ในโลกที่มีความแปลกปลอดและการค้นคว้าที่มีอยู่อย่างมาก แต่ละฤดูมีสีสันและเรื่องราวของตัวเองที่เฉพาะเจาะจงของมันเอง。นี้คือเดินทางของการมองเห็นและการเรียนรู้ที่เป็นเรื่องของสายตาและความรู้ที่มากมาย ซึ่งนับตั้งแต่ช่วงที่มีชีวิตและสายงามของฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อนที่มีความรุนแรงและอุดมสมบูรณ์ ฤดูใบไม้ตกที่มีความดีและประโยชน์ และฤดูหนาวที่มีความเย็นเย็นและสวยงาม ผ่านการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลเหล่านี้ เราจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับธรรมชาติ ชีวิต และโลกที่เราอยู่รอบตัวมนุษย์เราอีกด้วย
หัวข้อเริ่มต้น: รายวันของนักออกเดินทางลึกลับ
ข้างหลังนั้น กลางวันแสนร้อนและแสนมีลมหายใจสบาย นักสำรวจเล็กน้อยแอมี่ก็ตื่นขึ้นมาจากเก้าอี้หลับ และกระโดดลงมา แล้วยกเปิดหน้าต่าง มองเห็นโลกนอกหน้าหน้าต่างถูกสีแดงทองเหลืองของแสงแดดเรืองออกมา แอมี่แต่งกายด้วยชุดที่พวกเธอชอบที่สุด จับตะกร้าเล็กของเธอ และเตรียมตัวเพื่อการออกสำรวจในวันใหม่
เธอตัดสินใจจะไปสนามสนุกใกล้เคียง ที่มีทะเลสาบและป่าที่เธอชอบมากที่สุด เธอเอาเลนซาออกมา มองลากทะเลสาบที่มีขนงดอกหลิวนวลอยลอยบนน้ำ และเธอยิ้มแก้วว่า “appropriate morning, stunning lotus. nowadays, i can discover something new in this magical park.”
แอมี่เดินตามทางบริเวณของทะเลสาบ และจับตาเห็นหนูน้อยหนึ่งที่กระโดดต้นไม้บนต้นไม้ ขนของมันสวยงามในแสงแดงทองเหลืองของแสงแรกของวัน แอมี่ถอดกล้องเอาไว้และกล่าวอย่างเงียบๆ กับหนูน้อยนั้นว่า “hello, little bird. i’m hoping you have got a extraordinary day.”
เดินไปด้วยต่อไป แอมี่พบกับป่าที่ต้นไม้สูงและใบไม้กระเพื่องกระเพื่อง มันได้ยินเสียงปลิ้นปลิ้น หรือเหมือนเสียงร้องลงหลัง แอมี่เข้าชมอย่างทะลุลึก และพบกับกิ้งก่าที่หลับอยู่ แอมี่กล่าวอย่างเงียบๆ กับกิ้งก่าว่า “excellent morning, sleepy squirrel. i am hoping you’re having an awesome rest.”
แอมี่ก็เดินต่อไปในการสำรวจของเธอ และพบกับแม่น้ำเล็กที่น้ำแข็งและชัดเจน เธอกำจัดตัวเอาตัวลงบนพื้น มองลากปลาเล็กบนน้ำ และกล่าวอย่างเงียบๆ กับปลาว่า “hiya, little fish. Do you know where the sun goes whilst it sets?”
