ในบทความนี้ เราจะนำคุณเข้าสู่โลกการเรียนภาษาอังกฤษที่เต็มไปด้วยสนุกสนานและความรู้ทางวิชาการ ผ่านทางเรื่องสาวกที่สดชัด และเกมส์สนุกโดยสมรรถนะ และการฝึกฝนที่มีประโยชน์ เด็กๆ จะสามารถรับรู้ความรู้ภาษาอังกฤษพื้นฐานได้ง่ายๆ และสนุกกับกระบวนการเรียนรู้ นี่จะเป็นทางเดินทางที่มีความรู้สึกลึกใจในการเรียนภาษาอังกฤษ ให้เราเปิดเผยสิ่งที่น่าประทับใจนี้กันแล้ว!
ซายสะพาน
เช้าวันแห่งแสงและความร้อนระลอกเรื่อยๆ หนูเจ็ดแจ้งและเพื่อนๆ หมาหลงตั้งใจจะไปเดินทางเล็กๆ ไปป่าที่ใกล้เคียง เมื่อกำลังแสบ พวกเขาเริ่มใส่รองเท้าแบบขายาวและติดเสื้อกันเล็กๆ พร้อมกับเตรียมตัวสำหรับการออกเดินทางตัวกลุ่มนี้
เจ็ดแจ้งถือแผนที่เล็กๆ ที่บวกกราฟต์สัตว์และพืชผลในป่า ในขณะที่หมาหลงถือกล้องเพื่อจับบันทึกภาพและทัศนีย์ที่งดงาม
พวกเขาเดินตามทางเดินทางและไม่นานก็มาถึงพื้นที่หญ้ากว้างๆ บนหญ้าที่มีดอกไม้สีสันยะมากมาย แมกโพรและเหลี่ยมประหลาดบินเกี่ยวงานระหว่างดอกไม้ จิ้ดเจ็ดและหมาหลงวิ่งวายวางตามกัน
“มองเห็นนี้เจ็ดแจ้ง มีใบเหลี่ยมบินไปข้างนั้น!” หมาหลงชี้ไปที่เหลี่ยมประหลาดที่บินอยู่บนอากาศ
“ว่ายิ้มนี้เจ็ดแจ้ง มีดอกไม้เหล่านี้มีสีอะไร?” จิ้ดเจ็ดตะลึงกล่าว
“มีสีแดง สีเหลือง สีม่วง สีส้มและอื่นๆ…” หมาหลงตอบโต้ขณะที่มือจับตาชมดอกไม้ที่แตกต่างกัน
พวกเขายังคงเดินไปและไม่นานก็มาถึงแม่น้ำเล็กที่น้ำแข็งและสวยงาม ปลาปลิงบินร่วมกันในน้ำ
จิ้ดเจ็ดและหมาหลงเกี่ยวตาและรับน้ำดื่มขณะที่ดูปลาปลิงเล่นในน้ำ
“ปลาปลิงกินอะไร?” จิ้ดเจ็ดความน่าสนใจ
“เขากินหญ้าน้ำ หนอน และปลาเล็กๆ อื่นๆ” หมาหลงชี้แจง
หลังจากเดินไปนานๆ พวกเขามาถึงป่าที่มีต้นไม้สูงๆ ใหญ่หลวงและใบไม้ทำงานด้วยลมที่หวานเสียง
จิ้ดเจ็ดและหมาหลงกันลอยอยู่ในป่าเพื่อรู้สึกกับลมหลังจากนั้นก็ตอบว่า
“ที่นี่เป็นเสียงที่สงบสุข” จิ้ดเจ็ดกล่าว
“ใช่นั้น พวกเราต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้เสียงกดดันสัตว์ในป่า” หมาหลงเตือน
หลังจากวันที่เดินทางรอบป่าเล็กๆ จิ้ดเจ็ดและหมาหลงก็มาถึงพื้นที่ว่างๆ กว้างๆ พวกเขาสร้างแคมป์เล็กๆ ที่นั่น จัดไฟหมอกและรับประทานบริเวณนั้นในขณะที่พวกเขาสนทนากัน
“วันนี้เป็นวันที่ดีมาก” จิ้ดเจ็ดพูดด้วยความพอใจ
“ใช่นั้น พวกเราได้เรียนรู้อะไรมากมาย และเห็นทัศนีย์งดงามเป็นมาก” หมาหลงเสริม
วันที่สอง พวกเขาก็เตรียมเรียงหนังสือและเดินทางต่อเพื่อรอบป่าเล็กๆ ครั้งนี้พวกเขามาถึงป่าที่มีปลาไม้หนาแน่น
“ปลาไม้นี้ใช้สำหรับอะไร?” จิ้ดเจ็ดเสียงสงสัย
