ในบทความนี้ เราจะพิจารณาวิธีการที่ง่ายและมีความสนุกสนานเพื่อใช้ ภาษาอังกฤษด้วยการสร้างเรื่องที่มีการตอบโต้และเกม เพื่อช่วยเด็กเรียนภาษาอังกฤษได้ตัวเอง พวกเราจะแบ่งปันวิธีการและกิจกรรมที่มีประโยชน์สำหรับการ ซึ่งมุ่งให้เด็กมีความสนใจในการเรียนภาษาอังกฤษ และเพิ่มความสามารถในการใช้ภาษาของพวกเขาด้วย
รายละเอียดสถานการณ์
เริ่มต้นด้วยความคิดแคลคายและหลอดละหะเรื่องนี้เกี่ยวกับแมวที่ชื่อว่า Whiskers ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อร่อยและสบายใจ Whiskers ไม่ได้เพียงแค่เป็นแมว; เขาชื่นชอบการเรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวันนี้. หนึ่งวัน วิสคาส ได้ยินเสียงบ้างที่มาจากชั้นบนบ้าน พวกเขาจึงขึ้นบนสางกล้วนและพบหนังสือแห่งเรื่องราวที่มีขนาดหนังสือบอกเสียง และมีภาษาที่เขาไม่เคยยินแล้ว
วิสคาสตอนนี้ต่างเป็นอะไรที่เขาชื่นชอบมาก และตัดสินใจที่จะเรียนภาษานี้ วิสคาสใช้ทุกคืนกับหนังสือดังกล่าว พยายามที่จะเข้าใจคำและประโยค ถึงแม้ว่าจะยากที่เกินคาด แต่วิสคาสยังคงหนักหน่วงเพื่อจะพลิกฉันท์การเรียนรู้ โดยวันหนึ่งต่อวันหนึ่ง เขาก็กลายเป็นบุคคลที่พูดภาษาดังกล่าวได้ดีขึ้น
หนึ่งวัน วิสคาสได้ยินเสียงที่แทงกับประตู นักท่องเที่ยวมาจากประเทศที่ไกลไกลนี้ นักท่องเที่ยวพูดภาษาที่วิสคาสเรียนเพื่อนี้ วิสคาสรู้สึกยิิงยวดและเริ่มคุยกับนักท่องเที่ยวเกี่ยวกับอีกและอีก พวกเขามีเรื่องการเดินทาง บ้านเกิดของพวกเขา และความฝันของพวกเขา
นักท่องเที่ยวบอกวิสคาสเกี่ยวกับป่าที่มีสิ่งมีชีวิตที่พูดเสียง วิสคาสตอบรับและตัดสินใจที่จะเดินทางไปหาป่านี้ วิสคาสเตรียมของเขาด้วยหนังสือที่มีอาศัยของเขาและออกเดินทาง
วิสคาสเดินทางผ่านภูเขาและหุบเขา ข้ามแม่น้ำและหลอดน้ำ พอเดินทางไปแล้วเขาพบสัตว์ต่างๆ ที่พูดภาษาที่เขาเรียน พวกเขาช่วยเขาหาทางและบอกเรื่องราวของพวกเขาเอง
ในที่สุด วิสคาสก็ไปถึงป่าที่มีอาศัยของสิ่งมีชีวิตที่พูดเสียง ที่นั่น เขาพบหงอฉวายผู้รู้เรื่องที่มาและมอบทรัพย์ของเขาเพื่อวิสคาสเรียนภาษาและสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่านี้ วิสคาสเรียนเกี่ยวกับวัฒนธรรมและประเพณีของสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่า
ขณะที่วิสคาสเตรียมที่จะออกจากป่า หงอฉวายให้ทรัพย์ของพวกเขาที่จะใช้สื่อสารกับสัตว์ทุกตามภาษา วิสคาสตอบรับและขอบคุณหงอฉวายในของที่มอบ
วิสคาสกลับบ้านแล้วเป็นแมวที่ฝรั่งกลายเป็นผู้รู้เรื่องที่มาและมีความรู้ที่มากขึ้น วิสคาสเผยแพร่เรื่องเดินทางของเขากับเพื่อนๆ และครอบครัว และทุกคนเป็นที่แสนประทับใจกับความสามารถในการพูดภาษาของเขา
และแต่ละวันนับจากนั้น วิสคาสได้รับชื่อว่าแมวที่สามารถพูดกับสัตว์ทุกตามภาษา
และแต่ละเรื่องก็จบลงแบบนี้
เข้าร้าน