แอมี่เข้าใจมากมายเกี่ยวกับธรรมชาติในช่วงเช้าแห่งวันที่ผ่านมา และมีความสนุกกับการสื่อสารกับสัตว์เลี้ยงลูกของเธอ เมื่อเธอเตรียมตัวกลับบ้าน จากที่เธอเพิ่งสำรวจเสร็จแล้ว เธอหมองหลังไปที่สนามสนุกที่เธอรู้สึกเป็นที่แสนสวยและมีความกตัญญาใจและดีใจกับสิ่งที่เธอได้สำรวจเมื่อเมื่อเดิม
การหาลายเส้นของฤดูใบไม้ผลิ
ในเมืองเช้า พวกเราตามกลุ่มนักสำรวจเด็กเดินทางเพื่อหารอยเท้าของฤดูใบไม้ผลิตในพฤกษ์และดอกไม้สวยงามที่สวยงามที่มีสีสันต่าง ๆ ที่หลีกเลี่ยงระหว่างกัน โดยมีลมเล็กน้อยเท้าแตะเตะระหว่างดอกไม้ และหาหลักฐานของฤดูใบไม้ผลิตที่ได้เห็น
เรามาถึงพื้นที่ดอกไม้ที่มีสีสัน ดอกไม้สีสันต่าง ๆ หลากหลายเหนือกัน เด็กๆ ตะลึงกับความงามของดอกไม้ และบอกเล่าด้วยภาษาอังกฤษว่า: “that is a pink rose, and that may be a yellow tulip.” พวกเขายังเรียนรู้ว่าจะถามด้วยภาษาอังกฤษว่า: “What coloration is this flower?”
เราเดินตามทางต่อไป มาถึงพื้นที่หญ้าที่มีหน้าที่หลากหลายของสัตว์ประหลาดตกค้างอยู่ เด็กๆ ก้มตัวลงมาพบเห็น และบอกเล่าด้วยภาษาอังกฤษว่า: “this is a butterfly with colorful wings, and that could be a ladybug with spots.” ในขั้นตอนนี้ เด็กๆ ไม่เฉพาะเรียนรู้ชื่อสัตว์ แต่ยังรู้เรื่องเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขาด้วย
เรามาถึงแม่น้ำเล็ก น้ำที่ชัดเจนเห็นได้ชัด ปลาวานอยู่อย่างอิสระในน้ำ เด็กๆ ตะลึงกับปลาที่น้ำว่า: “appearance, there are fish inside the water!” พวกเขายังเรียนรู้ว่าจะถามด้วยภาษาอังกฤษว่า: “how many fish do you notice?”
เมื่อฝายแล้วเริ่มมา เด็กๆ ก็ทิ้งงานที่ได้รับผลลัพธ์มากมายและจบการเดินทางของวันนี้ พวกเขาไม่เฉพาะหาแบบภาพของฤดูใบไม้ผลิต แต่ยังเรียนรู้ว่าจะบอกเล่าด้วยภาษาอังกฤษเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาเห็นได้ด้วย ในทางกลับบ้าน เด็กๆ ยังโต้แย้งกันอย่างน่าตื่นเต้นเกี่ยวกับประสบการณ์ของวันนี้ และหวังว่าจะมีการเดินทางครั้งต่อไปอีกครั้ง
บทที่ 2: งานเทศกาลเพลิงสาหร่ายในฤดูร้อน
ในวันอาทิตย์ที่มีแสงแดดระล�าลย์สวยงาม เด็กๆ ต่างแสดงความสนุกสนานอย่างหนักด้วยเสื้อผ้าสีสันที่มีสีสดสวย พวกเขามารวมตัวกันที่จัตุรานุสาวรีย์เพื่อเริ่มต้นงานคarnival จัตุรานุสาวรีย์เต็มไปด้วยตลาดที่มีสีสันและมีอาหารที่หวานหวาน อาหารกระจกที่หอมหวานและวัตถุเล่นทั้งหลาย
เหล่าเด็กที่มีชื่อว่าเหล่าที่เดินร่วมกันในกลุ่มพวกเด็กที่มีความสนุกสนานอย่างมาก ด้วยการทายาทายอาหารต่างๆ และชมการแสดงที่น่าตื่นเต้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาทันทีที่พบกับตลาดเล่นที่มีข้อความ “คุณคิดว่าผมคืออะไร”
ตลาดเล่นมีรูปสัตว์ที่มีสีสันทั้งหลาย อย่างเช่น หมีเล็ก หนูเล็ก แมวเล็ก และหมาเล็ก และข้างในรูปสัตว์มีใบเก็บเลขเล็กๆ หนึ่งใบ หลังจากที่เหล่าที่เรียกเรื่องนี้ “นี่คือเกมส์อะไร?”