“พวกเขาสามารถใช้สำหรับเงินไฟ สำหรับกำแหลงสร้างเรียบเรียง และมีความน่าจะใช้ในหลายอย่าง” หมาหลงตอบ
จิ้ดเจ็ดและหมาหลงเล่นกันในป่าไม้เล็กๆ ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางต่อ ครั้งนี้พวกเขามาถึงทะเลสาบ
ทะเลสาบมีนกน้ำบินร่วมกัน และปลาน้ำมีหลายๆ ตัวเล่นในน้ำ
“นกน้ำกินอะไร?” จิ้ดเจ็ดขอรายงานอีกครั้ง
“พวกเขากินปลา หนอน และสัตว์เล็กๆ อื่นๆ” หมาหลงตอบ
พวกเขาเดินทางบริเวณทะเลสาบอีกๆ ชั่วโมงและรับประทานทัศนีย์ที่งดงาม จนกระทั่งดวงอาทิตย์ตกลงก่อนที่พวกเขาจะเตรียมตัวกลับบ้าน
การเดินทางข้างป่าที่สมบูรณ์ในวันนี้ทำให้จิ้ดเจ็ดและหมาหลงได้รับผลประโยชน์มาก ไม่เพียงแต่รู้เรียนความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติ แต่ยังได้รับเพื่อนที่น่ารักด้วยเช่นกัน
ห้องสมุด
ข้างและเราเดินออกจากห้องสมุด พวกเราเป็นแรงใจกับบริการที่ได้รับ และเดินทางกลับบ้านด้วยความยินดีอย่างมาก การเดินทางไปห้องสมุดครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เราได้รับความรู้มากมาย แต่ยังทำให้เรารู้สึกสนุกกับการอ่านด้วยดีดดิ่งด้วยเช่นกัน
ซายหอม
เมื่อเช้าแห่งวันที่มีแสงอาทิตย์ทรงพลังเจ็ดใจ ลูกชายชื่อโทมและลูกสาวของเขา ลิลลี่ ตัดสินใจที่จะไปสนุกที่สวนใกล้บ้านพวกเขา。พวกเขาพกของเล่นและของทานของที่รักเอาไว้ และออกเดินทางอย่างยั่งยืนและยินดี。
ในสวนที่มีต้นไม้ที่มีร่มเรืองและดอกไม้บานงาม เด็กๆ จับตาดูและเล่นตลอดแนบหลังกันบนหญ้าสีเขียวเนียน。พวกเขาเห็นต้นไม้ที่มีต้นสูงอย่างต้นทนไม้แหลม ต้นไม้ที่ต้นต่ำอย่างต้นไม้แคลน และดอกไม้ที่มีสีสันหลากหลาย โทมและลิลลี่เรียนรู้ชื่อของพืชไม้ที่พวกเขาเห็นเรียบร้อยๆ ระหว่างเล่นตลอดเวลาที่พวกเขาอยู่ในสวน。
จนกระทั่งพวกเขาได้ยินเสียงร้องของนกและหันมามองไปข้างบน พบกะกาที่น่ารักหนึ่งตั้งอยู่บนกิ่งไม้ โทมแสดงมือชี้แก่ลิลลี่ว่า “ดูเธอ! นี่คือกะกา!” ลิลลี่ก็เห็นและยิ้มกับความยินดี。
หลังจากนั้น พวกเขาเดินไปที่ทะเลสาบเล็กในสวน น้ำทะเลสาบชัดเจนเห็นได้ชัดเจน และหายนมบินได้วางตัวอย่างอิสระในน้ำสวยงามที่เห็นได้ชัด. โทมและลิลลี่นั่งบนเก้าอี้ที่ติดอยู่บนเนินทะเลสาบและแตกของพวกเขาออกทานอาหารขณะชมภาพวาดทะเลสาบ.
“ดูเธอ ลิลลี่! นี่คือหายนม” โทมชี้ไปที่หายนมที่อยู่ในทะเลสาบ ลิลลี่มองดูเห็นและบอกว่า “พวกเขาเป็นสวยเช่นนั้น.”
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขายังเห็นหนูตะวันออกลูกเล็กหนึ่งกระโดดต้นไม้อย่างรวดเร็วและมองอย่างฉับพลันที่เด็กๆ นี้ โทมและลิลลี่ตามหายนมเดินไปขณะมองดูที่แต่ละทาง.
