。
บทความนี้แสดงด้วยวิธีที่ง่ายและน่ายนาน ผ่านเรื่องราวที่มีชีวิตและเกมส์ประสานงาม นำเด็กๆไปตลอดโลกอังกฤษ ให้พวกเขาเรียนรู้ระหว่างการเล่น และสนุกสนานกับการเรียนรู้
สายตาที่มองเห็น
เกมหาคำศัพท์ซ่อนภาษาอังกฤษเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม
วัตถุประสงค์:– ช่วยเด็กฝึกฝนสำหรับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ- ฝึกความสำนึกและความสามารถในการตรวจหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่
วัตถุมงก์:– ภาพของสิ่งแวดล้อม (ต้นไม้, ดอกไม้, สัตว์, ฯลฯ)- รายชื่อคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม
กระบวนการเล่น:
- แสดงภาพ:
- แสดงภาพของสิ่งแวดล้อมต่างๆ หรือใช้หน้าจอสื่อสารเพื่อแสดงภาพเสริม.
- กำหนดคำศัพท์:
- กำหนดรายชื่อคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับภาพที่แสดงออกมา เช่น: tree, flower, fowl, fish, etc.
three. ซ่อนคำศัพท์:– ซ่อนคำศัพท์ทั้งหมดในภาพหรือบนหน้าจอสื่อสาร.
- หาคำศัพท์:
- ให้เด็กหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ในภาพหรือบนหน้าจอสื่อสาร.
- เด็กสามารถใช้เลือกปุ่มหรือใช้ปากเรียกคำศัพท์ที่พบ.
- ตอบคำถาม:
- หลังจากหาคำศัพท์ทั้งหมด ให้เด็กตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับคำศัพท์ที่พบ เช่น:
- “What do birds consume?” (answer: Fish)
- “what is a tree?” (answer: A big plant with leaves)
- ประเมินผล:
- ประเมินผลการทำงานของเด็กและให้คะแนนตามความถูกต้อง.
- ให้เด็กมีโอกาสจบเกมหลังจากทำงานอย่างดี.
- กลับเข้าเกม:
- ให้เด็กมีโอกาสเล่นเกมอีกครั้งหรือเลือกภาพเกมอื่นๆ ตามความชอบ.
ตัวอย่างภาพและคำศัพท์:
-
ภาพ:
-
ภาพต้นไม้
-
ภาพดอกไม้
-
ภาพนก
-
ภาพหนู
-
ภาพหนึ่งมด
-
คำศัพท์:
-
tree
น้ำตาที่บิน
วันนี้ ฉันมีความยินดีมากที่จะบอกเรื่องเล่าน่าสนใจให้คุณฟัง! มันเกี่ยวกับเด็กที่ชื่อ สุนทราภิน สวรรค์ประดิษฐ์ และเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่เขาเจอได้ในสวนสาธารณะของเขา。
สุนทราภินกำจัดน้ำตาจากหน้า และขึ้นมายืนอยู่บนต้นไม้ที่ใกล้ๆ กับที่เขาเล่นเลาน์. ขณะเขามองดูลึกลงไปในสวน เขาเห็นมีสิ่งบางอย่างเลื่อนลงมาจากต้นไม้ที่เขายืนอยู่.
“มันคืออะไรนี้?” สุนทราภินร้องขึ้น. พี่เลี้ยงหมองที่อยู่ในสวนด้วยก็มองเห็นและบอก, “นี่คือประตูมหายที่ทำด้วยน้ำตาเหล่านั้น。”
สุนทราภินตะโกนขอคำช่วยเหลือจากพี่เลี้ยงหมองเพื่อเปิดประตู. พี่เลี้ยงหมองบอกเขาว่าเขาต้องหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำตามาจับคู่กับภาพในประตู.
