ในโลกนี้มีแหล่งกาลาค์ทุกทิศทาง แต่ละโซนากายฝั่งฝั่งมีเรื่องราวที่ไม่จำกัด ให้เราตามนักออดเวิ้งที่กล้าหาญ เปิดตัวการเดินทางที่มีความน่าประหลาดใจและการค้นหาที่น่าตื่นเต้น
ลึกลับของป่า
เช้าวันที่มีแสงแดดแจกใส่ Whiskers แมวเล็กตื่นขึ้น และตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการโรงแรมที่น่าสนุกสนาน。มันผ่านเมืองและเดินไปตามทางเล็กที่ข้างหน้าที่บริเวณป่าไม้เขียวร่มร่อง สายแสงออกมาจากกิ่งไม้และสลับเปลี่ยนเป็นแสงมันเม็ดที่ตกลงบนพื้นดิน
Whiskers ได้เผชิญกับหนูเล็กที่นั่งอยู่บนหญ้าที่พักผ่อน หนูเล็กชื่อว่า Hoppy บอกตัวเองว่า “สวัสดีครับ ฉันชื่อ Hoppy คุณต้องการไปที่ไหนที่จะท่องเที่ยวไหม?”
Whiskers บอกว่า “ฉันอยากหาดอกที่งดงามที่สุดในป่า”
Hoppy มองไปทางห่างๆ และบอกไปยังต้นไม้หนึ่งว่า “ดอกที่นั่นเป็นดอกที่งดงามมากที่สุด มาดูกับฉันไหม!”
พวกเขาเดินไปตามทางเล็ก และบนทางพวกเขาได้เผชิญกับนกลูกที่รู้สึกหวาดกลัวและบอกว่า “ผมชื่อ Twinkle ผมหาไม่ถึงทางบ้านได้”
Whiskers และ Hoppy ตัดสินใจช่วย Twinkle พวกเขาตามทิศทางของนกลูกผ่านป่าหนามาถึงพื้นที่บริเวณที่เปิดโอกาส
ในป่าหนานั้น พวกเขาได้เผชิญกับหลายๆ หลุมหลวงและปริศนา พวกเขาต้องสนทนาด้วยภาษาอังกฤษเพื่อแก้ปริศนา หนูเล็ก Twinkle ช่วยนำทางด้วยเสียงเชียวเชียวของมัน
หลังจากพยายามหลายครั้ง พวกเขาก็ทำให้ได้หาทางออกจากหลุมหลวง พวกเขากำหนดไปกันและรวมตัวกันออกจากป่า
เมื่อ Whiskers กลับบ้านไป แสงน้ำตายก็เริ่มแสวงสู่ ครอบครัวของมันเฝ้ารอกลัว แต่ Whiskers รายงานประสบการณ์การท่องเที่ยวของมันกับพวกเขา ครอบครัวของมันรู้สึกเป็นกินด้วยความกล้าและความฉลาดของพวกเขา
ผ่านการท่องเที่ยวนี้ Whiskers และ Hoppy และ Twinkle กลายเป็นเพื่อนกันดี พวกเขาได้เรียนรู้วิธีการการสนทนาด้วยภาษาอังกฤษ และรู้สึกถึงความสุขและความน่าสนุกของการโรงแรม จากนั้นตั้งแต่นั้นต่อไป ชีวิตของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยเรื่องราวน่าสนุกและการเสียงลมลามเย็น
เจอเสือเด็ด
Mia: โยมดี! ว่าคุณอยากมีอะไรเมนูเช้าหรือ?
Tom: ฉันคิดว่าจะมีขนมที่ชิ้นของเอง โปรด
Mia: ตัวเลือกที่ดี! คุณอยากลายหรือไม่?
Tom: อย่างไรก็ดี ให้แต่สตรอบเน้นดาวเหลือง ฉันชอบสีนี้!
Mia: สตรอบสตรอบเน้นดาวเหลืองนี้ ขอบคุณครับ!
Mia: จะมีนมด้วยไหม?
Tom: ใช่ โปรด
Tom: แล้วฉันจะมีแอปเปิ้ลด้วย.
Mia: ดีมาก! แอปเปิ้ลมีประโยชน์ต่อสุขภาพมาก
Tom: แล้วคุณเองเอย โม่ะ คุณจะมีอะไร?