เจ้าของตลาดยิ้มและตอบว่า “นี่คือเกมส์ ‘คิดว่าผมคือสัตว์อะไร’ คุณสามารถคิดว่าสัตว์นั้นออกเสียงได้อย่างไรเพื่อที่จะคิดว่ามันคือสัตว์อะไร”
เหล่าที่เริ่มเล่นเกมส์และสนุกสนานมาก พวกเขาเห็นรูปหมีเล็กแรก และข้างในรูปมีเลข “1” หลังจากที่เหล่าที่คิดแล้วบอกว่า “เสียงของหมีคือ ‘กูรูกูรู’”
เจ้าของตลาดเห็นว่า “ถูกแล้ว! หมีเล็ก! ต่อไปนะ!”
พวกเขาก็เล่นต่อไปและสามารถทำให้เกิดความสำเร็จทางการคิดและทราบสัตว์ได้ทุกครั้ง หลังจากที่เหล่าที่หน้าตาเต็มไปด้วยความยินดีที่ได้รับ พวกเขาพบว่าเกมส์นี้ไม่เพียงแค่น่าสนุก แต่ยังช่วยพวกเขาเรียนรู้เสียงของสัตว์ด้วย
ไม่นานหลังจากนั้น ดวงอาทิตย์ก็เริ่มอ่อนลง และเด็กๆ ทุกคนก็ออกจากจัตุรานุสาวรีย์ด้วยความดีและความอดทนในหลังความรู้ที่ได้รับ พวกเขาได้ใช้เวลาเพื่อสนุกสนานและเรียนรู้ที่มีค่า และเกมส์นี้กลายเป็นหนึ่งในความทรงจำที่เป็นที่รักของพวกเขา
บทที่ 3: ช่วงเวลาที่เก็บผลพร้อมตอนฤดูใบไม้ร่วง
ในช่วงที่มีผลผลิตมากขึ้นในฤดูใบไม้ร่วง ข้าวสีทองเหลืองเลื่อนตัวด้วยลม เหมือนกำลังบอกให้เด็กๆ รู้สึกดีกับผลผลิตที่มากขึ้น ต้นไม้เปลวเปิดจากสีเขียวเป็นสีเหลือง และเศษไม้ตกทับบนทางเดิน ทำให้ฤดูนี้มีสีสันอันโปร่งอบและร้อยสะนึก
เด็กๆ ร้องเสียงดังกลางทางเดินหลวงที่ชายแดนหมู่บ้าน ขณะที่พวกเขาชมภาพที่งดงามและร้องเพลงอย่างดีดเด่น “ฤดูใบไม้ร่วงเป็นฤดูที่มีผลผลิตมากขึ้นนะ!” จากที่พวกเขาเห็นฟาร์มข้าวสีทองเหลือง
“Apple! Orange! Grape!” เด็กๆ พูดและกินแก่งด้วยความดีใจ
ขณะเดินตามทางเดิน พวกเขายังเห็นฟาร์มข้าวสีทองเหลืองอีกหลายไร่ กลุ่มข้าวลมเหนืองหลอยตัวด้วยลม เหมือนกำลังชมด้วยตาของพวกเขา “ข้าว! ขนม!” เด็กๆ หยามข้าวสีทองเหลืองและพูด
บนฟาร์มในฤดูใบไม้ร่วง มีชาวนาที่กำลังเก็บผลผลิต เด็กๆ ชื่นชมและถาม “นายชาวนา คุณกำลังทำอะไรนี้อย่างไร?”