สุนทราภินเริ่มจากภาพที่มีน้ำตาหลายตัวและพิจารณาว่าคำศัพท์ใดที่เหมาะกัน. เขาหาแล้วพบคำว่า ‘teardrop’ ซึ่งเป็นคำศัพท์ที่ใช้เรียกเรื่องที่มีลักษณะเหมือนน้ำตา.
สุนทราภินจับคำศัพท์ ‘teardrop’ มาจับคู่กับภาพ และประตูก็เปิดขึ้น! สุนทราภินรู้สึกอย่างน่าตื่นเต้นที่สามารถทำสำเร็จงานนี้ได้。
ด้วยความตั้งใจที่ดีของสุนทราภิน พระเจ้าน้ำตาก็ปรากฏขึ้นมายังหน้าเขา. พระเจ้าน้ำตาบอกเขาว่าเขามีพลังในตัวเองมากกว่าที่เขาคิดไว้。
สุนทราภินกลับบ้านด้วยความรู้สึกอย่างมีความยิ่งใจเป็นเจ้า. เขารู้ว่าเขาสามารถทำสิ่งที่น่าจะเป็น
ประตูที่หายไปของน้ำตา
สนามแดดแจกในช่วงบ่ายเย็นที่แห่งนี้ ลูกชายชื่ออาคันยืนอยู่หน้าพุทธาภรณ์ที่มีสวยงามมาก เขาเปิดตามออกไปที่ท้องฟ้าสวยงาม ในตาของเขาเต็มไปด้วยความสนใจ
“วาย! ลูกเบนดานนี้ดูสวยมาก!” อาคันกล่าวของนั้น
เขาแย้มโอกาสตะโกนออกไปหาลูกเบนดานอย่างโง่อ่อน หนึ่งกลุ่มเสียงละม้านน่ายนุ่มมาเปิดตัว “สวัสดีครับ อาคัน ผมคือพิษณุของลูกเบนดาน คุณสามารถเรียกผมว่าลุลู”
อาคันมองเห็นลูกเบนดานด้วยตาที่เหมือนที่มันจะกลายเป็นแมวป่าที่มีตัวตนเอง “ลุลู รักเรียนมันจริงไหม?”
“ใช่แล้ว อาคัน ลูกเบนดานเล็กนี้มีพลังที่น่าทึ่ง คุณรู้ไหม ลูกเบนดานช่วยให้ดอกไม้กลืนแสงและน้ำ ทำให้ดอกไม้ดึงดูดเพิ่มเติม”
อาคันที่ฟังแล้วรู้สึกใส่ใจต่อลูกเบนดาน “ลุลู ลูกเบนดานมาจากที่ไหน?”
“ด้วย อาคัน ในคืนที่มีน้ำเหลืองในกากเข็้มบนเข็้มฟ้าที่ติดกับอากาศเย็น ลูกเบนดานจะนอนหยุดบนดอกไม้จนกว่าสุริยะจะขึ้น”
“ลูกเบนดานจะตกลงมาไหม?” อาคันถาม
“ไม่ อาคัน ลูกเบนดานจะอยู่และปกป้องดอกไม้จนกว่าดอกไม้ไม่จำเป็นต้องใช้พวกมันเพียงทันที” ลุลูบอกอย่างอ่อนอ้น
อาคันมองลูกเบนดาน ใจเต็มไปด้วยขอบคุณ “ลุลู คุณจะอยากจะเป็นเพื่อนกับผมไหม?”