เด็กชายชื่อ Tom ได้รับคำสั่งจากพ่อของเขาว่า “เราจะไปที่ภูเขาวันนี้เพื่อสำรวจและเรียนรู้เกี่ยวกับธรรมชาติ!” หลังจากนั้น Tom ก็ตะโกนด้วยความรุ้งเรียงและเริ่มขุดขุ่นในตัวเล็กเล็กเพื่อเตรียมตัวสำหรับการเดินทางนี้。
เมื่อเช้าแรกของวันนั้น，Tom และพ่อของเขาขับรถไปยังภูเขาที่ห่างๆ เพื่อการสำรวจของพวกเขา。ขณะที่พวกเขาเดินข้ามทางเลาะเลาะที่ราบและเนินเน้นทางขึ้นไปที่ภูเขา，Tom ตั้งตาและเห็นว่าภูเขาเปิดเผยเสมือนหน้าตาของเขาที่สวยงามขึ้นแล้วกับแสงแดดของวันใหม่。
“ดูเหมือนว่าภูเขาจะอยู่ในเงาของดวงจันทร์!” Tom ตะโกนด้วยความตื่นตระหนกและพ่อของเขาเริ่มสำรวจต้นไม้และสัตว์ที่อาศัยอยู่บนภูเขาเป็นครั้งแรก。
พวกเขาพบต้นไม้ใหญ่ที่มีใบของสีเขียวเข้มและเรืองแรงอย่างที่เหมือนจะกำจัดทุกสิ่งที่เข้ามาข้างหน้าเขา. Tom จับตาเห็นหนูกลางที่กำลังกินของเนื้องอ้อยบนต้นไม้และระบุว่า “ต้นไม้ที่มีใบของสีเขียวเข้มมีอาหารมาก!”
และหลังจากนั้นไม่นาน，พวกเขาพบนกชายที่กำลังออกเสียงร้องต่อตอบกันเป็นกลุ่ม. “ดูเหมือนว่านกชายกำลังมีเพื่อน!” Tom ตะโกนด้วยความสนใจและพ่อของเขาชี้ให้เขาเห็นว่านกชายกำลังสร้างเกาะเงาขึ้นมาเพื่อเก็บเก่าเมล็ดอาหาร。
“แล้วเรายังพบนกหงส์หรือ!” Tom ตะโกนอีกครั้งเมื่อเขาเห็นนกหงส์เข้ามาอยู่บนฝั่งของภูเขา. “ดูเหมือนว่าภูเขาที่สวยงามนี้มีชีวิตที่งามกับมันด้วย” อย่างที่ Tom ตะโกนด้วยความตื่นตระหนกของเขา
เลือกหนังสืออย่างระมัดระวัง
เด็กที่ออกหน้าร้านหนังสือเริ่มมองเห็นหนังสือต่างๆ ที่ตั้งอยู่บนเนบบชาติหนึ่งต่อหนึ่งของรายลำเนาหนังสือเสียงสุดแสนน่ารักสำหรับเด็กอายุ four-five ปี ซึ่งมีภาพสัตว์เลี้ยงของพวกเขาขึ้นมาก ๆ ในหลายหลักเนียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสือที่มีภาพของหมาตัวเล็กที่กำลังเล่นกับลูกเต็นที่มีสีสันตางเหมือนดอกไม้สดส่งให้เด็กคิดว่าหนังสือดังกล่าวกำลังมีเรื่องราวดวงวาน
เด็กหันมายังพนักงานร้านหนังสือและบอก “good day, omit! i really like this book. am i able to study it?” พนักงานร้านสวมกำแพงหนังสือและเริ่มอ่านส่วนหนึ่งของหนังสือแก่เด็ก “This e book is about a little canine named Max. He has a brand new ball. Max is gambling along with his ball inside the park.”
เด็กยังมองเห็นภาพของหมาที่กำลังลากลูกเต็นที่มีสีสันตางเหมือนดอกไม้ และเริ่มเล่นกับภาพหนังสือเอง “appearance, omit! Max is playing with a ball that looks as if a flower!”
พนักงานร้านหนังสือสวมกำแพงหนังสืออีกหนึ่งเล่ม “This e-book is set a bit cat named Whiskers. He has a new toy. Whiskers is gambling with his toy inside the garden.”
เด็กยังมองเห็นภาพของแมวที่กำลังลงหลังลูกเต็นที่มีสีสันตางเหมือนดอกไม้ และบอก “look, miss! Whiskers is playing with a toy that looks as if a flower!”