“เรากำลังเก็บข้าวเพื่อเก็บเกี่ยวไว้ แล้วเราก็จะได้กินข้าวที่สดในฤดูหนาว” ชาวนายยิ้มตอบ
เด็กๆ ฟังและรู้สึกดีที่มีชาวนาที่กำลังทำงานหนักเพื่อให้พวกเขามีชีวิตดีในปัจจุบัน
ในฤดูผลผลิตมากขึ้นนี้ เด็กๆ ได้เรียนรู้ว่าต้องช่วยดูแลอาหาร และได้เรียนรู้ว่าข้าวเมล็ดทุกเมล็ดนั้นมีความยากลำบาก และเป็นผลจากการทำงานหนักของชาวนา
ฤดูใบไม้ร่วงไม่เพียงแค่ฤดูที่มีผลผลิตมากขึ้น แต่ยังเป็นฤดูที่มีความยินดีและขอบคุณด้วยเช่นกัน
บทที่ 4: โลกที่ขาวเมื่อฤดูหนาว
หนึ่งวันหนาวเย็น หิมะลอกลอยอย่างอ่อนๆ ทั้งๆที่โลกถูกกาบไว้ด้วยบริเวณของขี้หน้าทองคำ. หนูสาวต่างก็หลบเข้าไปอยู่ในช่องฝนของตัวเอง และหนูสาวที่เจ้าหนูก็รวบรวมอาหารเพียงพอเพื่อตามหนาว. เด็กๆเดินข้างหน้าใส่เสื้อเย็นหนักๆ และเพลิดเพลินกับการเดินบนหิมะในความบริสุทธิ์ของหนึ่งฤดูหนาว.
เด็กๆพบกับบริเวณที่มีหนูแขนหิมะตั้งอยู่ และพวกเขาเริ่มหารือว่าจะทำอะไรให้หนูแขนหิมะสวยงามขึ้น โดยนำมาติดหมวกและหน้ากากสีสันสดใสไว้บนหัวหนูแขนหิมะ และหาต้นไม้ที่ใช้ทำกระบองของหนูแขนหิมะ.
อย่างไรก็ตาม ทางด้านหนึ่ง เด็กๆได้ยินเสียงร้องน้อยหน้าแข็งของหงอน และพวกเขายกมือขึ้นมอง พบกับกลุ่มหงอนที่กำลังกระโดดด้วยความดีใจ. เด็กๆเริ่มวิ่งเข้าไปและชี้ที่หงอนด้วยทางแยก พูดด้วยภาษาอังกฤษว่า “Birds, birds!” พวกเขาสังเกตการเคลื่อนไหวของหงอน และเรียนรู้เสียงร้องของมัน.
ขณะนั้น นางแก้วหนึ่งที่มีใจดีเด่นมา ถือของทอดหนาวที่ร้อนรนไปให้พวกเขา พวกเด็กวิ่งเข้าไปเรียกติดตาม สังเกตกลิ่นของของทอดหนาวที่หอม และเห็นด้วยภาพใบหน้าที่แสดงความสุข. นางแก้วบอกด้วยภาษาอังกฤษว่า “What’s this?” เด็กๆทุกคนตอบว่า “It’s a sweet potato!” นางแก้วยิ้มและแบ่งของทอดหนาวให้เด็กๆ พวกเขาก็ยังมีความสุขในการกินอาหารที่แสนอร่อยและยังคงเล่นในหิมะต่อไป.
เมื่อสวนที่เรามองเห็นว่าเทศกาลแห่งวันตะอองเริ่มปิดท้าย เด็กๆจึงไม่รู้สึกหนาวหนักในตัวและลาไปจากหิมะ พวกเขากลับบ้านด้วยความทรงจำและความดีใจ. ในฤดูหนาวนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่ได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังได้ประสบกับความงามและความร้อนในฤดูหนาวด้วย.