“ต้องการแน่นอน อาคัน พวกเราสามารถรักษาสวนนี้ร่วมกันและช่วยให้ดอกไม้บริหารตนเองเติบโตให้แข็งแกร่ง”
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อาคันและลุลูกลายเป็นเพื่อนสนิท พวกเขาเล่นตลอดกันในสวนดินแดง อาคันได้เรียนรู้หลายอย่างเกี่ยวกับธรรมชาติจากลุลู และลูกเบนดานก็ยังคงอยู่กับอาคันที่ดูแลสวนนี้ที่สวยงามตลอดไป
กรุณาตรวจสอบที่แปลให้ไม่มีจีนแผ่นดินในตัวเลือกของคำตอบ โปรดแปลให้ฉันเนื่องกับเรื่องที่ขอแปล โดยไม่มีจีนแผ่นดินในตัวเลือกของคำตอบ
กฎของเกม:
- จัดเตรียมภาพที่มีวัตถุหลากหลาย อาทิ ผลไม้ ผัก สัตว์ และเป็นต้น
- จัดเตรียมรายชื่อคำศัพท์ที่ตรงกับวัตถุในภาพ
- แสดงภาพและรายชื่อคำศัพท์ให้เด็กๆ
- เมื่อเกมเริ่มขึ้น ให้เด็กๆใช้นิ้วหรือปากขาดหน้าที่ตรงกับวัตถุในภาพ
- หลังจากที่เด็กๆตรงกับคำศัพท์แล้ว ให้เด็กๆอ่านคำศัพท์ด้วยเสียงดัง
- สามารถตั้งเวลาจำกัดเพื่อดูให้เด็กๆที่แข็งแกร่งที่สุดจะตรงกับคำศัพท์มากที่สุดในระยะเวลาที่กำหนด
- หลังจากที่เกมจบลง ให้มอบรางวัลเล็กๆให้เด็กๆเพื่อเพิ่มความสนุกสนานในเกม
ตัวอย่าง:
หากภาพมีวัตถุเช่นแอปเปิ้ล มันโก จาแปร์ต์ โทมาโท และเป็นต้น รายชื่อคำศัพท์ดังนี้:
- Apple
- Banana
- Carrot
- Tomato
เด็กๆต้องตรงกับวัตถุในภาพและหนี้คำศัพท์ตรงกัน ตัวอย่างเช่น หากภาพมีแอปเปิ้ล เด็กๆต้องหนี้คำศัพท์ “Apple” และอ่านคำศัพท์ด้วยเสียงดัง
ด้วยวิธีนี้ เด็กๆจะได้เรียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ และเพิ่มความสามารถในการสังเกตและตอบสนอง
อ่านบทความดังกล่าวให้ถูกต้อง และแน่ใจว่าไม่มีจีนแบบเรียบง่ายในการแปล
บริเวณที่มีแสงแดดที่เรียบร้อยเมื่อวันเย็น หนูอาหมี่ตัดสินใจที่จะไปหาสมบัติที่ซ่อนอยู่ในป่า. เธอถือตะกร้าเล็กที่มีแผนที่และอาหารเล็กๆ ในตะกร้า. อาหมี่ตามแผนที่ที่มีการทำการติดตามทางผ่านป่าต่างๆ จนมาถึงห้วยที่มีน้ำแห่งชัดเจน. อาหมี่เห็นหินที่มีปลายทอดเงาทองเหลือง และคิดว่าหินเหล่านั้นอาจเป็นส่วนหนึ่งของสมบัติ.