Mia: ฉันจะมีขนมหมัดข้าวกับแกงแก้วและชีส
Tom: ดีมาก! คุณอยากมีน้ำจับออร์แอนจ์ไหม?
Mia: ใช่ โปรด
Tom: ติดตามไปด้วย
Mia: ขอบคุณมาด้วย โทม
Tom: ไม่มีอะไร เรากินขนมเดี่ยวกันได้เลย
หน้าใจเลี้ยงไข้ยาว หน้าใจเลี้ยงไข้ยาว
มันฝนตกเป็นเงา รุ่นพรรณรวมไหลเหนือเศษแยกแยะ ตะวันรุ่งเสร็จเช้า เกิดเป็นความมีอากาศร้อนชามช่วงวัน หนึ่งตัวหงส์ที่มีชื่อว่า Tweety ซึ่งกำลังบินไปตามอากาศสนุกสนานในสวนสาธารณะ เขาเป็นหงส์ที่มีชาติขวัญและมีความอ่อนตัวมาก ในช่วงที่อยู่บนต้นไม้ Tweety อยากขว้างตัวไปอย่างง่ายทางและรวมกับพื้นที่โดยรอบที่มีภาพวาดน่ามอง
ทันที Tweety พบว่าเขาหลุดหลาย จึงไม่รู้ทางกลับบ้าน จึงรู้สึกตื่นตระหนกมาก เขาเริ่มหาทางกลับบ้าน หวังว่าจะหาทางกลับบ้านได้
เขาบินไปยังป่าแล้ว แต่ไม้เต็มตะแน่น ไม่พบทางออก Tweety จึงบินไปยังหมายดินสวน แต่พื้นหลายไม่มีที่เก็บตัวที่เขารู้จัก ตะลึงมากเพราะเขาจึงเริ่มร้องเสียงหมายเตือนตัวเองว่า “เจ๊ ๊ ๊ ๊” เพื่อดึงความสนใจของมนุษย์
ขณะที่นั้น มีเด็กชายผู้หนึ่งเดินผ่านมาได้ยินเสียง Tweety ในตอนที่เขาเห็น Tweety อยู่บนต้น เขาเดินมาไปใกล้และรับ Tweety ขึ้นมามือ เด็กชายคนนี้ชื่อว่า Jack ว่า “สวัสดีครับ เราเด็กชาย Jack คุณหลุดหลายไปไหนเหรอ? ฉันอยากช่วยคุณหาทางกลับบ้าน”
Tweetyเชิดมือและบอก Jack ว่าเขาไม่พบทางกลับบ้าน Jack จึงตัดสินใจพา Tweety ไปหาทางกลับบ้านด้วยตัวเอง และบอกว่า “Tweety คุณระลึกว่าที่อยู่ของคุณคือที่ไหนหรือบอกว่าคุณเห็นสัญลักษณ์ใดหรือไม่?”
Tweety คิดหลังไกลออกมาและกลับว่าเขาระลึกเพียงอย่างน้อยเท่านั้น Tweety จึงบอกว่า “เราจะกลับไปที่ทางเข้าของสวนไหม Jack? หากมีสัญลักษณ์ที่เขารู้จัก”
ในทางเข้าของสวน Jack พบแผนที่เฉพาะสวนที่มีการระบุพื้นที่ที่เกิดขึ้นทั้งหมด Jack มองแผนที่โดยและบอกว่า “ดูว่านี่เหมือนป่าที่เราผ่านไปได้เหมือน พวกเราจะเริ่มต้นจากนี่แล้ว”
Jack และ Tweety ข้ามผ่านป่าตามแผนที่ เมื่อเขาเดินไปข้างหน้าก็พบพื้นที่สง่าหนึ่ง ด้วยทะเลสาบเล็กๆ Tweety ทันทีก็ตื่นเต้นขึ้นมา ว่า “ผมรู้นี่! นี่คือทะเลสาบใกล้บ้านของผม!” และ Jack และ Tweety ร่วมกันเดินไปบนชายทะเลสาบ
ในที่สุด Jack และ Tweety ก็หายามบ้านของ Tweety Tweety มีความขอบคุณมากมายต่อ Jack ว่า “ขอบคุณ Jack! คุณเป็นเพื่อนที่ดีมาก”
Jack ยิ้มและตอบว่า “ไม่ต้องขอบคุณ Tweety ฉันมีความดีกับการช่วยคุณ เอาไว้ที่ใจว่าถ้าคุณหลุดหลายอีกครั้ง ฉันจะอยู่ในสวนเพื่อรอคุณ”
ตั้งแต่นั้น Tweety และ Jack ก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีกัน Tweety ทุกครั้งที่ทำงานหน้าปัญหาในสวนสาธารณะเขาก็จะคิดถึง Jack ทราบว่ามีใครเฉพาะที่จะช่วยเหลือเขา