พนักงานร้านหนังสือเริ่มอ่านเรื่องราวของหมาและแมวให้เด็กฟัง “Max and Whiskers are buddies. They play together within the park and in the garden.”
เด็กยังมองเห็นภาพของหมาและแมวที่กำลังเล่นกันในสวนและตกลงกันว่าหนังสือดังกล่าวกำลังมีเรื่องราวดวงวานที่เธอต้องการอ่านต่อไป
การตัดสินใจ
เด็กหันมายังพนักงานร้านหนังสือและบอก “I need this book. How a whole lot does it cost?” พนักงานร้านหนังสือแสดงให้เห็นราคาของหนังสือแก่เด็ก
ซื้อหนังสือ
-
ภาพ: ภาพของเด็กที่ยืนอนอกหน้าร้านหนังสือ
-
คำพูด:
-
เด็ก: “สวัสดีค่ะ! ขอเจ้าหน้าที่อ่านหนังสือเด็กได้ไหมครับ?”
-
พนักงานร้าน: “ตอบได้ครับ! โปรดมาด้วยครับ”
-
ภาพ: ภาพของเด็กที่สวมกำแพงหนังสือและอ่านหนังสือต่างๆ
-
คำพูด:
-
เด็ก: “หนังสือนี้ดูมีความน่าสนใจ. หนังสือเกี่ยวกับอะไร?”
-
พนักงานร้าน: “เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับป่าแววะขวาง. คุณอยากอ่านมันไหม?”
-
ภาพ: ภาพของเด็กที่มอบเงินและรับหนังสือ
-
คำพูด:
-
เด็ก: “หนังสือนี้มีราคาเท่าไหร่?”
-
พนักงานร้าน: “มีราคาสิบดอลาเรา. แลกกับคุณได้แล้ว”
-
ภาพ: ภาพของเด็กที่ออกจากร้านหนังสือ
-
คำพูด:
-
เด็ก: “ขอบคุณค่ะ! ผมรออ่านมันอยู่แล้ว”
-
พนักงานร้าน: “เป็นบริการครับ! สวัสดีที่อ่าน”
ออกจากร้าน
- ภาพ: ภาพของเด็กคนหนึ่งที่ยืนออกหน้าร้านหนังสือ
- คำพูด:
- เด็ก: “ฉันหาหนังสือที่ฉันต้องการแล้ว! ขอบคุณค่ะ.”
- พนักงานร้าน: “ไม่มีอะไรค่ะ! สนุกอ่านได้ตรงนี้.”
- ภาพ: ภาพของเด็กที่เริ่มเดินออกจากร้านหนังสือ
- คำพูด:
- เด็ก: “จากค่ะ! ฉันมาอีกครั้งในวันหน้า.”
- พนักงานร้าน: “จากค่ะ! มีสวัสดีดวงวัน.”
- กิจกรรมเสริม:
- การเขียน: ให้เด็กเขียนบทสนทนาของตนเองเกี่ยวกับการออกจากร้านหนังสือ
- ภาพเขียน: ให้เด็กวาดภาพของการออกจากร้านหนังสือและเดินทางกลับบ้าน
- ภาพแบบฝึกหัด:
- ภาพแบบฝึกหัด 1: ภาพของเด็กที่เริ่มออกจากร้านหนังสือ
- ภาพแบบฝึกหัด 2: ภาพของเด็กที่เดินทางกลับบ้าน
- ภาพแบบฝึกหัด three: ภาพของเด็กที่มองกลับหลังหลังร้านหนังสือ
- หมายเหตุ: ให้ใช้ภาพที่ชัดเจนและมีสีเป็นประกอบเพื่อช่วยเด็กจับตามองและเข้าใจความหมายง่ายง่าย์ของบทสนทนาและกิจกรรมเสริมนี้。
ภาพของเด็กที่อ่านหนังสือ
ในบ่ายที่มีแดดอาละวันสวยงาม เด็กชายมีมีอยู่ที่มุมห้องตู้ที่บ้าน เล่นกับหนังสือสีสันที่มีภาพวาดน่าติดตามด้วยมือ. ตาของเขามองอย่างสนใจไปที่หน้าจอหนังสือ และบางครั้งก็จะออกเสียง “ว่ะ!” ของความตื่นเต้น. ภาพวาดในหนังสือมีสีสันและอดีตลง และแต่ละหน้าจะแสดงภาพและสีที่ต่างกัน.
แม่ของมีมีเข้าห้องเมื่อเขากำลังอ่านหนังสืออย่างน่าติดตาม แล้วยิ้มแล้วเดินมาอยู่ข้างเขา. แม่ของเขาเล็งมายังเขาและเรียกเขาว่า: “มีมี คุณกำลังอ่านหนังสืออะไรนี้? มันดูเหมือนว่ามันมีน่าสนุกมาก!”
มีมีจับศรีษะขึ้นมา และตอบกลับอย่างเจ็ดจันทร์: “แม่ ฉันกำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับสี! หนังสือมีสีสันงามๆ มากมาย มีสีแดง สีน้ำเงิน สีเหลือง และยังมีสีเขียวด้วย!”
แม่ของเขาหันมาติดตามภาพวาดบนหน้าจอหนังสือ และบอก: “มองเห็นนี้เป็นอะไร? มีมี”
มีมีจับภาพวาดของแอปเปิ้ลตรงเดียวและบอก: “นี่คือแอปเปิ้ล มันเป็นสีอะไร?”
แม่ของเขายิ้มและตอบ: “มันเป็นสีแดงนะ ถูกหรือ?”
มีมีจับศรีษะและยืนยัน: “ใช่นะ แม่! แล้วฉันจะช่วยอธิบายภาพอื่นนี้ได้ไม่?”
แม่ของเขายืนยันและยกข้อถาม: “ดีเหมือนนั้น มีมี! แล้วคุณสามารถบอกให้ฉันทราบว่ามีอะไรในรอบของเราที่เป็นสีน้ำเงินได้หรือไม่?”
มีมีเริ่มคิดและบอก: “แม่ เรื่องเสื้อของเราบางตัวเป็นสีน้ำเงิน และยังมีสระว่ายน้ำของเราที่เป็นสีน้ำเงินด้วย!”
แม่ของเขายิ้มและยกย่อง: “เหมือนนั้น มีมี! คุณเป็นนักสืบที่มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมมากมายด้วยเช่นกัน. ตอนนี้ จะมีเราเล่นเกมหนึ่งด้วยกัน ฉันจะปิดตา และคุณจะอธิบายภาพให้ฉันฟัง แล้วฉันจะคาดเดาว่ามันเป็นอะไร”
มีมียอมรับอย่างเจ็ดจันทร์. เขาเริ่มอธิบาย: “ภาพนี้มีคาคาบิ๊กใหญ่ๆ ด้วยบางไฟหลอด คาคาบิ๊กเป็นสีขาว ไฟหลอดเป็นสี…”
แม่ของเขาปิดตา มีมียังคงอธิบาย: “…เป็นสีแดง เพราะมันถูกเผาไหม้!”
แม่ของเขาเปิดตาและยิ้ม: “ฉันคาดเดาได้แล้ว มีมี! ล่ะว่าเราจะเล่นเกมอีกครั้ง คุณจะอธิบายภาพนี้ให้ฉันฟัง ฉันจะคาดเดาว่ามันเป็นอะไร”
มีมีเริ่มอธิบายภาพอีกภาพหนึ่ง: “ภาพนี้มีสวนใหญ่มากมาย มีดอกไม้ที่มีสีงามๆ มากมาย มี…”
แม่ของเขาปิดตา มีมียังคงอธิบาย: “…มีหนูเลี้ยงฝายบินบนสวน ขาวของมันเป็นสี…”
แม่ของเขาเปิดตาและยิ้ม: “ฉันคาดเดาได้แล้ว มีมี! นี่คือสวนนั่น ถูกหรือ? คุณเป็นเด็กที่ดีที่สุด ที่จะอธิบายได้ชัดเจนเช่นนี้!”
ผ่านการเล่นเกมแบบนี้ มีมีไม่เฉพาะที่ได้เพิ่มความรู้เกี่ยวกับสี แต่ยังได้เพิ่มความสามารถในการแสดงความคิดและความอิสระด้วยภาษาของเขาด้วยเช่นกัน. แม่ของเขารู้สึกเป็นชายยิิงเพราะเขา และยังได้สนุกกับช่วงเวลาที่ร่วมอ่านกับมันเองด้วย.
ภาพของเด็กที่มอบเงินและรับหนังสือ
- ภาพ 1: ภาพของเด็กที่ยืนอยู่นอกหน้าร้านหนังสือ แสดงให้เห็นความรู้สึกใจร้องและตัวตลอดสับสนกับการเลือกหนังสือที่เขาต้องการซื้อ
- ภาพ 2: ภาพของเด็กที่เข้าไปในร้านหนังสือ แสดงความตั้งใจและฝังใจอ่านหนังสือต่างๆ บนชั้นหนังสือ
- ภาพ 3: ภาพของเด็กที่สวมกำแพงหนังสือและอ่านหนังสือที่เขาเลือกไปแล้ว ดูเหมือนที่เขาเห็นว่าหนังสือนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด
- ภาพ four: ภาพของเด็กที่มอบเงินแก่พนักงานร้านหนังสือ แสดงให้เห็นเงินที่เขาเอามาและใจร้องที่เขาตั้งใจที่จะซื้อหนังสือนั้น
- ภาพ 5: ภาพของเด็กที่รับหนังสือจากพนักงานร้านหนังสือ แสดงให้เห็นความยินยอมและความยินดีที่จะมีหนังสือของตัวเอง ทั้งที่เขากำลังสวมหนังสือไว้ในตัวเองแล้วก็ออกจากร้านหนังสือกลับบ้านแล้ว
ภาพของเด็กที่ออกจากหลังร้านหนังสือ
สวัสดีครับ ในวันที่แสนแก้วและระเวลาที่มีแดดออกมาเป็นประจำ เด็กชายเด็กมีนอกจากหน้าร้านหนังสือที่เขามีหนังสือภาพเขียนสีหน้าในมืออย่างหนัก และใส่ใจด้วยความดีใจที่มีบนใบหน้าเขา ร้านหนังสือมีประชาชนเดินเดินมาข้างหลัง มีนายมีนุ่มเดินผ่านกลุ่มคนอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ให้หนังสือเสียหลัก อย่างไรก็ตาม เขายังคงมองขึ้นไปที่ฟ้าและดูแสงแดดที่ไหลผ่านกิ่งไม้ที่ตกลงมาที่หน้าเขาเป็นแสงตกแตก
เด็กมีนุ่มเดินตามทางต่อไป จนกระทั่งเขาเห็นสุนัขลูกหนึ่งตัวที่ดูแสนน่ารัก มีขนที่หนาและตาที่มีความสว่าง ดูเหมือนว่ามันกำลังเต้นหูให้เด็กมีนุ่ม หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปและอ่อนๆ โยนหมอกหัวของสุนัข สุนัขดูเหมือนว่ามันรู้สึกดีกับการที่ถูกโยนหมอกหัว และมันยังทาหมอกหัวของเด็กมีนุ่มด้วย
เด็กมีนุ่มเดินต่อไปและมาถึงสวนสาธารณะ ที่มีต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้ที่บาน มีชีวิตและประสานดีกัน มีนายมีนุ่มเล่นตามทาง ขึ้นข้างลงมา ไล่ตามผึ้งตัวเล็ก และเล่นเกมหลักต่อกันกับเด็กๆ ในสวน ในขณะที่เล่นเขาก็อย่างไม่ได้เจตนาใช้ภาษาอังกฤษเพื่อสนทนากับเด็กๆ พวกเขายิ้มกันและช่วยกันให้กันด้วยในระหว่างเวลาที่เล่น
เมื่อสงกรานต์เริ่มมาตั้งแต่วันที่เด็กมีนุ่มรู้สึกขาดแคลน จึงคิดถึงที่มาร้านอาหารที่มีชื่อเสียงในบริเวณนี้ จึงเดินไปตามทางที่มีร้านอาหารดังกล่าว หนึ่งตอนเดินเขาเห็นไฟหลอดที่มีแสงอย่างแข็งแกร่งที่ช่วยสว่างหลอดในทางของเขาและใจในใจเขาด้วย
เด็กมีนุ่มเข้าไปในร้านอาหารและสั่งรายการอาหารขนาดเล็กเดียว เขามองเห็นคำศัพท์ภาษาอังกฤษบนบนบัตรอาหารและพยายามใช้ภาษาอังกฤษเพื่อบอกแก่พนักงานบริการว่าเขาต้องการอะไร พนักงานบริการยิ้มและตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษที่สะอาด
หลังจากที่เด็กมีนุ่มกินแล้วและจ่ายเงิน และขอบคุณพนักงานบริการ เขาออกมาจากร้านอาหารด้วยความดีใจที่มีบนใจ มีนายมีนุ่มมองหลังกลับไปที่ร้านอาหารที่เขาเห็นไปแล้ว และรู้สึกอารมณ์ขอบคุณมาก มีนายได้ตระหนักว่าด้วยการเรียนภาษาอังกฤษ เขาไม่เพียงแค่สามารถสื่อสารกับโลกด้านนอกได้ดีกว่า แต่ยังทำให้ชีวิตของเขามีความงามมากขึ้นด้วย