เธอเก็บหินหนึ่งลูก พบว่าด้านใต้หินมีบัตรใบเล็กที่เขียนว่า “หาฉันได้ คุณจะได้รับข่าวสารสมบัติ”
อาหมี่มีความตื่นเต้นอยู่ และก้าวเดินต่อไป ไม่นานหลังจากนั้นเธอมาถึงหน้าต่างโพรงที่มีใบไม้ยี่ห้อล้อมรอบ. ด้านในโพรงมีเสียงประหลาดพระยุคยุค. อาหมี่กลับก้าวใหญ่และเข้าโพรงอย่างทิ้งใจ. ในด้านใดๆ ของโพรงเธอพบฝากไม้เล็กที่มีฝายเปิดอยู่ ภายในฝากมีแผนที่ชิ้นและเมล็ดที่เปิดไฟ. อาหมี่จัดเก็บแผนที่ชิ้นและเมล็ดเข้าตะกร้า และกำลังจะออกจากโพรงเมื่อเธอได้ยินเสียงที่มาจากด้านใดๆ ของโพรงว่า “หาฉันได้ คุณจะเปิดโอกาสสมบัติที่สุดท้าย”
อาหมี่เดินตามเสียง และกลับมาถึงโพรงมushroom ที่มีที่นั่งหนังสือขนาดใหญ่ในกลางโพรง. บนที่นั่งมีตะกร้าทองเหลืองที่มีของขวัญสวยงาม. อาหมี่เดินเข้าไปและเปิดตะกร้า ภายในมีแก้วประมาณที่ปลายเปิดเปิดแสงอย่างมาก นี่คือสมบัติที่เธอค้นหามานาน
อาหมี่มีความดีใจที่กลับบ้านด้วยแก้วประมาณที่ปลายเปิดแสงนั้น อาหมี่รู้ว่าการประมงนี้ไม่เพียงแค่ให้เธอหาถึงสมบัติ แต่ยังทำให้เธอได้รับการเรียนรู้เกี่ยวกับความกล้าและความยังยืน. ทุกครั้งที่เธอมองเห็นแก้วนี้ เธอจะจำถึงความท้าทายและความประหลาดใจในการประมงที่มีอิสระและอันท้าทาย
เปิดประตูอย่างรอบคอบ
วันหนึ่งที่เล่นสวนสาธารณะของเมืองที่อากาศแห่งกลัวและหนาวสาหร่ายแฝั่งเสียงของน้ำตาบินลงมาจากต้นไม้เมื่อมีแรงพลิกปลิ้นในอากาศ เด็กที่ชื่อ สุนทราภิน สวรรค์ประดิษฐ์ หยุดมืออย่างทันทีและตะโกน “วาย! ดูว่ามีอะไรนี้!”
สุนทราภินขอคำช่วยจากพี่เลี้ยงหมองเพื่อหาสิ่งที่เขาเห็นเหมือนน้ำตาบินลงมาจากต้นไม้ พี่เลี้ยงหมองบอกเขาว่านี่คงเป็น “ประตูมหายของน้ำตา” และว่าเขาต้องหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำตามาจับคู่กับภาพในประตูเพื่อเปิดประตูออกมา
สุนทราภินเริ่มจากภาพที่มีน้ำตาหลายตัวและพิจารณาว่าคำศัพท์ใดที่เหมาะกัน เขาหาแล้วพบคำว่า “teardrop” ซึ่งเป็นคำศัพท์ที่ใช้เรียกเรื่องที่มีลักษณะเหมือนน้ำตา
สุนทราภินจับคำศัพท์ “teardrop” มาจับคู่กับภาพ และประตูก็เปิดขึ้น! ภายในประตูเปิดมีพระเจ้าน้ำตาปรากฏขึ้นมายังหน้าเขา และบอกเขาว่าเขามีพลังในตัวเองมากกว่าที่เขาคิดไว้
สุนทราภินกลับบ้านด้วยความรู้สึกอย่างมีความยิ่งใจเป็นเจ้า รู้สึกว่าเขาสามารถทำสิ่งน่าตื่นเต้นอีกมากได้ในอนาคตด้วยความตั้งใจและความคิดสร้างสรรค์ของเขาเอง
พบพระเจ้าน้ำตา
เมื่อสุนทราภิน สวรรค์ประดิษฐ์ ขึ้นมายืนอยู่บนต้นไม้ ตาของเขาดูเห็นน้ำตาบินลงมาจากกลุ่มต้นไม้ข้างหน้า. น้ำตาเหล่านั้นเลื่อนลงมาอย่างเงียบง่าย แล้วหายไปในกะบังท้องฟ้า. สุนทราภินรู้สึกเหมือนมีสิ่งบางอย่างน่าสนใจกำลังเกิดขึ้น.
เขาตามหาสิ่งนั้นไปด้วยความสนใจมาก จนเขาตกต่อหน้ากับประตูที่ทำด้วยน้ำตา. ประตูนั้นปิดตัวเป็นรูปทรงกลม และสวยงามเหมือนกับฝายของน้ำตาที่เขาเห็นก่อนหน้านี้.
“แล้วนี้คือที่แล้ว?” สุนทราภินบอกเป็นที่กลางกลาง. “อยากจะเปิดประตูนี้มาดูว่ามีอะไรภายในนั้น。”
สุนทราภินหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำตาเพื่อจับคู่กับภาพบนประตู. เขาหาแล้วพบคำว่า ‘teardrop’. ด้วยความตั้งใจที่ดี สุนทราภินจับคำศัพท์ ‘teardrop’ มาจับคู่กับภาพบนประตู.
กำจัดคำศัพท์ ‘teardrop’ ขึ้นมาเข้าไปในช่องที่เปิดอยู่ ประตูก็เปิดขึ้นอย่างเงียบง่าย. สุนทราภินขอรับชมภาพที่ปรากฏขึ้นบนทางข้างของประตู ซึ่งเป็นภาพของพระเจ้าน้ำตา.
“พระเจ้าน้ำตาที่สวยงาม” สุนทราภินบอก. “อยากได้พบคุณเลย.”
พระเจ้าน้ำตาเหตุมแล้วบอก, “เรื่องที่คุณทำได้ดีมาก สุนทราภิน. คุณมีพลังในตัวเองที่ทำให้สิ่งที่น่าจะเป็นไปไม่ได้กลายเป็นจริง。”
สุนทราภินกลับบ้านด้วยความรู้สึกอย่างมีความยิ่งใจเป็นเจ้า. เขารู้ว่าเขาสามารถทำสิ่งน่าตื่นเต้นอีกมากได้ในอนาคต, ด้วยความยิ่งใจที่ดีและพลังที่เขามีในตัวเอง.
กลับบ้าน
สุนทราภิน สวรรค์ประดิษฐ์ กลับบ้านด้วยความยิ่งใจเป็นเจ้า หน้าตาเขาเมื่อสักทันโดยสงสัย แต่หน้าตาเขาก็เริ่มมีความยิ่งใจเมื่อเขาหมายกับพี่เลี้ยงหมองว่าเขาสามารถทำสิ่งที่น่าจะเป็นไปไม่ได้ได้แล้ว ซึ่งคือเปิดประตูมหายของน้ำตา ซึ่งเขาเรียกว่า “เมืองน้ำตา” อย่างไร?
“เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยน้ำตาที่ปรากฏขึ้นบนหน้าของเด็กที่ชื่อ สุนทราภิน สวรรค์ประดิษฐ์” พี่เลี้ยงหมองร้องแก้ว. “สุนทราภินรู้สึกเหมือนมีสิ่งบางอย่างน่าสนใจเกิดขึ้นในสวนสาธารณะที่เขาชอบไปเล่น。”
“สุนทราภินกำจัดน้ำตาจากหน้าและขึ้นมายืนอยู่บนต้นไม้ที่ใกล้ๆ” พี่เลี้ยงหมองร้องต่อ. “จากนั้นเขาเห็นมีสิ่งบางอย่างเลื่อนลงมาจากต้นไม้ที่เขายืนอยู่ และเขาตามหาสิ่งนั้นไปจนถึงแล้ว。”
“สุนทราภินพบประตูมหายที่ทำด้วยน้ำตาเหล่านั้น” พี่เลี้ยงหมองร้อง. “เขาเห็นว่าเขาต้องหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำตามาจับคู่กับภาพในประตูเพื่อเปิดประตูนั้น。”
“สุนทราภินจับคำศัพท์ ‘teardrop’ มาจับคู่กับภาพ และประตูก็เปิดขึ้น!” พี่เลี้ยงหมองร้อง. “เขาก็รู้สึกอย่างน่าตื่นเต้นที่สามารถทำสำเร็จงานนี้ได้ด้วยความตั้งใจที่ดีและความคิดสร้างสรรค์。”