กล้าหาญในการออกเดินทางอันด่วน
เมื่อเริ่มต้นของเรื่อง ในหมู่บ้านเล็ก มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อว่าลิลี ในเช้าวันที่มีแดดงาม ตัวเด็กหญิงที่ยังเยาว์นี้ตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปยังป่าที่อยู่ใกล้ๆ ลิลีเอาเครื่องสำหรับเดินทางของเธอที่บรรจุด้วยอาหารแบบที่ลิลีชื่นชอบและหนังสือที่เธอชอบที่สุด แล้วเธอก็ออกเดินทาง
ขณะที่ลิลีเดินลึกลงไปในป่า เธอได้ยินเสียงทับเต้นในกะเปาะ ลิลีหยุดและฟังอย่างจริงจัง นั่นเป็นไสงหนึ่งที่กำลังกระทู้ด้วยภาษาของตัวเองของมัน ลิลีพยายามนำเสนอเสียงเหมือนกับภาษาของไสง และทันทีเธอก็ประหลาดใจ เมื่อไสงหยุดและมองมาที่เธอด้วยท่าทีที่น่าสนใจ
“สวัสดี ไสงเล็ก” ลิลีพูดด้วยท่าทีที่น่าพึงพอใจของเธอ “ชื่อของนายได้ว่าอะไร?”
ไสงที่ลิลีตัดสินใจเรียกว่า “ซิกกี” ตอบด้วยเสียงกระทุ้นหลายตัว ลิลียิ้มและยืดหย่อยเดินทางต่อ
เธอเจอกับหนูเสือชื่อเรมี ที่แนะนำให้เธอหาแบนเอาะที่ดีที่สุด และเจอกับหางวายชื่อบรีซี่ ที่เรียกเธอเรียนรู้เกี่ยวกับสีของดอกไม้ และเจอกับกลุ่มประจำวันชื่อบัซซ์ ที่ร้องเพลงสวยงามให้กับเธอเกี่ยวกับดาว
เมื่อวันเล็กลงมาเป็นคืน ลิลีหากพบตัวเองอยู่ที่พื้นที่เปิดโอกาสกับเปลวไฟ ซิกกี เรมี บรีซี่ และบัซซ์ ก็มาร่วมอยู่รอบเพลิงครึ่ง และบอกเรื่องและร้องเพลง
ลิลีได้รู้ว่าแต่ละเพื่อนใหม่ของเธอมีความสามารถเฉพาะของตัวเอง ซิกกีสามารถปีนต้นไม้สูงที่สุด รีมีทราบที่ที่ดีที่สุดสำหรับแบนเอาะหนักที่สุด บรีซี่สามารถบินผ่านดอกไม้ที่มีสีที่สวยที่สุด และบัซซ์สามารถร้องเพลงที่สวยงามที่สุด
เมื่อเดินทางของลิลีกลับมาเป็นวันต่อมา เธอตัดสินใจว่าเป็นเวลาแล้วที่จะบอกตายาทกับเพื่อนๆของเธอ ลิลีให้คำมั่นว่าจะกลับมาในเร็ววัน และด้วยการแจ้งแก้วเพียงครั้งเดียว ลิลีก็เดินทางกลับบ้าน
ขณะที่ลิลีกลับเดินทางกลับบ้าน เธอได้จินตนาการถึงการเล่นตายาที่เธอมีในป่า และเธอตระหนักว่าทุกการเดินทางมีเพื่อนใหม่ การค้นหาที่ใหม่ และความทรงจำที่ดูดดึงใจ
และทั้งนี้ ลิลีกลับเข้าหมู่บ้านของเธอด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความดีและสติประสงค์ที่เต็มไปด้วยเรื่องราว พร้อมที่จะเดินทางไปที่หน้าใหม่ต่อไป
หาทางออก
ข้าวโพดในเช้าวันตรงแบบแห้งแจ่มๆ หนูสุนัขที่น่ารักชื่อว่า Whiskers หนูอมาจากตัวแทนภาษาอังกฤษอยู่ที่ป่าเลี้ยงหลังจากที่หนูวิ่งตามทางเรียบร้อยและสนุกกับอากาศที่สดและเสียงร้องของนกบินลงมา อย่างไรก็ตาม หนูได้ยินเสียงกระเพื่องละเอียดและเห็นหนูหนุนเล็กหนึ่งกระโดดตรงกลางหญ้า หนูหนุนนี้ชื่อว่า Hoppy และมันที่สนใจแสดงว่า “สวัสดีครับ ฉันคือ Hoppy คุณมองไปที่ไหนเพื่อการเดินทางล่ะ?”