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แสงอาทิตย์กำลังตกตะวันตกและเด็กๆ ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยและอยากกลับบ้าน พวกเขาตัดสินใจที่จะหยุดที่สวนและจบการเดินทางสนุกสนานนี้.
ในทางกลับบ้าน โทมและลิลลี่ก็อึงเจาะยืนเพื่อประมวลรวมความรู้ใหม่ที่พวกเขาได้ได้รับวันนี้ พวกเขารู้สึกว่าการเดินทางที่สวนนี้นั้นเป็นการเรียนรู้ที่ทรงพลังมากมาย.
ให้ตรวจสอบสำเนาที่แปลขึ้นมา โปรดแน่ใจว่าจะไม่มีข้อความในตัวอักษรภาษาจีนที่ย่อ (ซีอิ้น)
เมื่อเช้าวันที่มีแสงแดดปรากฏขึ้นอย่างระเบิด ชายหนุ่มเจ็กกับลูกสาวของเขาที่ชื่อซูซี่ ตัดสินใจจะไปสวมตัวแต่งตัวสำหรับการเล่นที่ชายทะเล. พวกเขาได้สวมชุดที่ชอบที่สุดของตน พาบอลชายหาดและวงว่ายน้ำ และเดินทางออกไปด้วยความยินดีสนุกสนาน.
เมื่อเข้าถึงชายทะเล พวกเขาพบว่าหาดทะเลเต็มไปด้วยผู้คน. เจ็กและซูซี่หาแต่เจอที่ชายหาดที่ว่างเปล่าและเริ่มเล่นบอลชายหาด. พวกเขาข่มขยะตัวเองด้วยการโมโลงลูกกัน และเสียงร้องและตะลึงที่มีชื่อเสียงของพวกเขาที่หาดทะเล.
หลังจากเล่นเหนื่อยแล้ว พวกเขาตัดสินใจที่จะเข้าน้ำทะเล. เจ็กใช้วงว่ายน้ำ ในขณะที่ซูซี่เรียนที่จะแขวนเท้าว่ายน้ำ. พวกเขาเล่นว่ายน้ำด้วยความสนุกสนาน และสังเกตสภาพแวดล้อมชายทะเล.
ทันทีที่พวกเขาพบหนึ่งตัวหนูปูบนชายหาดที่กำลังทุกข์ด้วยความรุนแรง มันดูเหมือนว่ามันได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถกลับเข้าทะเลได้. เจ็กและซูซี่จึงตัดสินใจที่จะช่วยมัน. พวกเขาใช้มือของพวกเขาอย่างเงียบๆ โดยที่จะห่อมมัน และนำมันกลับสู่ทะเลอย่างช้าๆ.
กลับมาที่ชายหาด พวกเขาต่อเนื่องด้วยการเล่นต่อ. เจ็กพบหนึ่งหางทะเลที่สวยงาม และเขาจับมันมาเอาไปเก็บเกี่ยว. ซูซี่ก็หาได้หนึ่งกลุ่มหางโล้งทะเล และเธอจับมันเอาไปใส่ในหูเพื่อฟังเสียงของคลื่นทะเล.
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และดวงอาทิตย์กำลังวายตรงข้าม. เจ็กและซูซี่ตั้งใจว่าตอนนี้ต้องกลับบ้าน. พวกเขารวบรวมของของของตนและสวามีกับผู้คนที่หาดทะเล แล้วเดินทางกลับบ้าน.
บนทางกลับบ้าน พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ที่สนุกสนานของวันนี้. เจ็กและซูซี่รู้สึกดีที่มีโอกาสเล่นตามลูกเล่นและช่วยหนูปู. บทเรื่องนี้เป็นบทเรื่องที่บอกเราว่าชายทะเลเป็นที่ที่มีสนุกสนานและน่าเดินทาง แต่มันยังเป็นที่ที่ต้องดูแลอย่างดีเพื่อรักษาทรัพยากรธรรมชาติและปลอดภัยสำหรับสัตว์. การดูแลดินแดนเราที่เป็นเกาะสุดงานเพื่อที่จะทำให้โลกของเรามีความงามมากยิ่งขึ้น.