“พระเจ้าน้ำตาปรากฏขึ้นมายังหน้าเขา และบอกเขาว่าเขามีพลังในตัวเองมากกว่าที่เขาคิดไว้” พี่เลี้ยงหมองร้อง. “สุนทราภินกลับบ้านด้วยความยิ่งใจเป็นเจ้า”
ประกาศสิ้นสุด
ขณะที่เราถึงหน้าบ้าน แสงอาทิตย์ได้สลับผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนั่ง อันระลอกและแสนแจ่มใส่มามายยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า หน้าตายิ้มยอมรับเรากลับบ้าน มือของเธอถือมีดองดอกหลายชิ้นที่มีหอม“ยินดีต้อนรับกลับบ้านเด็กๆ!” มามายกล่าว ดังเสียงด้วยความร้อยแรงและความดีใจเรานิ่มที่ตะกร้าสะพายในหลังๆและรีบเดินไปที่ห้องโยดี้ พ่อกำลังอยู่ที่นั่นเลย“วันนี้คุณมีอะไรเกิดขึ้นมาเลย?” พ่อถาม ศรีษะของเขามีดอกไม้บรรยายเรากล่าวตลอดตลอดเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนของเราในวันนี้ จากเรื่องที่ครูบอกไปจนถึงเรื่องน่ายินดีของเพื่อนๆ ทุกเรื่องเล็กๆที่ทำให้เรามีความยินดีขณะรับประทานอาหารด้วยกันที่ตาราง มามายได้เตรียมอาหารที่แสนสนิทหน้าที่และสบายตัวในขณะที่เรามีการอาหารและเล่าตลอด อากาศในบ้านนั้นสบายและสงบสุขหลังจากที่อาหารเสร็จ มามายพาเราออกเดินเล่น เราเดินบนทางที่เราเคยเดินอยู่ รู้สึกถึงความร้อยแรงของบ้านจากนั้น ทางด้านข้างทางเดินเราพบมังกรที่ได้รับบาดเจ็บ มันดูเหมือนจะมีอาการอยู่ในช่วงวิกฤต“เราพามันกลับบ้านไปไหม?” ฉันขอทุกคนเห็นด้วย พวกเราใช้มือรับมันมากับปกป้องอย่างไร้เหตุผล และกลับบ้านอย่างหลีกเลี่ยงมามายนำอุปกรณ์แพทย์ออกมา และรักษาบาดเจ็บของมัน พวกเราเดินทางมายังมันและบอกเรื่องต่างๆเพื่อให้มันหายดีขึ้นเมื่อสงามลดลง พวกเราเตรียมที่ที่นอนสบายให้แก่มัน แล้วก็กลับหลังคาห้องแต่ละคนที่แล้วประสบการณ์ในวันนี้ทำให้เรารู้ความสำคัญของครอบครัวและเรียนรู้ว่าการรักษาตนเองนั้นสำคัญในเช้าวันต่อมา บาดเจ็บของมังกรได้ดีขึ้นมากและมันมีอาการแข็งแกร่งมากขึ้น พวกเราตัดสินใจพามันไปที่โรงพยาบาลสัตว์ในบริเวณที่ใกล้เคียง“ขอบคุณครับค่ะ เด็กๆทั้งสอง คุณดีตัวมาก” แพทย์กล่าวเรายิ้มตอบว่า “เราชอบช่วยเหลือคนอื่น”ในคืนวันนั้น พ่อแม่และเด็กๆสามคนนั้นนั่งอยู่ในห้องโยดี้ ดูมังกรร้อยออกแสงแดดบนหน้าต่างด้านนอกเรารู้สึกยินดีมากเพราะเราทราบว่าบ้านนี้เป็นที่ฝั่งเงาที่ร้อยแรงที่สุดของเรา และรักเป็นลิงที่เชื่อมโยงมนุษย์ทุกคนเข้ากัน