Whiskers และ Hoppy ก็ยังเดินต่อไป และพวกเขาได้ถึงพื้นที่บริเวณกว้างขวาง เนื่องจากนั้นพวกเขาพบนกแก้วหนึ่งที่ดูว่าตึงเครียดเพราะตัวเองเสียทางกลับบ้าน นกแก้วนี้ชื่อว่า Twinkle และมันได้เสนอชื่อตนเองว่า “สวัสดีครับ ฉันคือ Twinkle ฉันตายตายว่าหาทางกลับบ้านไม่ออก”
Whiskers และ Hoppy และ Twinkle จึงตัดสินใจที่จะเดินทางกันเพื่อหาทางออก พวกเขาได้เดินผ่านป่าหนาแน่น และเผชิญกับหลายตัวหลุมหลอกและแขนงปริศนา พวกเขาต้องใช้ภาษาอังกฤษเพื่อตอบสนองปริศนา และ Twinkle ได้ใช้เสียงตะกิกของตนเพื่อนำทางพวกเขา
หลังจากความพยายามที่สูงสุด พวกเขาก็ได้หาทางออกจากหลุมลับ พวกเขาร้องตะลึงและวิ่งออกจากป่าไปด้วยตนเอง เมื่อWhiskersกลับบ้านแล้ว ครอบครัวของหนูรู้สึกวิตกกังวล แต่หนูและเล่าเรื่องการเดินทางของหนูให้ครอบครัวฟัง และครอบครัวรู้สึกเป็นเกียรติต่อความกล้าและความสมานของหนู
การเดินทางนี้ทำให้ Whiskers และ Hoppy และ Twinkle กลายเป็นเพื่อนกันดี พวกเขาได้เรียนรู้วิธีการเรียกเรียนภาษาอังกฤษ และสนุกกับอรรคชาติของการเดินทางและเพื่อนกันดี จากนั้นจนถึงแก่วันนี้ ชีวิตของพวกเขาจึงมีความสนุกสนานและการหมอกหยอมมากมาย
สำเร็จในการหลบหนี
：
child: “ขอบคุณที่อธิบายเล่า ข้าวขอซื้อตุ๊กตาหมีนี้ได้ไหม?”Shopkeeper: “ใช่แล้ว!มันงุ่มงามมากที่สุด คุณต้องการเอาเท่าไหร่?”toddler: “หนึ่งอัน โปรดบอกค่าไหม?”Shopkeeper: “ค่าเท่ากับ 10 ปอนด์ คุณจะจ่ายเลยไหม?”baby: “ใช่ ฉันจะจ่ายด้วยเงินจนทีมา”
：
teacher: “แบบวัน! วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับสี. ใครจะบอกว่าสีนี้เป็นอะไร?”pupil 1: “มันเป็นสีแดง!”trainer: “ตือต้องการ! แอบเป็นสีแดง. นอกจากนี้ ดูสีอันไหน?”pupil 2: “มันเป็นสีฟ้า!”instructor: “ดีเด่นมาก! ฟ้าเป็นสีฟ้า. คงจะฝึกมากกว่านี้ เธอจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในสีได้”
：
pal 1: “ดูดอกไม้นี้ที่งดงาม. มันมีสีสะท้อนกันมาก!”friend 2: “ใช่แล้ว มันงดงาม. คุณรู้ว่ามันเป็นสีอะไร?”buddy 1: “ฉันคิดว่ามันเป็นสีเหลือง.”buddy 2: “ถูกแล้ว! มันเป็นดอกไม้ชมพลี. พวกมันเป็นสีแข็งแรงและแสนริมแรง”
：