ซายหอมทะเล
ซายหอมทะเล เป็นสถานที่ที่สวยงามและอุดมสมบูรณ์ด้วยธรรมชาติ โดยมีน้ำทะเลที่สะท้อนแสงแดดและหลากหลายสิ่งมีชีวิตที่มีชีวิตอยู่ในนั้น ตั้งแต่สัตว์น้ำที่กินอาหารและเล่นเลียน จนถึงปลาเล็กๆ ที่มีสีสันเฉพาะของตนเอง
ในซายหอมทะเลนี้ เด็กๆ สามารถเลือกเลยที่จะเล่นกับเรือน้ำที่สร้างขึ้นโดยมีหลากหลายสี หรือเลือกที่จะวิ่งเร่งโดยไม่มีทางเดินด้านข้าง ๆ ด้วยน้ำทะเลที่ชายาดาและสะท้อนแสงแดด
เมื่อเด็กๆ รู้สึกเหนื่อยแล้ว พวกเขาสามารถลงเรือน้ำและนึกดูที่มีการแสวงวานของปลาหลายชนิดที่มานั่งเล็งดู หรือแม้แต่แต่งตัวเพื่อเล่นน้ำเทศกาลกับเพื่อนๆ
ซายหอมทะเลยังมีหลายร้านเนยมนำที่ขายอาหารทะเลที่น่ารัก เช่น ปลาทดแปลง หรือเมื่อได้เล่นเพียงพอแล้ว พวกเขาสามารถกลับบ้านด้วยเกล็ดปลาที่พวกเขาทำเองได้
ซายหอมทะเล นั้นไม่เพียงแค่เป็นสถานที่ที่สวยงามและมีความสะอาด แต่ยังเป็นที่ที่เด็กๆ สามารถได้รับความติดตามทางด้านสุขภาพและสุขหลังเล่นด้วยเรียนรู้ของธรรมชาติด้วยเช่นกัน
รางวัล
ในป่าที่สงบนี้ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเล็กคนหนึ่งกำลังเดินทางตามลูกเล่นกะตะกลับโดยปลอดพระโอรสฝรั่งเศรษฐี. เขาอาศัยในชุดเสื้อสีแดงสวยงาม หูยาวและตาวาวะวาวะ. หนูนั้นชอบที่จะไล่ล่าโลกในป่า และวันนี้ เขาตัดสินใจที่จะไปหาทองสลักที่ซ่อนอยู่ในป่า.
ทันทีที่หนูพบกับสวนงามหนึ่งที่มีดอกไม้ทั้งหลายแบบ แดง, สีเหลือง, สีฟ้า, สีม่วง ทั้งหลาย ที่มีสีสันสวยงาม. หนูยังจับตาเห็นดอกไม้หลายตัวที่มีส่วนของทองสลักซ่อนอยู่ด้วย. หนูยินดีและรีบเข้าไปในสวนและเริ่มหาทองสลักที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้.
ทองสลักแรก:หนูพบอักษร “T” ในดอกไม้แรก. หนูรู้ว่านี่คืออักษรแรกของ “tree” และจึงจดจำคำศัพท์นี้.
ทองสลักที่สอง:ในดอกไม้ที่สอง หนูพบอักษร “R”. หนูนำอักษรที่ระลึกไปเข้าด้วย “T” และรู้ว่าคำศัพท์ที่หนูจะได้คือ “tree”.
ทองสลักที่สาม:ในดอกไม้ที่สาม หนูพบอักษร “E”. รวมคำศัพท์ที่หนูมีแล้วคือ “tree” และ “E” หนูคิดว่าคำศัพท์นี้อาจเป็นการบอกคำศัพท์อีกอย่างหนึ่งของ “tree”.
ทองสลักที่สี่:หนูไปหาต่อไปและพบอักษร “F” ในดอกไม้ที่สี่. หนูนำอักษรที่มีเข้าด้วย “tree” และ “E” และรู้ว่าคำศัพท์ที่หนูจะได้คือ “leaf”.
ทองสลักที่ห้า:ในดอกไม้ที่ห้า หนูพบอักษร “L”. รวมคำศัพท์ที่หนูมีแล้วคือ “leaf” และรู้ว่านี่คือทองสลักสุดท้าย.
หนูยินดีและรีบกลับสู่ป่า หนูทำสำเร็จในการหาทองสลักที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้เป็น “leaf”. หนูรู้สึกยิิสส์มากเพราะนอกจากจะเรียนรู้คำศัพท์ใหม่แล้ว หนูยังสนุกสนานกับการไล่ล่าทองสลักในสวน.
ผ่านการไล่ล่าทองสลักครั้งนี้ หนูได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่และเรียนรู้ว่าจะใช้อักษรต่อกันเพื่อทำคำศัพท์. หนูตัดสินใจที่จะฝึกเพิ่มเติมเพื่อที่จะพบทองสลักเพิ่มเติมในป่า.
กลับไปหน้าแรก
เริ่มแล้วครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับครับคร
