดออกแสงชายแดง หมอมีและหมิ้งหวังว่ามีความสนใจและความตั้งใจที่จะหาของซ่อนเก็บในสวนสาธารณะ พวกเขาเดินทางไปตามเพื่อเริ่มการทัวร์การสำรวจของพวกเขาด้วยความตื่นเต้นและความหวังอย่างมาก
หน้าต่างอรรภายมันดีขึ้นเช้า
ในเช้าวันที่มีแดดออกเป็นพายุและมีความร้อนยิ่งกว่าเดิม หมอแซมและหญิงสาวหลังได้ตัดสินใจไปสนามสวนเพื่อหาเมืองทองที่ซ่อนอยู่。พวกเขาอาจารยะและรอดวิญญาณอยู่ด้วยความสนใจและความหวังที่จะเริ่มทายาทการหาสิ่งรักษาภัยแห่งนี้。
หมอแซมและหญิงสาวเดินไปตามทางในสวน พวกเขาสังเกตเห็นว่าบนหญ้ามีรอยเท้าที่เหมือนไป พวกเขาตามรอยเท้าด้วย แล้วพบบริเวณเล็กที่เข้าในดินด้วยต้นไม้ ที่นั่นพวกเขาพบใบกระดาษเล็กหนึ่ง บนใบกระดาษมีข้อความว่า “เมืองทองตั้งอยู่ที่จุดลับต่อไปนี้”
พวกเขาเดินต่อไปตามทาง หมอแซมทันทีเห็นใบไม้เขียวและจับมือชี้ว่า “ดูเหมือนใบไม้นี้เป็นสีเขียว มันหมายความว่าเมืองทองมีความเกี่ยวข้องกับสีเขียวนั่นไหม?” หญิงสาวยอมตกลงและพวกเขาเริ่มสังเกตสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสีเขียวรอบๆ
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาพบหน้าต้นไม้ใหญ่หนึ่ง ด้านล่างต้นไม้มีหินเล็กหนึ่งที่มีรูปสัญลักษณ์บนด้าน “เมืองทองตั้งอยู่ที่สะพานแสงเหลืองใต้” พวกเขารีบไปสะพานแสงเหลืองและพบช่องโพรงเล็กบนด้านล่างสะพาน พวกเขาทุกคนห่อหนุนต่อช่องโพรง พบกระเป๋าเล็กหนึ่ง ภายในกระเป๋ามีเมืองทองที่มีประกอบด้วยเมืองทองเขียวที่มีประกาย
หมอแซมและหญิงสาวรู้สึกยิิงยอดนิยม พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พบกับครอบครัวและเพื่อนร่วมงาน พวกเขานำเมืองทองเขียวกลับบ้านและแสดงให้ครอบครัวและเพื่อนดู การเดินทายาทของพวกเขาไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาหาพบเมืองทอง แต่ยังเรียนรู้ถึงความสำคัญของการสังเกตและการคิดแนวคิดด้วยมิติ
ค้นหาทรัพย์สินลึกๆ
วันเช้าที่มีแสงแดดระลอกเล็กน้อย มิ่มหมีและหมาสดอกตัดการเดินทางไปยังสวนสนุกเพื่อหาขุมทองซ่อนตัวอยู่ในที่หนึ่ง。พวกเขาเดินตามเส้นทางด้วยความระมัดระวัง ตายังติดตามส่วนที่มีผิวพักตร์มากมาย จนกระทั่งหมาสดอกพบกับหนูเสืออยู่บนต้นไม้ที่กระโดดตัวมากมาย หางของมันกะทันหันในแสงแดง
“ดูว่าหนูเสือนั้น!” หมาสดอกบอกด้วยความยินดี, “มันเหมือนจะบอกเราว่าขุมทองอยู่ที่ไหน”
มิ่มหมีตรวจสอบเส้นทางของหนูเสือโดยละเอียด พบว่ามันดูเหมือนจะนำพวกเขาผ่านป่าที่มีต้นไม้ล้อมเรือง พวกเขาตามหายนมเสือเพื่อผ่านดินแดนที่มีดอกไม้งาม จนเดินถึงหน้าที่เล็กที่ถูกกิ่งไม้ยึดมัด
“ขุมทองอยู่ที่นี่บ้างไหม?” มิ่มหมีถามเห็นตายิ่งกับความสนใจ
หมาสดอกตรวจสอบต่อรอบหลุมเล็กน้อย พบลูกหินเล็กที่มีข้อความที่จารึกลงในฝีมือ: “ขุมทองอยู่ในจุดลับต่อไป”
พวกเขาต่อตามเส้นทางต่อไป และไม่นานหลังจากนั้น พวกเขามาถึงบริเวณบึง น้ำในบึงชัดเจนเห็นได้ถึงท้องถิ่น หูหนูนั้นหลายตัวกำลังแล่นเรืองบนน้ำด้วยความอ่อนโยน มิ่มหมีจับตาเห็นลูกหินใหญ่บนบริเวณบึง ซึ่งมีข้อความที่จารึกลงในฝีมือ: “ขุมทองอยู่ใต้เท้าของคุณ”
พวกเขาก้มตาลงมาพบว่ามีช่องโค้งเล็กอยู่ด้านล่างหินดังกล่าว มิ่มหมีตัดเปิดช่องโค้งดังกล่าวอย่างเงียบๆ พบกระเป๋าเล็กใต้ช่องโค้งนั้น และเมื่อเปิดกระเป๋า พบมันเป็นแก้วแห่งที่สว่างสวย
“เราหาขุมทองแล้ว!” มิ่มหมีและหมาสดอกกำจังกันหากันด้วยความยินดี
พวกเขากลับบ้านด้วยแก้วที่สว่าง ครอบครัวและเพื่อนๆ ของพวกเขาต่างยินดีต่อพวกเขาที่พบขุมทองนี้ การที่เดินทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาหาขุมทอง แต่ยังมีโอกาสเรียนรู้วิธีการหาลักษณ์ในธรรมชาติด้วย
ต้องการตรวจสอบและคาดเดา
ในขณะที่เดินทางหาทรัพย์สมบัติ หมอมั่นและหมอหลงเริ่มตรวจสอบสภาพแวดล้อมรอบตัวพวกเขา พวกเขาสังเกตเห็นว่าบนหญ้ามีรูปแบบที่น่าสนใจ ดูเหมือนเป็นอุปกรณ์ที่บอกเล่นแนะนำ พวกเขาตั้งตัวลงมาตรวจสอบรูปแบบเหล่านั้น พบว่ามันเหมือนเป็นทางเข้าของลู่เล่น
หมอหลงบอกว่า “ดูเหมือนนี้คือลู่เล่น! ทรัพย์สมบัติคงจะอยู่ในลู่เล่นนี้” หมอมั่นเห็นด้วยและตัดสินใจที่จะเข้าลู่เล่นตามแนวทางของรูปแบบ
ในลู่เล่น พวกเขาตั้งต่อหน้าหลายเส้นทาง บางเส้นทางดูแคบ บางเส้นทางกว้าง พวกเขาต้องตัดสินใจเลือก แต่ละขั้นตอนเต็มไปด้วยความไม่ทราบ
หมอมั่นบอกว่า “เราต้องระมัดระวัง ไม่ให้เสียเวลาในการเดินทาง” หมอหลงนำมาบนแผนที่ที่วาดลู่เล่น พวกเขาเริ่มเดินตามการที่มีการทำเครื่องหมายบนแผนที่ตามที่หมอมั่นกำหนด
พวกเขาตั้งต่อตอนทางแยกสามทาง ทุกทางมีสัตว์เลี้ยงดั้งหลังยืนอยู่ หนึ่งตัวเป็นหงส์ หนึ่งตัวเป็นแมว และหนึ่งตัวเป็นหมา ทุกตัวยืนอยู่ที่ทางแยกที่เดี่ยวกัน หมอมั่นถามหมอหลงว่า “คุณคิดว่าทางไหนเป็นทางที่ถูกต้อง?” หมอหลงคิดแล้วบอกว่า “เราสามารถลองเล่นได้ หรือเราสามารถถามสัตว์เลี้ยงนี้”
พวกเขาตัดสินใจที่จะถามหงส์ว่า “หงส์ คุณสามารถบอกเราว่าทางไหนจะนำไปถึงทรัพย์สมบัติไหม?” หงส์ตอบว่า “อรร์ ฉันรู้แต่ฉันต้องให้คุณลองเล่นเรื่องเล่นหนึ่ง หากคุณตอบต่อได้ คุณจะสามารถเดินไปตามทางนี้”
หมอหลงและหมอมั่นเริ่มต้นที่จะเล่นเรื่องเล่น หงส์หลายตัวได้แก้ไขเรื่องเล่นเหล่านั้น แต่ทั้งสองไม่ได้ตอบต่อได้ สุดท้ายหมอมั่นได้คิดขึ้นเรื่องเล่นว่า “ใครที่จะบินแต่ไม่ออกจากพื้นดิน?” หงส์ยินดีบอกว่า “นั่นคือฉัน หงส์! ทางนี้จะนำไปถึงทรัพย์สมบัติ”
พวกเขาเดินตามทางที่หงส์นำไป จนมาถึงหน่วยเก็บทรัพย์สมบัติ พวกเขาเปิดหน่วยเก็บทรัพย์สมบัติ พบว่ามีเมล็ดเมฆและเงินทองที่เลือดเหลืองอยู่ในในนั้น หมอมั่นและหมอหลงมีความดีใจมากที่พบทรัพย์สมบัติ พวกเขามีความสนุกกับการค้นหาของพวกเขา และได้เรียนรู้ว่าจะหาทางถูกต้องในลู่เล่น
เปิดเผยลับที่เรียกว่า “ปริญญาโลก”
บริเวณแห่งที่มีแสงแดดแจ่มในช่วงบ่ายเย็น ต่อมา หมายและแก้วได้มาถึงเขตป่าลึกลับที่มีรายงานว่าซ่อนอยู่บริเวณนี้แบบมหาชนะตาของทรัพย์สินมหาศาล พวกเขาเดินตามเส้นทางที่เล็กน้อยผ่านทางป่าที่มีต้นไม้มีหญ้าหนามาถึงบริเวณที่แห่งกว้างขวาง
ที่นั่น พวกเขาพบหินใหญ่หนึ่งที่บนพื้นหินมีข้อความจารึกว่า “ความลับของทรัพย์สินอยู่ใต้รอยรับของคุณ”
หมายและแก้วตะโกนตัวลงและเริ่มหาข้อความที่ซ่อนอยู่ใต้หินดังกล่าว พวกเขาพบช่องโครงที่ถูกใบไม้กันดิน พวกเขาบุกเจาะใบไม้ออกได้แล้วพบกล่องขนาดเล็กที่ภายในมีแผนที่หนึ่ง แผนที่นี้มีจุดที่บอกว่าจุดลับต่อไป
พวกเขาตามแผนที่นี้ไป และมาถึงทางน้ำแห่งที่สะอาดบริเวณเนินหิน บนเนินหินมีข้อความจารึกว่า “ทรัพย์สินอยู่ใต้น้ำ” หมายและแก้วตัดสินใจที่จะดำน้ำหาทรัพย์สิน
พวกเขาเดินตามแม่น้ำลงไปแล้วพบถ้ำน้ำที่อยู่ใต้น้ำ ภายในถ้ำมีประตูเล็กที่มีกุญแจปิด
หมายและแก้วตัดสินใจที่จะปลดปล่อยประตูดังกล่าว แก้วนำมาและพบกุญแจที่มีลักษณะที่พิเศษที่สามารถเปิดประตูได้ หลังจากที่ปลดประตูแล้ว พวกเขาเข้าไปด้วยกัน ภายในถ้ำมีแสงเหลืองและแก้วเห็นเครื่องประดับที่มีประกาย พวกเขาเดินต่อไปจนมาถึงห้องกว้างหนึ่ง ห้องนี้มีตะกร้าใหญ่ตั้งอยู่ภายใน
เมื่อเปิดตะกร้าแล้ว พวกเขาพบทรัพย์สินที่เป็นเครื่องประดับและเงินทองที่มีประกายมากมาย หมายและแก้วตื่นเต้นตามทรัพย์สิน พวกเขาตระหนักว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยพวกเขาหาทรัพย์สิน แต่ยังช่วยพวกเขาได้รับการเรียนรู้เกี่ยวกับความกล้าหาญและความสำคัญของการทำงานร่วมกันด้วยกัน พวกเขากลับบ้านด้วยทรัพย์สินและแบ่งประโยชน์เรื่องการประมัญของการสำรวจที่พวกเขาทำได้
แบ่งปันและฉลอง
บริเวณบ่ายแห่งแสงแจ่มเมื่อเร็ว นายมิง และนางหลิง ก็เสร็จงานการขุดค้นของพวกเขาแล้ว พวกเขากลับบ้านกับหนังสือและหายใจในใจที่เต็มไปด้วยพบสิ่งที่ราวงระลึก
“แม่ พ่อ พวกเราหาแหล่งทรัพย์ได้แล้ว!” นายมิงเรียกย่านเพราะตื่นเต้นกับความยินดี
“แน่ๆ พวกเราหาอะไรแหล่งทรัพย์แล้วนะ?” พ่อแม่บอกเชื่อฟัง
“เราหาได้รัศมีเขียวหนึ่ง มันดูงดีมาก!” นางหลิงมีความเป็นมั่นในตัวแสดงไปด้วยมือ
พ่อแม่มองไปที่รัศมีเขียวเล็กนั้น บริสุทธิ์ใจและยิ้มด้วยความสุข พวกเขารู้ว่ามันไม่ได้เพียงแค่รัศมี แต่ยังเป็นความทรงจำที่ทรงค่าในขั้นตอนที่เติบโตของเด็กๆ
“วันนี้คุณเป็นนักสำรวจที่เลิศเลย!” พ่อชวนเลย
“เรายังคิดไว้เกมหนึ่งเลย พวกเราอาจเล่นด้วยกัน!” นายมิงขอนโยน
“เกมอะไร?” แม่ตัวนั้นตั้งคำถาม
“เราจะใช้ใบไม้ทำเกมอักษร และจะแข่งกันให้หาอักษรตรง ใครจะหาแรกที่สุด!” นางหลิงตื่นเต้นกับความยินดี
พ่อแม่ทราบแล้วที่พวกเด็กมีแผนดังกล่าว พวกเขารู้ว่าเกมนี้ไม่เพียงแค่ช่วยเรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังช่วยเพิ่มความร่วมมือระหว่างกันด้วย
จึงทั้งสามคนรวมตัวกันเล่นเกมอักษร พวกเขาเล่นและเรียนรู้ อยู่ด้วยกันและสนุกกันตลอดบ่ายนั้น