Librarian: “แบบบ่าย! ข้าวขอบคุณที่มาจากท่านเด็ก! ข้าวขอบคุณที่อธิบายเล่า คุณกำลังหาหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ไหม?”infant: “ใช่ โปรดช่วยหาหนังสือเกี่ยวกับหมาป่าไหม?”Librarian: “ใช่แล้ว ข้าวขอนำเล่า มันอยู่หลังมัน”infant: “ใช่ ฉันชอบนี้! มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับหมาป่า”Librarian: “เลือกที่ดี หมาป่าเป็นสัตว์ที่น่าสนใจมาก”
：
Waiter: “แบบเย็น! มีอะไรท่านต้องการสั่ง?”child: “ฉันต้องการแบบบริหารชีวิตชิ้นหนึ่ง”Waiter: “แบบบริหารชีวิตเอาไหม! ท่านต้องการสั่งสิ่งอื่นมากับนี้หรือไม่?”child: “ใช่ โปรดสั่งแบบพริกชาติกับเมาะดอก”Waiter: “เรียบร้อย! ข้าวขอนำแบบนี้มาให้ท่านเรียบร้อย”
กลับสู่เมืองเล็ก
เมื่อวันอาทิตย์ที่มีแสงแดดรอยแรงเมื่อขาย์วันที่แสนสวย Whiskers และเพื่อนๆของเขาตัดสินใจจะไปตะโกนเดินทางไปยังสวนสาธารณะที่ใกล้ๆ พวกเขาวิ่งเร็วบนทางเดินด้วยความยินดีและเสียงร้องดนตรี
Whiskers บอกว่า “Hoppy คุณคิดว่าสีอะไรในป่าที่งดงามที่สุด?”
Hoppy ตอบว่า “ฉันคิดว่าสีเขียวของต้นไม้และสีส้มสายของแม่น้ำที่งดงามที่สุด”
และขณะที่พวกเขากำลังเดินไป พวกเขาพบตัวหนูน้อย Twinkle ที่บินโดยหวาดกลัวเองเอง แล้ว Whiskers บอกว่า “Twinkle คุณมีอะไรข้อง?”
Twinkle บอกว่า “ฉันหาไม่พบทางกลับบ้านของฉันแล้ว คุณจะช่วยฉันหรือไม่?”
Whiskers, Hoppy และ Twinkle ตัดสินใจจะกลับบ้านด้วยกัน พวกเขาตามทิศทางของ Twinkle ผ่านป่าและข้ามแม่น้ำต่างๆ พวกเขาสนทนาด้วยภาษาอังกฤษและช่วยกันด้วยกันจนท้ายที่สุดก็หาแก้ไขทางกลับบ้าน
ขณะที่พวกเขากลับถึงบ้านแล้ว ดวงอาทิตย์ก็ตกแล้ว แม่ของ Whiskers ได้เตรียมรายการอาหารหลังวันที่เยี่ยมเยรมให้พวกเขา ทุกคนรวมตัวกันและแบ่งปันประสบการณ์ของวันนั้น
Whiskers บอกว่า “วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกดีที่สุด ฉันได้พบเพื่อนและเรียนรู้ว่าจะสนทนาด้วยภาษาอังกฤษและช่วยกันด้วยกัน”
แม่ของ Whiskers ยิ้มและบอกว่า “ชายๆ คุณทำได้ดีเลย จดจำว่า มิตรภาพและการช่วยเหลือเป็นสมบัติที่ทรงค่าที่สุดในชีวิตของเรา”
ตั้งแต่นั้น Whiskers และเพื่อนๆของเขาก็ได้ใช้เวลาอย่างสวยงามในป่า พวกเขาเล่นตลอดเวลา เรียนรู้และกลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกัน
